Στις 24 Μαρτίου 1999, το ΝΑΤΟ ξεκίνησε αεροπορικές επιδρομές κατά της Γιουγκοσλαβίας με βομβαρδισμό σερβικών στρατιωτικών θέσεων στην επαρχία του Κοσόβου (Κοσσυφοπέδιο).
Ήταν η πρώτη στρατιωτική επιχείρηση της Συμμαχίας κατά κυρίαρχου κράτους και ήρθε ως απάντηση σ’ ένα νέο κύμα εθνοκάθαρσης που είχαν ξεκινήσει οι σερβικές δυνάμεις εναντίον των Αλβανών, που αποτελούσαν τη συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων της περιοχής (περίπου 80% Αλβανοί και 15% Σέρβοι).
Στις 3 Απριλίου πύραυλοι του ΝΑΤΟ έπληξαν για πρώτη φορά το Βελιγράδι και στις 23 Απριλίου βομβαρδίστηκε το κτίριο της σερβικής τηλεόρασης, με αποτέλεσμα 16 άτομα να σκοτωθούν και πολλά να τραυματιστούν. Το ΝΑΤΟ, που γιόρταζε τα πενηντάχρονά του σε πανηγυρική σύνοδο στις Βρυξέλλες, χαρακτήρισε το κτίριο στο Βελιγράδι «νόμιμο στόχο».
Στις 7 Μαΐου αμερικανικό αεροσκάφος βομβάρδισε την πρεσβεία της Κίνας στο Βελιγράδι, προκαλώντας την οργή του Πεκίνου, καθώς τρεις υπάλληλοι της πρεσβείας σκοτώθηκαν και 20 τραυματίστηκαν. Την επομένη οι ΗΠΑ αναγνώρισαν ότι η επίθεση έγινε σε λάθος στόχο και ο πρόεδρος Κλίντον αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη από το κινέζο ομόλογό του.
Παράλληλα με τους βομβαρδισμούς συνεχίζονταν εντατικά οι διπλωματικές πρωτοβουλίες για την ειρηνική επίλυση της κρίσης, στις οποίες ενεπλάκησαν όλες οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ε.Ε.) και ο ΟΗΕ. Πολλά σημαίνοντα πρόσωπα της τότε διεθνούς πολιτικές σκηνής παρέλασαν από το Βελιγράδι, αλλά ο Σέρβος ηγέτης παρέμεινε ανένδοτος σε οποιαδήποτε λύση που θα κατοχύρωνε την αυτονομία του Κοσόβου.
Τελικά λύγισε προ των εντεινόμενων βομβαρδισμών και των τεράστιων καταστροφών της χώρας του και δέχτηκε το σχέδιο της «Ομάδας των Οκτώ» (G8), που την αποτελούσαν οι 7 πιο βιομηχανοποιημένες χώρες του κόσμου (ΗΠΑ, Καναδάς, Ιαπωνία, Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία), η Ρωσία και η Ε.Ε.
Στις 12 Ιουνίου, οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ (KFOR) κινήθηκαν στο Κόσοβο από την ΠΓΔΜ. Την ίδια μέρα, ρωσικά στρατεύματα έφτασαν στην Πρίστινα, την πρωτεύουσα του Κοσόβου και ανάγκασαν το ΝΑΤΟ να συμφωνήσει σε κοινή κατοχή. Παρά την παρουσία ειρηνευτικών στρατευμάτων, οι Αλβανοί που επέστρεφαν στην πατρίδα τους επιτέθηκαν στη σερβική μειονότητα του Κοσόβου, αναγκάζοντάς την να καταφύγει στη Σερβία.
Στις 10 Ιουνίου 1999, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το ψήφισμα 1244 ανακήρυξε ως προτεκτοράτο το Κόσοβο υπό την προσωρινή διοίκηση του διεθνούς οργανισμού. Η αυτονομία του Κοσόβου αποκαταστάθηκε, αλλά η επαρχία παρέμεινε ντε γιούρε μέρος της Σερβίας. Στις 17 Φεβρουαρίου 2008, το Κόσοβο ανακήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία του από τη Σερβία. Μέχρι σήμερα το έχουν αναγνωρίσει 96 χώρες, όχι όμως και η Ελλάδα.
Πηγή: SanSimera.gr