Του Βαγγέλη Πλάκα, δημοσιογράφου
Μεγάλος ο Μίκης Θεοδωράκης. Μέγιστος. Μουσικοσυνθέτης, αγωνιστής, Έλληνας. Αλλά η σημερινή του ομιλία δεν μου άρεσε! Τα έγραφα και μετά τις κορώνες που ακούστηκαν στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Ο σκοπός των εκδηλώσεων αυτών είναι να ενώσουν το λαό, να ενισχύσουν τη χώρα, που εκφράζεται από την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνησή της, στις διαπραγματεύσεις, να στείλουν μήνυμα δυναμικό και όχι αντικυβερνητικό ή ευρύτερα κατά των πολιτικών που λαμβάνουν τις αποφάσεις. Να δώσουν το στίγμα της άποψης του λαού και να καλέσουν την εκάστοτε κυβέρνηση να λάβει το μήνυμα και να το ενσωματώσει στην πολιτική της. Όχι να διχάσει, όχι να χαράξει γραμμές μεταξύ των “εκείνων”, των πολιτικών, και “ημών”, του λαού.
Ο Μίκης Θεοδωράκης λοιπόν ξεκίνησε με αναφορές σε “εθνομηδενιστές” που μας κυβερνούν και συνέχισε με την αναφορά στις “μειοψηφίες που κυβερνούν και καταστρέφουν τη χώρα οχυρωμένοι πίσω από τις εκλογικές αλχημείες των αστών πολιτικών και που είναι πονηροί, θλιβερές αποφύσεις ενός συστήματος που μας δαγκώνει και μας πονά γιατί πεθαίνει και το ξέρει και γι’ αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο”…
Από εκεί και πέρα δεν χρειάζεται να πούμε πολλά περισσότερα, αρκετές… “σπίθες” άναψαν και επί “Αγανακτισμένων” με τις περιβόητες μούντζες στη Βουλή και τον ισοπεδωτικό και απαξιωτικό λόγο κατά του πολιτικού συστήματος που πολλές φορές έδινε τον τόνο. Μηνύματα και επιδιώξεις -πέρα από την αγνή συμμετοχή πολλών- που δεν βοήθησαν σε τίποτα, αντίθετα πόλωσαν, δίχασαν και φοβάμαι πως δηλητηρίασαν.