Η ανθρωπιστική διάσταση της Γενοκτονίας των Ποντίων είναι συγκλονιστική, το αποδεικνύουν οι χιλιάδες πια για τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου μέχρι τον τελικό ξεριζωμό τους. Είναι τόσο δύσκολες οι εικόνες και οι ιστορίες, τόσο που δεν το χωρά ο νους υγιούς ανθρώπου. Ένας φονικός αυτοσχεδιασμός κάθε φορά που οι τσέτες συναντούσαν ή συνελάμβαναν Ποντίους. Από μικρά παιδιά μέχρι γέροντες. Στην πιο ανύποπτη ή στην πιο ανέμελη στιγμή, δολοφονίες αμάχων. Σε εκτέλεση ενός σαφούς σχεδίου που είχε ως αποτέλεσμα την εξόντωση 353.000 χριστιανών στην ποντιακή γη. Κάθε μαρτυρία από όσα συνέβησαν πριν από 100 χρόνια στον Πόντο είναι μαχαιριά στην καρδιά του πολιτισμένου κόσμου.
Γι’ αυτό και λέμε ότι η Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού είναι ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που ο πολιτισμένος κόσμος θα έπρεπε ήδη να έχει αναγνωρίσει και να καταδικάσει, όπως έγινε με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Δεν χωρά αμφιβολία γι’ αυτό.
Μια διαπίστωση που μοιάζει κοινοτοπία αλλά δυστυχώς δεν είναι, όσο η διεθνής κοινότητα δεν αναγνωρίζει το έγκλημα και δεν ζητά από τους υπεύθυνους το λόγο. Η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου είναι ένας στόχος που πρέπει οι ελληνικές κυβερνήσεις να επιδιώξουν κατά προτεραιότητα. Γιατί δεν είναι μόνο θέμα δικαίωσης της μνήμης. Είναι ένα θέμα συγκλονιστικά επίκαιρο, με όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μας.
Το δικό μας χρέος, ατομικά αλλά και ως δήμαρχος που εκφράζει και εκπροσωπεί την τοπική κοινωνία, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι να κρατούμε τη φλόγα αναμμένη. Πιστεύω ότι είναι χρέος μας όχι μόνο γιατί και ο δικός μας τόπος, ιδίως στην Ιωνία, δέχθηκε στην αγκαλιά του πρόσφυγες από τον Πόντο, αλλά και γιατί πιστεύω βαθιά στη δύναμη της ιστορίας, στην ανάγκη να γνωρίζουμε το παρελθόν για να μπορούμε να πορευόμαστε με ασφάλεια στο μέλλον. Διαφορετικά ερμηνεύεις όσα συμβαίνουν τελευταία στην περιοχή μας εάν γνωρίζεις την ιστορία, διαφορετικά τα αξιολογείς εάν τα δεις αποκομμένα από την ιστορική τους συνέχεια.
Δυστυχώς στην πατρίδα μας σήμερα υπάρχουν αρνητές της Γενοκτονίας των Ποντίων, αυτού του αποτρόπαιου γεγονότος που αποτέλεσε το προοίμιο του Άουσβιτς.
Είναι αδιανόητο, κι όμως φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο: υπάρχουν και επιχειρούν να αλλοιώσουν την εθνική ιστορική μνήμη και να στρεβλώσουν τη συλλογική ιστορική μας συνείδηση. Όσο περνά από το χέρι μας, είτε ως οικογένεια είτε ως σχολείο είτε ως Δήμος, δεν θα το επιτρέψουμε!
- Γι’ αυτό αναδεικνύουμε την προσφορά των κατοίκων των χωριών του τότε Δήμου Δέλτα στον Μακεδονικό Αγώνα.
- Γι’ αυτό είμαστε στις 22 Οκτωβρίου στη Χαλάστρα για να τιμήσουμε τους κατοίκους που έμειναν Έλληνες μετά από 482 χρόνια σκλαβιάς και βοήθησαν τον ελληνικό στρατό να περάσει τον Αξιό ποταμό και πρώτος να μπει στη Θεσσαλονίκη ως απελευθερωτής.
- Γι’ αυτό καταφέραμε να μας παραχωρηθεί από τη ΓΑΙΑΟΣΕ το κτήριο του Παλαιού Σιδηροδρομικού Σταθμού της Σίνδου, όπου το 1912 συντελέστηκε η ουσιαστική παράδοση της Θεσσαλονίκης στους Έλληνες.
- Γι’ αυτό εκδώσαμε το λεύκωμα του Δήμου Δέλτα που συγκεντρώνει όλες τις πτυχές της ιστορίας των χωριών του τόπου μας, ώστε να τη μάθουν «εύκολα» τα παιδιά μας.
- Γι’ αυτό ενισχύουμε με πίστη διαρκώς τους πολιτιστικούς συλλόγους του Δήμου μας που είναι τα άτυπα «εθνικά κατηχητικά», οι φορείς που μεταλαμπαδεύουν αξίες και ιδανικά στα παιδιά μας.
- Γι’ αυτό μιλήσαμε πρώτοι και χωρίς δισταγμό για την απαράδεκτη Συμφωνία των Πρεσπών στέλνοντας το μήνυμα ότι εδώ είναι η γη του Μεγαλέξανδρου και του Παύλου Μελά!
- Γι’ αυτό κάθε χρόνο τιμούμε τη μνήμη της Γενοκτονίας, και πριν λίγες μέρες φιλοξενήσαμε την προβολή του ντοκιμαντέρ Η μπάντα του Νίκου Ασλανίδη, αλλά και το βιβλίο του με τις μαρτυρίες.
- Αυτός είναι και ο λόγος που τιμήσαμε την Έδρα Ποντιακών Σπουδών για τον υψηλό στόχο να διδάξει την ιστορία των Ποντίων αδελφών μας.
Είναι μια τιμή που ως Δήμος Δέλτα αποδίδουμε κάθε χρόνο ως ελάχιστη συνεισφορά στη συλλογική εθνική μας μνήμη, αλλά και στη γνώση που οφείλουμε να διατηρούμε στους αιώνες και να μεταδίδουμε στις επόμενες γενιές.
Ευθύμιος Θ. Φωτόπουλος
Δήμαρχος Δέλτα Θεσσαλονίκης