Δεν θα χρησιμοποιήσω τον όρο “ώδινεν όρος και έτεκεν μυν” καίτοι χρησιμοποιείται συχνά σε ανασχηματισμούς που ξεκινούν με υψηλές προσδοκίες και τελικά δεν τις εκπληρώνουν. Ο κυβερνητικός ανασχηματισμός δεν ήταν τελικά δομικός, όπως υποστήριζαν κυβερνητικές πηγές, ούτε υπήρξαν σαρωτικές αλλαγές και “αμετακίνητοι” όπως ανέφεραν άλλες. Ούτε, πολυ περισσότερο, εξαιτίας της εξέλιξης της υπουργοποίησης του κ. Αποστολάκη. Όσο γίνονται γνωστά τα παρασκήνια για τις αντιδράσεις στον ορισμό του και την τελική του άρνηση, η κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης κερδίζουν πολιτικούς πόντους.
Ωστόσο είναι ένας ανασχηματισμός που το πολιτικό του μήνυμα εστιάζει καθαρά και σχεδόν αποκλειστικά, στα θέματα της διαχείρισης των καταστροφικών πυρκαγιών του καλοκαιριού και της πανδημίας. Ο Μητσοτάκης “έδειξε” ευθέως ως πολιτικά υπεύθυνο τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και για αυτό όχι μόνο τον αντικατέστησε αλλά τον απομάκρυνε απο την κυβέρνηση. Σε αντίθεση με τον Νίκο Χαρδαλιά που τον αναβάθμισε σε προσωπικό επίπεδο και συνόδευσε την αντικατάστασή του με δημιουργία αυτόνομου υπουργείου. Επίσης, έστειλε πολιτικά μηνύματα και για αστοχίες στη διαχείριση της πανδημίας και για αυτό άλλαξε τόσο τον Υπουργό όσο και τον υφυπουργό, που επίσης είχε ρόλο στα της πανδημικής κρίσης.
Σε δεύτερο επίπεδο, με δύο σημειολογικές κινήσεις ο πρωθυπουργός επιχείρησε να ανοίξει τους ορίζοντες με δύο επιλογές εκτός κομματικού μηχανισμού: του κ. Αποστολάκη, ασχέτως της κατάληξής του, και της κας. Γκάγκα. Εσωκομματικά, αξιοσημείωτη ήταν η υπουργοποίηση του κ. Πλεύρη. Όπως και το… περίμενε στο οποίο άφησε την γαλάζια κοινοβουλευτική ομάδα που ανέμενε αυξημένη συμμετοχή. Εκτιμώ ότι αυτό θα συμβεί σε έναν επόμενο ανασχηματισμό, με προεκλογικό άρωμα… Για κάλπες, έχουμε ακόμα…