Του Βαγγέλη Πλάκα, Δημοσιογράφου
Το 11ο Συνέδριο της ΝΔ δεν ήταν σόου. Δεν είχε επικοινωνιακά ή πολιτικά πυροτεχνήματα, δεν είχε μια κίνηση ή μια ομιλία που θα έκανε τους συνέδρους να πεταχτούν από τις θέσεις τους με ενθουσιασμό, δεν είχε παρασκήνιο για τις ισορροπίες στην νέα Πολιτική Επιτροπή. Είχε όμως, μέσα στην διαφορετικότητά του, ουσία, όχι μόνο διότι παρουσιάστηκε το σύνολο του προγράμματος της ΝΔ αλλά και διότι αποτυπώθηκε καθαρά το στίγμα που θέλει να δώσει ενόψει των εκλογών ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ήταν, κατά τη γνώμη μου, το Συνέδριο… της Φώφης και του Σταύρου. Και αυτό δεν είναι κακό. Υπό την έννοια πως ο πρόεδρος της ΝΔ ήθελε να στείλει από το Συνέδριο το μήνυμα της διεύρυνσης προς το κέντρο, προς το χώρο που θα επιχειρήσει να εκφράσει και το «Κίνημα Αλλαγής». Μια στρατηγική που απευθύνεται πριν τις κάλπες στον εκλογικό του χώρο, και μετά τις κάλπες, που θα χρειαστούν κυβερνητικές συνεργασίες, στο ίδιο το νέο κόμμα.
Και κατάφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το μήνυμα σε εκείνο το χώρο να στείλει και να φιλοξενήσει -περισσότερο για σημειολογικούς λόγους- την Φώφη Γεννηματά και τον Σταύρο Θεοδωράκη στο Συνέδριο. Αλλά κατάφερε και να διατηρήσει την ισορροπία με τον παραδοσιακό χώρο της ΝΔ –που πολλές φορές ενοχλείται με τα ανοίγματα αν και αποδείχθηκε πως είναι αναγκαία για μια ισχυρή κεντροδεξιά κυβέρνηση. Η δήλωση του Κώστα Καραμανλή κυρίως, οι παρεμβάσεις του Αντώνη Σαμαρά αλλά και οι δικές του αναφορές στην εισαγωγική του τοποθέτηση ήταν ενδεικτικές και το μήνυμα που βγήκε ήταν αυτό της ενότητας. Αλλά και στο ιδεολογικό στίγμα ο Μητσοτάκης έδωσε και φιλελεύθερο στίγμα στην οικονομία, την παιδεία, τη δημόσια διοίκηση αλλά με τον απαραίτητο για πολλούς συντηρητισμό σε μια σειρά κοινωνικών, εθνικών κλπ θεμάτων. Η ΝΔ βγαίνει στην ουσία και όχι στην επικοινωνία, κερδισμένη από το 11ο Συνέδριό της.