Ενόψει των επερχόμενων, αυτοδιοικητικών εκλογών, των ευρωεκλογών στις 26 Μαΐου -και ίσως και των εθνικών εκλογών- είναι ο πιο κατάλληλος χρόνος για να αναρωτηθούμε, γιατί οι ελληνίδες γυναίκες έχουν το μικρότερο ποσοστό συμμετοχής στα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Ευρώπη είτε στη Βουλή είτε στην Αυτοδιοίκηση.
Ας σημειωθεί ότι αν και παρατηρείται μια πορεία εξέλιξης στις συνταγματικές και πολιτικές κατοχυρώσεις της εξίσωσης των δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, με κορυφαίο σημείο την αναγνώριση του εκλογικού δικαιώματος στις γυναίκες, γεγονός το οποίο συνέβαλε στην προώθηση της ισότητας των δύο φύλων στον πολιτειακό βίο, ωστόσο η συμμετοχή των γυναικών στις διαδικασίες και τις δομές των κέντρων λήψης αποφάσεων παραμένει μειωμένη και ελλειμματική και οι γυναίκες εξακολουθούν να υπο-εκπροσωπούνται ως υποψήφιες, αλλά και εκλεγμένες, στα δημόσια αξιώματα, καθώς υφίστανται ποικίλους ιδεολογικούς και δομικούς αποκλεισμούς. Καθοριστική προς την ανωτέρω θετική κατεύθυνση -εκτός του δικαιώματος του ψηφίζειν- ήταν βέβαια και η πρόσφατη αύξηση στην ποσόστωση φύλου στην εκλογική διαδικασία και στα συλλογικά όργανα των ΟΤΑ που θα είναι τουλάχιστον 40% των συμμετεχόντων έναντι της προήγουμενης που ήταν στο 1/3.
Τί συμβαίνει όμως και παρόλο τη νομοθετική “επιβολή” της ποσόστωσης, οι γυναίκες τελικά δεν καταφέρνουν να έχουν μία δυναμική παρουσία; Ο ένας λόγος είναι ότι δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές για να στηρίξουν τη σύγχρονη γυναίκα, ώστε να μπορέσει να επιλέξει και η ίδια τη συμμετοχή της, ενώ ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι το γεγονός ότι οι γυναίκες δεν ΨΗΦΙΖΟΥΝ γυναίκες.
Για αυτό κυρίες μου το νου σας…Ψηφίστε γυναίκες!!