«Ο τοίχος που χάνεται» είναι ένα εγχείρημα του Goethe-Institut, που χρηματοδοτείται από ειδικά κονδύλια του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Εξωτερικών για τη γερμανική Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ το 2020.
Σε μια περίοδο κατά την οποία τα κλειστά σύνορα και τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης δημιουργούν ένα αίσθημα απομόνωσης, «Ο τοίχος που χάνεται» γίνεται μια ευκαιρία για τους πολίτες της Ευρώπης να μοιραστούν και να ανταλλάξουν ιδέες για το μέλλον μιας ενωμένης ηπείρου.
Η διαδραστική εγκατάσταση «Ο τοίχος που χάνεται» ανάγεται σε μια πρωτότυπη ιδέα της Maria Yablonina, η οποία αναπτύχθηκε στο πλαίσιο εργαστηρίου που διηύθυνε ο αρχιτέκτονας και μηχανικός Werner Sobek έπειτα από πρωτοβουλία του Goethe-Insitut. Η εγκατάσταση αποτελείται από έναν σκελετό από πλεξιγκλάς, στον οποίο τοποθετούνται περίπου 6.000 ξύλινα τουβλάκια με αποφθέγματα. Με αφορμή τη γερμανική Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ, η εγκατάσταση θα παρουσιαστεί σε δέκα ευρωπαϊκές χώρες. Μετά την αποκάλυψη της εγκατάστασης, καθένας μπορεί να πάρει μαζί του τουβλάκια με αποφθέγματα. Στο τέλος, μένει μόνο το διάφανο πλέγμα από πλεξιγκλάς, στο οποίο βρίσκονταν τα τουβλάκια με τις ρήσεις: ο τοίχος έχει χαθεί.