Fireside chat με τη Μαρία Στύλου
Η κ. Νεκταρία – Ελευθερία Αγγελάκη είναι μάχιμη Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω και Νομικός Σύμβουλος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Επιπλέον, είναι μέλος στον Σύλλογο Γυναικών με Καρκίνο στον Μαστό «Άλμα Ζωής» στη Θεσσαλονίκη. Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά της με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την Α’ Θεσσαλονίκης και είναι έτοιμη να δώσει ακόμα μία μάχη στη ζωή της.
Κυρία Αγγελάκη αυτός ο επιθετικός προσδιορισμός “μάχιμη” φαίνεται να σας περιγράφει ως άνθρωπο. Είναι συνειδητή επιλογή ή προέκυψε από τις συγκυρίες;
Και τα δύο θα έλεγα. Έχω μάθει από μικρή να παλεύω για τα πάντα. Νομική αργότερα στη δικηγορία, μητέρα και πάντα η ενασχόληση με τα κοινά. Αν, λοιπόν, θέλεις να ανταποκριθείς σε όλα πρέπει να είσαι μάχιμη. Εύκολο δεν είναι, αλλά σίγουρα δεν είναι ακατόρθωτο.
Τα βιογραφικά που συνοδεύουν τους πολιτικούς μας δίνουν πληροφορίες για την οικογενειακή κατάσταση, τις σπουδές την επαγγελματική πορεία και τις δράσεις του υποψήφιου. Ας επιχειρήσουμε να δώσουμε στους αναγνώστες ένα “εναλλακτικό” βιογραφικό. Αν αφαιρούσατε τις παραπάνω πληροφορίες από το βιογραφικό σας, πώς θα συστήνατε τη Νεκταρία;
Ένας άνθρωπος της κοινωνίας είμαι και εγώ που παλεύω να ανταποκριθώ σε τόσους ρόλους. Θα έλεγα πάντως πως σίγουρα δεν αφήνω τίποτα στην τύχη. Επίσης πως γνωρίζωότι τα περισσότερα πράγματα απαιτούν σκληρή δουλειά. Γενικά ένας άνθρωπος που προσαρμόζεται εύκολα. Θα με δείτε να τρώω σε μία απλή ταβέρνα, να πηγαίνω με την οικογένειά μου βόλτα στην παραλία. Η απλότητα, γιατί παραέχουμε κάνει σύνθετη τη ζωή μας σε όλα τα υπόλοιπα, είναι αυτό που επιδιώκω στην καθημερινότητά μου.
Πώς μεγαλώσατε κ. Αγγελάκη; Σε ποια γειτονιά; Πώς ήταν η παιδική σας ηλικία;
Μεγάλωσα σε διάφορα μέρη της Βόρειας Ελλάδας εξαιτίας του επαγγέλματος του πατέρα μου. Ωστόσο από τα εφηβικά μου χρόνια και μέχρι σήμερα είμαι στη Θεσσαλονίκη. Η περιοχή των 40 Εκκλησιών ήταν αυτή που μεγαλώσαμε. Μία πραγματικά χαρισματική περιοχή με το δάσος να αποτελεί το «καταφύγιο» μας. Η παιδική μου ηλικία ήταν κανονική, αν και ήμασταν τρία αδέρφια, που όπως καταλαβαίνετε είχαμε τα θέματα μας.
Τι σας οδήγησε στην επιλογή της Νομικής;
Με μία φράση η αγάπη μου για το δίκαιο, αλλά και τα αρχαία Ελληνικά. Από μικρή εύρισκα γοητευτική την αναζήτηση της δικαιοσύνης μέσα από τους νόμους. Είναι μία διαδικασία, αν και δύσκολη στην χώρα μας εξαιτίας της πολυνομίας, που με συναρπάζει και με εξιτάρει.
Ποια είναι η σημασία της λέξης “Υπερασπίζομαι” για σας;
Αφήνοντας έξω τη νομική πλευρά θα έλεγα πως η λέξη υπερασπίζομαι είναι θέση ζωής. Ο καθένας μας με βάση την ιδεολογία του προχωρά σε αυτή τη ζωή. Ζούμε σε επικίνδυνους καιρούς που δεν επιτρέπουν την αδιαφορία. Αν δεν υπερασπιστούμε βασικά μας δικαιώματα και αξίες, τότε είναι πιθανό να τα χάσουμε. Αυτονόητο δεν είναι τίποτα.
Χρειάστηκε ποτέ να υπερασπιστείτε κάποιον που διαφωνούσατε ιδεολογικά;
Ναι και δεν υπήρχε κανέναν πρόβλημα. Γενικά όταν προκύπτουν ζητήματα δεν κοιτάξαμε τις ιδεολογίες. Προσπαθούμε όλοι μαζί να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα.
Για εμένα ένα από τα μεγαλύτερα σχολεία ήταν και είναι η υπόθεση της «Μαλαματίνα» όπου έχω τη νομική εκπροσώπηση των εργαζομένων. Τεράστια ζητήματα, που θίγουν κεφαλαιώδη εργασιακά και συνδικαλιστικά κεκτημένα. Ζητήματα που είναι γέννημα- θρέμμα των αντεργατικών νόμων της Νέας Δημοκρατίας.
Ποιον αρχαίο ρήτορα θαυμάζετε;
Τον Λυσία εξαιτίας της απλότητας και λιτότητας του λόγου του. Παράλληλα οι δυσκολίες και οι διώξεις που αντιμετώπισε στη ζωή του, δεν τον επηρέασαν ώστε να αφήσει ένα πλούσιο έργο, έστω και αν στις μέρες μας σώζεται ένα μικρό κομμάτι από αυτό.
Ο Ισοκράτης έλεγε “Οι πόλεις δεν διοικούνται σωστά με τους νόμους, αλλά με την ηθική συμπεριφορά των πολιτών” Από τι ή ποιον πιστεύετε καθορίζεται ηηθική συμπεριφορά των πολιτών;
Φυσικά και καθορίζεται από διαφορετικούς παράγοντες. Την οικογένεια, το σχολείο, το φιλικό περιβάλλον. Αυτοί είναι που μεταδίδουν ή τουλάχιστον θα έπρεπε να το κάνουν. Ξέρετε το να μην πετάς κάτω τα σκουπίδια σου δεν είναι θέμα μόρφωσης. Το να μην παρκάρεις σε ράμπες αναπήρων δεν είναι θέμα μόρφωσης. Όλα αυτά είναι θέμα παιδείας και ένδειξης πολιτισμού. Αν λοιπόν αυτό δεν το μεταδώσουμε στα παιδιά μας, τότε δεν έχουμε κάνει τίποτα. Οι πολίτες δεν έχουμε μόνο δικαιώματα έχουμε και υποχρεώσεις.
Ποια είναι πιο σκληρή; η Πολιτική ή η Νομική
Καθεμία έχει τις ιδιαιτερότητες της. Δεν θα έλεγα, ότι κάποια είναι πιο σκληρή από την άλλη, αλλά πως και οι δύο θέλουν επιμονή και υπομονή. Η διαφορά τους πάντως είναι πως η νομική είναι επάγγελμα, ενώ η πολιτική όχι. Τουλάχιστον εγώ έτσι την αντιμετωπίζω.
Είστε μέλος στο Άλμα Ζωής Θεσσαλονίκης που σημαίνει πως έχετε νοσήσει από τον καρκίνο του μαστού. Ξεκινήσατε την Ομάδα Έκφρασης & Θάρρους κατά του Καρκίνου με το όνομα “Κατάματα Με Θάρρος”. Δημιουργήσατε ένα συγκλονιστικό video μιλώντας για όλα όσα κερδίσατε και “δείχνοντας” αυτά που χάσατε… Μοιραστήκατε στην ουσία την στάση σας στην πιο δύσκολη στιγμή της γυναίκας που νοσεί από καρκίνο του μαστού. Την απώλεια των μαλλιών. “Βγάλατε την γλώσσα” στον καρκίνο και τις συνέπειές του. Ποια ήταν η στιγμή που λυγίσατε;
Θα σας αναφέρω κάτι που για πρώτη φορά μοιράζομαι δημόσια. Και το κάνω αυτό για έναν και μόνο λόγο. Γιατί σαν και εμένα υπάρχουν και άλλοι πολλοί άνθρωποι που δίνουν τον ίδιο ή ανάλογους αγώνες. Και θα πρέπει να ξέρουν ότι πάντα υπάρχει ελπίδα και πως δεν πρέπει να τα παρατάνε.
Όταν λοιπόν στις 13-12-2023 έκανα το δεύτερο χειρουργείο παρουσιάστηκε κάποια επιπλοκή. Έπρεπε να κάνω και νέα επέμβαση μέσα σε λιγότερο από 48 ώρες. Πράγματι τότε ήταν μία πολύ δύσκολη στιγμή. Μία στιγμή που αναρωτιέσαι για τη ζωή σου, μία στιγμή που λες πότε και αν θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο. Διάφορα πράγματα περνούν από το μυαλό σου, κυρίως αρνητικά. Βρίσκεις όμως τη δύναμη, βρίσκεις το κουράγιο να προσπαθήσεις. Τελικά όλα πήγαν καλά.
Όλοι οι αγώνες έχουν μία “κινητήριο δύναμη”. Σ’αυτόν τον αγώνα ποια είναι η δική σας.
Βλέποντας τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας κυριολεκτικά αναρωτιέσαι αν έχει πάτο το βαρέλι. Καθημερινά το αίσθημα αδικίας κατακλύζει την κοινωνία μας. Από τα εργασιακά δικαιώματα, μέχρι την μη επιστροφή των αναδρομικών στους συνταξιούχους. Και από την ακρίβεια μέχρι τις υποκλοπές. Και από εκεί στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας. Πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε.
Αυτό λοιπόν το αίσθημα αδικίας έρχεται να αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αυτό αποτελεί και για εμένα την κινητήρια δύναμη. Το δικαιοσύνη παντού και για όλους δεν είναι απλά ένα σύνθημα. Είναι η βασική αρχή για να ξανανιώσει ο Έλληνας ασφαλής.
Τον προεκλογικό σας αγώνα θα τον δώσετε φορώντας περούκα;
Ναι, γιατί δε νομίζω πως θα εξυπηρετούσε σε κάτι να τη βγάλω. Εξάλλου, δεν θα ήθελα να με ψηφίσουν, γιατί με λυπούνται. Πάντως να είστε σίγουροι πως με το τέλος της προεκλογικής περιόδου, θα έχω αφήσει τουλάχιστον μία τρίχα της σε κάθε περιοχή της Α περιφέρειας Θεσσαλονίκης.
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Πολιτική”, 29-4-2023)