Επίθεση στην κυβέρνηση, την οποία κατηγορεί για επικοινωνιακό σόου πάνω στα αποκαΐδια, εξαπολύει με άρθρο του ο βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, αναπληρωτής τομεάρχης Εξωτερικών Υποθέσεων, Σταύρος Καλαφάτης.
Παίρνοντας αφορμή από τη φράση του κυβερνητικού εκπροσώπου, Δημήτρη Τζανακόπουλου, «οι νεκροί δεν κρύβονται και δεν εικάζονται», υπογραμμίζει ότι προφανώς έχει δίκιο. “Με τη διαφορά ότι έπρεπε να το σκεφτούν πριν και όχι μετά τη σύσκεψη. Διότι – με την ηλίθια απόφαση της απευθείας μετάδοσης – η σύσκεψη εκείνη θα μείνει δημόσια καταγεγραμμένη, σαν παράσταση με φόντο τα αποκαΐδια, τους ανθρώπους που πεθαίνουν στη θάλασσα περιμένοντας βοήθεια και τις απανθρακωμένες σορούς. Και – επειδή η σύσκεψη δεν ασχολήθηκε με τίποτε από όλα αυτά – θα ξεχωρίζει στις σελίδες της ιστορίας σαν μνημείο κυνισμού και αναλγησίας, σαν πράξη ασέβειας στους νεκρούς και τις οικογένειες τους, σαν παρωδία που αποκαλύπτει ποιοι είναι, πως σκέπτονται και πόσο αδίστακτα κινούνται στην προπαγάνδα. Στοιχεία που θα κυνηγούν τον Πρωθυπουργό σε όλη τη ζωή του. Και θα του θυμίζουν ότι υπήρξε πολλάκις εκτεθειμένος”, αναφέρει ο κ. Καλαφάτης.
Αναλυτικά το άρθρο:
“Την ώρα που αρχίζει η σύσκεψη στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής όλοι ξέρουν – αλλιώτικα θα ήταν παντελώς ανίκανοι – πως υπάρχουν νεκροί. Ώρες πρωτύτερα αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ είχαν ενημερώσει το ΕΚΑΒ. Είχαν δημοσιοποιηθεί μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων. Είχαν φτάσει οι πρώτες σοροί σε νοσοκομεία. Είχε ζητήσει το Υπουργείο Υγείας από το ΚΕΛΠΝΟ 40 σάκους για σορούς. Είχε ήδη συγκροτηθεί Ειδική Ομάδα Αναγνώρισης Θυμάτων, που προβλέπεται για περιπτώσεις πέραν των 30 νεκρών. Και βέβαια είχε ζητηθεί από τον υπουργό Αναπληρωτή Υγείας να μετέχει στη σύσκεψη, γεγονός που πρόδιδε τη γνώση που είχαν.
Ενώ, ωστόσο, κατά την ώρα της σύσκεψης, η ανθρώπινη τραγωδία συνιστά το μόνο και μείζον ζήτημα, ο Πρωθυπουργός συζητά για την Κινέττα και τα Χανιά, μιλά για βοήθεια πυρόσβεσης από άλλες χώρες και ρωτά για τον αριθμό των εστιών, για στηρίξει «ασύμμετρο φαινόμενο». Κάποια στιγμή ο υπουργός Αναπληρωτής Υγείας αναφέρει ότι «κάποιοι βαριά τραυματισμένοι έχουν μεταφερθεί», χωρίς να λέει κουβέντα για νεκρούς. Ο Πρωθυπουργός, όμως, αντί να ρωτήσει και να ζητήσει μέτρα για τη διάσωση του κόσμου, αλλάζει κουβέντα, ρωτώντας «τι αέρας έχει στην περιοχή». Αδιαφορεί για ό,τι πιο δραματικό συμβαίνει και δεν αφήνει να λεχθεί κουβέντα παραπάνω.
Η σιωπή για τους νεκρούς γίνεται μπούμερανγκ και ο Π. Πολάκης βγαίνει να τη δικαιολογήσει. «Δεν αναφέραμε τίποτε», λέει, «διότι οι πληροφορίες που είχαμε ήταν ανεπιβεβαίωτες, καθώς ο νεκρός επιβεβαιώνεται την ώρα που ο ιατροδικαστής βάζει τη σφραγίδα του». Ακόμη κι έτσι να ήταν, ωστόσο, όφειλε να είχε ήδη ενημερώσει τον Πρωθυπουργό. Και είτε το παρέλειψε – οπόταν θα ακολουθούσε η αποπομπή του – είτε ψεύδεται. Μόνο που δεν είναι έτσι. Διότι – όπως πολύ καλύτερα ξέρει – οι ιατροδικαστές μιλούν για τα αίτια και για το θάνατο οι γιατροί. Και οι πληροφορίες που είχε ήταν από τα νοσοκομεία και είχαν – άρα – την πιο έγκυρη σφραγίδα. Αλλά και διότι οι σοροί – όπως επισημαίνει η ΠΟΕΔΗΝ – ήταν κάρβουνο και ο θάνατος δεν χρειαζόταν καμιά επιβεβαίωση. Άλλωστε, μόλις δυο ώρες αργότερα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοίνωνε 20 θανάτους, χωρίς καμιά απόφαση ιατροδικαστή.
Απάντηση στις καταγγελίες ότι ήξεραν και προσποιούνταν τους ανήξερους έσπευσε να δώσει και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος υποστηρίζοντας πως «οι νεκροί δεν κρύβονται και δεν εικάζονται». Προφανώς έχει δίκιο. Με τη διαφορά ότι έπρεπε να το σκεφτούν πριν και όχι μετά τη σύσκεψη. Διότι – με την ηλίθια απόφαση της απευθείας μετάδοσης – η σύσκεψη εκείνη θα μείνει δημόσια καταγεγραμμένη, σαν παράσταση με φόντο τα αποκαΐδια, τους ανθρώπους που πεθαίνουν στη θάλασσα περιμένοντας βοήθεια και τις απανθρακωμένες σορούς. Και – επειδή η σύσκεψη δεν ασχολήθηκε με τίποτε από όλα αυτά – θα ξεχωρίζει στις σελίδες της ιστορίας σαν μνημείο κυνισμού και αναλγησίας, σαν πράξη ασέβειας στους νεκρούς και τις οικογένειες τους, σαν παρωδία που αποκαλύπτει ποιοι είναι, πως σκέπτονται και πόσο αδίστακτα κινούνται στην προπαγάνδα. Στοιχεία που θα κυνηγούν τον Πρωθυπουργό σε όλη τη ζωή του. Και θα του θυμίζουν ότι υπήρξε πολλάκις εκτεθειμένος.
“Προφανώς έχει δίκιο. Με τη διαφορά ότι έπρεπε να το σκεφτούν πριν και όχι μετά τη σύσκεψη. Διότι – με την ηλίθια απόφαση της απευθείας μετάδοσης – η σύσκεψη εκείνη θα μείνει δημόσια καταγεγραμμένη, σαν παράσταση με φόντο τα αποκαΐδια, τους ανθρώπους που πεθαίνουν στη θάλασσα περιμένοντας βοήθεια και τις απανθρακωμένες σορούς. Και – επειδή η σύσκεψη δεν ασχολήθηκε με τίποτε από όλα αυτά – θα ξεχωρίζει στις σελίδες της ιστορίας σαν μνημείο κυνισμού και αναλγησίας, σαν πράξη ασέβειας στους νεκρούς και τις οικογένειες τους, σαν παρωδία που αποκαλύπτει ποιοι είναι, πως σκέπτονται και πόσο αδίστακτα κινούνται στην προπαγάνδα. Στοιχεία που θα κυνηγούν τον Πρωθυπουργό σε όλη τη ζωή του. Και θα του θυμίζουν ότι υπήρξε πολλάκις εκτεθειμένος”.