Μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 1917 στη Θεσσαλονίκη, ο Ερνέστ Εμπράρ ανέλαβε τον αστικό ανασχεδιασμό της πόλης. Ήδη απο τότε προέβλεπε υπόγειο μέσο σταθερής τροχιάς για τις συγκοινωνίες της πόλης, το οποίο η Θεσσαλονίκη, 104 χρόνια μετά, ακόμη δεν απέκτησε. Η επί δεκαετίες συζήτηση για το Μετρό και το γεγονός πως ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί, με τον ορίζοντά κατασκευής της βασικής γραμμής των μόλις 10 χιλιομέτρων να είναι πλέον το 2023. Η καθυστέρηση στη λειτουργία του εμβληματικού έργου του Μετρό έχει συμβάλει τα μέγιστα στη δημιουργία της εικόνας πως στη Θεσσαλονίκη τίποτε δεν γίνεται και τίποτα δεν προχωράει, όπως επίσης και η ατέρμονη συζήτηση για άλλες υποδομές που επί χρόνια βρέθηκαν, σωστά ή λάθος, στην τοπική ατζέντα, όπως η υποθαλάσσια αρτηρία. Για τις ευθύνες του τοπικού πολιτικού προσωπικού θα προτιμήσω να μην αναφερθώ σε αυτό το σημείωμα: εύκολα και ανέξοδα γέμιζαν τα υπομνήματα με διεκδικήσεις ακόμη και φαραωνικών έργων όπως η ζεύξη Καλοχωρίου-Αγγελοχωρίου, εύκολα επίσης υιοθετούνταν από κυβερνώντες, για να δείξουν ότι υπάρχει ενδιαφέρον για την Θεσσαλονίκη, ή από αντιπολιτευόμενους, για να αποδείξουν το αντίθετο.
Δεν είμαι από αυτούς που βεβαίως θα πουν ότι η Θεσσαλονίκη δεν έχει αδικηθεί και δεν έχει χάσει ευκαιρίες, ούτε όμως θα κλείσω τα μάτια σε θετικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων αναφορικά με τις υποδομές που επιτέλους προχωρούν. Ούτε αποδίδω τα εύσημα σε μια μόνο κυβέρνηση. Οι χρεώσεις και οι πιστώσεις αναφορικά με μεγάλα έργα αφορούν πάγια πλέον της μίας κυβέρνησης.
Όμως η Θεσσαλονίκη έχει πλέον ένα νέο αεροδρόμιο, που σε τίποτα δεν θυμίζει το επαρχιακό “Μακεδονία” των περασμένων δεκαετιών, η αναγκαία για την ανάπτυξη του ΟΛΘ 6η προβλήτα προχωράει, η ανάπλαση της ΔΕΘ και το Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά επίσης. Παράλληλα έργα που επί δεκαετίες ακούμε και ήταν κολλημένα όπως το “ορφανό” χιλιόμετρο στο δρόμο για τη Χαλκιδική, η σύνδεση του ΟΛΘ με ΠΑΘΕ και Εγνατία απεγκλωβίστηκαν ή νέα έργα, όπως η νέα, fly-over, ανατολική περιφερειακή οδός μπαίνουν στις ράγες με ρεαλιστικό τρόπο κατασκευής.
Σε αυτά ήταν καταλυτική η συνδρομή του γενικού γραμματέα Υποδομών Γιώργου Καραγιάννη, που η αποτελεσματικότητα του τον αναβάθμισε σε υφυπουργό με τα ίδια καθήκοντα. Ο Καραγιάννης είναι εκτός των άλλων και θεσσαλονικιός κάτι που του δίνει την ευκαιρία να γνωρίζει από πρώτο χέρι όχι μόνο τις ανάγκες αλλά πρόσωπα, καταστάσεις και τις πολιτικές ιδιαιτερότητες. Επίσης, έχει επιδείξει μεγάλο ενδιαφέρον για τα θέματα των υποδομών της Θεσσαλονίκης που βρίσκεται στην κορωνίδα των προτεραιοτήτων του Υπουργείου. Η εντοπιότητα, η πολιτική βούληση και η αποτελεσματικότητα του νέου υφυπουργού, αποτελούν ευκαιρία για τη Θεσσαλονίκη. Απο την άλλη αυτό υψώνει περισσότερο τον πήχη των προσδοκιών ενώ εντέλει όλα θα κριθούν βεβαίως εκ του αποτελέσματος