Γράφει για το Myportal.gr ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαΐδης
Το απίστευτα ενοχικό σύνδρομο των πολιτικών της Δεξιάς φανερώνει η χτεσινή δακρύβρεχτη δήλωση με την οποία ο Κώστας Μπακογιάννης αποχαιρέτησε ένα ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς, κατά την κατοχή και τον εμφύλιο.
Ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, γιος της Ντόρας Μπακογιάννη και του αδικοχαμένου Παύλου φαίνεται ότι ένιωσε την ανάγκη να χρησιμοποιήσει ιδιαίτερα θερμά λόγια για να μιλήσει για τον Βασίλη Πριόβολο, που πέθανε προχτές σε ηλικία 100 ετών. Ο εκλιπών ήταν ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, με πλούσια και αιματηρή δράση και στις τρεις φάσεις της εμφύλιας τραγωδίας. Τόσο αμφιλεγόμενο όσο φυσικά και όλα τα πρόσωπα που έδρασαν εκείνη την μαύρη περίοδο…
Αυτή η ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση δεν έγινε ποτέ στο μυαλό του Κώστα Μπακογιάννη. Ο πολιτικός αυτός, που για πολλούς είναι η ελπίδα της ελληνικής κεντροδεξιάς για το μέλλον, μίλησε για «σύμβολο της Ρούμελης» και για κάποιον που «αφήνει πίσω του διδάγματα αγώνα για τον αδύναμο, τον αδικημένο, τον κατατρεγμένο και τον ξεχασμένο. Για τη Δικαιοσύνη, τη Δημοκρατία και την Ενότητα που τόσο έχουμε ανάγκη».
Περίπου τα ίδια είχε πει και ένας άλλος Περιφερειάρχης, ο Απόστολος Τζιτζικώστας, επίσης πολιτικός της νέας γενιάς για την κεντροδεξιά παράταξη, όταν εγκαινίαζε το μνημείο για την… «απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ», μία κίνηση τόσο έξω από την ιστορική αλήθεια όσο και τα θερμά λόγια του Μπακογιάννη για τον «Καπετάν- Ερμή»…
Από τις δηλώσεις αυτές προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως και η νέα γενιά των πολιτικών της κεντροδεξιάς, όπως άλλωστε και όλες οι προηγούμενες, ακολουθεί σταθερά το έθιμο που τις θέλει να υποκλίνονται στην Αριστερά και τους ανθρώπους της. Όλοι τους πιστεύουν πως εάν γλύψουν κάποιον Αριστερό τότε μόνο θα λογιστούν ως Δημοκράτες! Μόνο τότε αισθάνονται την αποδοχή! Αποτελεί παραδοσιακά στην Ελλάδα παράσημο και δηλωτικό προοδευτικού πνεύματος η προσφορά τιμών προς την Αριστερά! Ακόμη και προς τα στελέχη της που έχουν εμπλακεί σε κάποια από τα πλέον φριχτά κομμάτια της ιστορίας της…
Γιατί το κάνουν άραγε; Ίσως κάποιοι σκεφτούν ότι υποκλίνονται στην Αριστερά για να διακηρύξουν την εθνική ενότητα και να δικαιώσουν την καραμανλική ρήση περί λήθης στο παρελθόν. Μα, η επιδαψίλευση τιμών σε ένα πρόσωπο σημαίνει ότι αποδέχεσαι και τιμάς τις αρχές και τα ιδανικά του! Και δε νομίζω ότι ο «Καπετάν Ερμής» τάχθηκε ποτέ υπέρ της εθνικής συμφιλίωσης, ούτε εργάστηκε υπέρ αυτής, κάθε άλλο μάλλον! Όπως οι περισσότεροι Αριστεροί πάλεψαν για μία ενότητα αλλά οικοδομημένη πάνω στη δική τους βάση. Όλοι τους ζήτησαν ενότητα αλλά μόνο αφού όλοι μας αποδεχθούμε το δικό τους αφήγημα, ίσως και αφού ζητήσουμε συγγνώμη όσοι ακουμπάμε πάνω σε άλλες ιστορικές αναφορές…
Γιατί το κάνουν λοιπόν; Φρονώ προσωπικά ότι το κάνουν γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς! Δεν τολμούν να πάνε κόντρα στην Αριστερή άποψη για τα πράγματα, γιατί η αντίπερα όχθη ελέγχει πολλές καταστάσεις, με τις οποίες όποιος τα βάζει, απλούστατα χάνει… Ακολουθούν λοιπόν την πεπατημένη…
Αν θέλουμε λοιπόν, που πρέπει όλοι μας να θέλουμε , να τονώσουμε την εθνική ενότητα θα πρέπει να θάψουμε τα διχαστικά μηνύματα του «Ερμή» και των συν αυτώ και όχι να τα τιμούμε και να θαυμάζουμε…
ΥΓ 1: Εθνική ενότητα σημαίνει ότι αφήνουμε πίσω μας τον Εμφύλιο, δεν ξύνουμε πληγές και ομοθύμως δίνουμε τα χέρια για να φτιάξουμε μαζί την Ελλάδα του αύριο… Πουθενά δεν σημαίνει ότι οι μισοί σκάβουν το λάκκο των άλλων μισών γιατί μόνο έτσι συμφωνούν στην ενότητα…
ΥΓ2: Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Άρης Βελουχιώτης και το ματωμένο Κρίκελλο» του Ασημάκη Γκιούσα: «Απεφασίσθη σε κοινή σύσκεψι των καπεταναίων Μπελή και Ερμή, να επιστρατεύσουν, ή μάλλον να απαγάγουν διά της βίας από μέσα απ’ το Κρίκελλο, 25 κορίτσια. Επειδή όμως δεν θα ήταν εύκολο η σύλληψίς των, προεκρίθη η αρπαγή να γίνη από μέσα από την εκκλησία, την ώρα της Θείας Λειτουργίας. Και σαν τέτοια ημέρα ωρίσθη η 25η Μαρτίου 1948.»
– Κανείς δεν έμαθε ποτέ τι απέγιναν τα 25 κορίτσια του χωριού…