Γράφει για το Myportal.gr ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαΐδης
Ως συχνός χρήστης των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης διαπιστώνω ότι η κοινότητα μας, αυτή των Δημοσιογράφων, απογοητεύει για τρίτη φορά την ελληνική κοινωνία, μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Η Δημοσιογραφία λοιπόν και οι λειτουργοί της, όσο και το θεσμικό όργανο της, φαίνεται να μην ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας και να απογοητεύει με την στάση της μεγάλο μέρος της.
Η αρχή έγινε με το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Η ΕΡΤ-3, προφανώς για να κάνει το χατίρι στην κυβέρνηση αδιαφόρησε για την κάλυψη του, κάτι που πίκρανε και απογοήτευσε το κοινό. Η συνέχεια δόθηκε με τη στάση των θεσμών του δημοσιογραφικού κόσμου, της Ένωσης Συντακτών και των αρμοδίων οργάνων της. Εκεί, που η κοινωνία φάνηκε να ικανοποιείται από την αντίδραση της ΕΣΗΕΜΘ, που παρέπεμψε την πλημμελή κάλυψη του συλλαλητηρίου στο Συμβούλιο Τιμής και Δεοντολογίας ήρθε μία νέα ψυχρολουσία. Η μεν επιτροπή έκρινε ότι οι αρμόδιοι της ΕΡΤ-3 (που ποτέ δεν αναγνώρισαν το λάθος τους και ποτέ δεν ζήτησαν μία απλή συγγνώμη), θα έπρεπε να παραπεμφθούν στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΜΘ. Το δε ΔΣ της Ένωσης μας όμως έκρινε ότι μία τέτοια παραπομπή δεν είναι αναγκαία, προβάλλοντας την αρχή της αυτορρύθμισης, που μάλλον είναι παντελώς άσχετη με την υπόθεση που κλήθηκε να εξετάσει. Ο δημοσιογραφικός κλάδος είναι ορθώς υπέρ της αυτορρύθμισης, δεν ζήτησε κανείς να παρέμβει η πολιτεία ή η Δικαιοσύνη για την πλημμελή κάλυψη του συλλαλητηρίου. Αλλά πως γίνεται αυτή η αυτορρύθμιση; Δεν είναι τα δημοσιογραφικά τα αρμόδια όργανα να παρέμβουν όταν κάτι δεν γίνεται καλά; Όταν η κοινωνία αισθάνεται πως προδίδεται από τους δημοσιογράφους; Πού θα βρει δηλαδή το δίκιο της η κοινωνία, την οποία υποτίθεται ότι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ιδίως τα δημόσια, εκφράζουν και προασπίζονται όταν η ίδια η ΕΣΗΕΜΘ αρνείται να λάβει μέτρα σε μία τόσο κραυγαλέα περίπτωση;
Και έτσι φτάνουμε στο κερασάκι της τούρτας. Τα δημοτικά μέσα, TV-100 και FM-100 αγνοούν προκλητικά την επέτειο των 30 χρόνων από την ίδρυση τους αλλά και να υπενθυμίσουν τα δραματικά γεγονότα που την συνόδευσαν. Ούτε μία αναφορά στην πρωτοβουλία του Σωτήρη Κούβελα, ούτε μία ειδική εκπομπή για τις ορδές των ΜΑΤ του Αρκουδέα, που ξυλοκόπησαν τους Θεσσαλονικείς στη «Μάχη της Κεραίας», ούτε ένα αφιέρωμα στους αγώνες κάποιων ανθρώπων, χωρίς τους οποίους δε θα άρχιζε ποτέ η «Ελληνική Άνοιξη της μη κρατικής ραδιοφωνίας»…
Και καλά, από τους ανθρώπους του Γ. Μπουτάρη δεν θα περίμενε κανείς να έχουν τέτοιες ευαισθησίες. Δεν είχαν ποτέ την μεγαλοσύνη να αναγνωρίσουν την προσφορά των προκατόχων τους… Από τους ανθρώπους που όμως εδώ και δεκαετίες τρώνε ψωμί χάρη σε εκείνους τους αγώνες θα περίμενε κανείς λίγο τακτ…