Το κράτος, ως ύπαρξη και ως έννοια, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ύπαρξη συνόρων.
Όταν μιλάμε για σύνορα, για τα όρια μιας χώρας, προφανώς και αυτά οριοθετούνται ευδιάκριτα και φυλάσσονται. Όταν δεν συμβαίνει αυτό, όταν οποιοσδήποτε μπορεί να τα αμφισβητήσει ή να τα παραβιάσει, τότε παύουν να υπάρχουν.
Το κράτος οφείλει να προστατεύει τα σύνορά του, χερσαία και θαλάσσια. Με την ακτοφυλακή, την συνοριοφυλακή και όποιο άλλο μέσο θεωρεί πρόσφορο και μπορεί να του προσφέρει η εξέλιξη της τεχνικής και της τεχνολογίας. Η κατασκευή φράχτη, που συζητείται τόσο έντονα το τελευταίο διάστημα να επεκταθεί στον Έβρο, είναι ένα από αυτά. Προστατεύει τα σύνορα, θωρακίζει το κράτος. Ειδάλλως να καταργήσουμε και τις περιπολίες του στρατού κατά μήκος των συνόρων κλπ.
Η λύση του μεταναστευτικού προβλήματος που (πρέπει να) απασχολεί όλη τη δυτική κοινωνία δεν είναι τα αφύλακτα σύνορα. Η λύση είναι κοινές ευρωπαϊκές πολιτικές -που βεβαίως θα ανοίγουν τα σύνορα σε περιπτώσεις προσφυγικής κρίσης- δεν θα αφήνουν όμως μόνος τους ακρίτες απέναντι σε μια νέα γεωπολιτική συνθήκη ή μια έκτακτη εθνική/διεθνική κρίση.
Σε κάθε περίπτωση άλλο ανοικτά, άλλα αφύλακτα σύνορα.