Του Πέτρου Παππά, βουλευτής Κιλκίς ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Αποτελεί κοινή πεποίθηση, ότι οι εκλογές της 9ης Ιουνίου αποτέλεσαν, ίσως , τη σημαντικότερη αναμέτρηση στην ιστορία του θεσμού, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Σε ό,τι αφορά στα καθ’ ημάς, τόσο η μεγάλη αποχή, όσο το αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας, άφησαν το πολιτικό σύστημα, στην καλύτερη περίπτωση «μουδιασμένο».
Είναι κοινή διαπίστωση όλων, ότι κάτι πρέπει να αλλάξει ριζικά στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας. Η σχέση των πολιτικών κομμάτων με τους πολίτες δοκιμάζεται, περισσότερο παρά ποτέ στα μεταπολιτευτικά χρόνια, καθώς οι τελευταίοι έδειξαν να απαξιώνουν την εκλογική διαδικασία. Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων, αισθάνεται, πλέον, αποσυνδεδεμένη από τα πολιτικά κόμματα και θεωρεί ότι ό,τι όποια και να είναι η πολιτική της επιλογή, η καθημερινότητα και η ζωή της δεν πρόκειται να αλλάξει ή να επηρεαστεί από αυτήν την επιλογή.
Ακόμη, η πασίδηλη επέλαση των κομμάτων της ακραίας συντήρησης και της ακροδεξιάς, ιδίως στις περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, πρέπει να προβληματίσει το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Η εγκατάλειψη της υπαίθρου, η αποβιομηχανοποίηση, η μεγάλη εκροή πληθυσμού από τους ακριτικούς νομούς, τόσο λόγω της εσωτερικής όσο και λόγω της εξωτερικής μετανάστευσης, η φτωχοποίηση και η ακρίβεια, οδήγησαν σημαντικό τμήμα των εκλογέων στο να έχουν ευήκοα ώτα, στις «σειρήνες» του ακραίου λόγου. Τα κόμματα της ακροδεξιάς, τάζοντας συντάξεις της τάξης των 3.000 και των 4.000 ευρώ, δημιουργώντας τεχνητούς εχθρούς στο πρόσωπο του «διαφορετικού», εφαρμόζουν την πάγια τακτική όλων των ακραίων πολιτικών σχηματισμών ιστορικά. Δυστυχώς, η Ελλάδα και η Ευρώπη ξαναζεί πολιτικά φαινόμενα, τα οποία βίωσε κατά δεκαετία της κρίσης, με την άνοδο της Χρυσής Αυγής, αλλά και στις δεκαετίες του 1930 και του 1940, με την άνοδο των φασιστικών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη.
Από την άλλη, στα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, κανένα από αυτά δεν μπορεί να μιλήσει για μία μεγάλη επιτυχία στις Ευρωεκλογές της προηγούμενης εβδομάδας. Η Νέα Δημοκρατία, χάνοντας ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους, απώλεσε, στην πραγματικότητα, την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα με θολό πολιτικό στίγμα και γερασμένο στελεχιακό δυναμικό, εμφανίζεται να έχει αποδοχή, κυρίως σε μεγαλύτερης ηλικίας πληθυσμούς της επαρχίας ,ενώ, δεν φαίνεται να συγκινεί καθόλου, τα δυναμικά, παραγωγικά κοινά, των μεγάλων αστικών κέντρων. Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, το εκλογικό αποτέλεσμα της προηγούμενης Κυριακής έχει μία διπλή ανάγνωση: Από τη μία, ο νέος του αρχηγός, αφού αμφισβητήθηκε έντονα και έχοντας απέναντί του τέσσερα πολιτικά κόμματα, τα οποία προέρχονται από την «μήτρα» του, κατάφερε, να κρατήσει το κόμμα στα πόδια του. Από την άλλη, είναι σαφές, ότι λόγω ελλείψεως ικανού, ανέφελου από εσωτερικές συγκρούσεις, πολιτικού χρόνου, δεν επετεύχθη η απαραίτητη εκείνη πολιτική ορμή, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την πολιτική ανατροπή, στην οποία και στόχευε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Το μέλλον είναι άδηλο και η πολιτική αλλά και η ιστορία απεχθάνεται τα κενά. Αποτελεί χρέος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και όλων των προοδευτικών δυνάμεων της κοινωνίας, να αντιστοιχιστούν ξανά με τις ανάγκες των ανθρώπων, να αφουγκραστούν τα πολλά προβλήματα του κόσμου και χτίζοντας μία νέα αισιόδοξη, ρεαλιστική κυβερνητική πρόταση, να ανασχέσουν το σκοτάδι το οποίο έχει αρχίσει να καλύπτει την Ελλάδα αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη.
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Πολιτική”, 15-6-2024)