Τι θέλει να πει ο ποιητής;

από Νικολαΐδης Χρήστος
sms

Γράφει για το Myportal.gr ο δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαΐδης

 

Οι προσεκτικοί θα παρατηρήσατε ότι στο βίντεο που έφτιαξε το Μέγαρο Μαξίμου για να προπαγανδίσει το «Κοινωνικό Μέρισμα» υπάρχουν κάποιες εξαιρετικά σημαντικές «λεπτομέρειες», σημειολογικού περιεχομένου! Έχει γίνει viral στο διαδίκτυο το ότι στο πλάνο του Αλ. Τσίπρα, που κάθεται στο γραφείο του ως συνεπής γιάπης, διακρίνεται ευκρινέστατα μία ακριβή ξύλινη θήκη πούρων όπως και ένα, επίσης ξύλινο δοχείο- αφυγραντήρας πούρων. Επίσης ευκρινέστατο είναι ότι ο πρωθυπουργός φορά μανικετόκουμπα και γράφει με μία πανάκριβη πένα…

Αναρωτιέμαι λοιπόν: επειδή όλα αυτά δεν μπορεί να μπήκαν στο πλάνο τυχαία, ή επειδή κάποιος δεν έδωσε την δέουσα προσοχή… τι θέλει να πει ο ποιητής; Ποιο μήνυμα θέλει να περάσει το προσωπικό επικοινωνιακό επιτελείο του Αλ. Τσίπρα στέλνοντας στα πέρατα της ελληνικής κοινωνίας αλλά και της Οικουμένης αυτές τις εικόνες; Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, γιατί έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές, ότι κάποιος καλά πληρωμένος μετρ του είδους επέλεξε μεθοδικά και με τεράστια προσοχή κάθε εικόνα, κάθε frame, του βίντεο αυτού! Αλλά, ειλικρινά, χρειάζεται προσπάθεια ώστε να αντιληφθεί κάποιος την σκοπιμότητα! Εδώ, ο Αλ. Τσίπρας έχει κάνει καριέρα εμφανιζόμενος ως «το παιδί του Λαού», που ως συγκρότηση και εικόνα δεν έχει τίποτε το κοινό με τους συμβατικούς πολιτικούς. Είναι σαφές ότι τα τελευταία δέκα χρόνια κάνει ό,τι περνά από το χέρι του ώστε να μην θυμίζει σε τίποτε άλλους πολιτικούς. Και τώρα, εκπέμπει ένα προφίλ συμβατικότερο και από το συμβατικό, με πούρα, Mont Blanc και χρυσά μανικετόκουμπα, τα φθηνότερα των οποίων κοστίζουν όσο ένας μέσος μισθός;

Μία σκέψη θα ήταν ότι μ’ αυτήν την εικόνα ο Τσίπρας επιχειρεί να στείλει το μήνυμα ότι αστικοποιήθηκε. Ότι πλέον είναι όχι ένας σαλταδόρος της εξουσίας αλλά ένας… κανονικός πρωθυπουργός και έχει ξεπεράσει τον οίστρο του απελαύνοντος προς το Μαξίμου, συνεπώς δεν απειλεί πλέον το σύστημα με την αντισυμβατικότητα του… Αλλά, πως επιλέγει να τραβήξει μία διαχωριστική γραμμή με το κοινό του, το οποίο τον αγάπησε ως… ανατροπέα; Μήπως, εν τέλει, επιλέγει να προβάλει αυτό το προφίλ επειδή θέλει να οδηγήσει τον δικό του κόσμο σε έναν τέτοιο δρόμο σκέψης; Να τον πείσει δηλαδή ότι ο ίδιος όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά από μία μακρά επαναστατική και αντισυμβατική περίοδο είναι δείγμα θετικό και απόδειξη ωρίμανσης και βελτιωμένης εξέλιξης, ότι αποκτά τα λαμπρά γνωρίσματα του συμβατικού, ότι καταφέρνει να μπει στο σύστημα, με τους δικούς του όμως όρους;

Σκέψεις είναι αυτές…