Του Πέτρου Λεκάκη, πρώην προέδρου δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης, στελέχους ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ Θεσσαλονίκης
Σε λίγες ώρες ο κόσμος της δημοκρατικής παράταξης καλείται να αποφασίσει για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής, του κόμματος που διαχρονικά ηγείται του προοδευτικού χώρου και διαχρονικά αποτελεί τον πραγματικό πολιτικό αντίπαλο της Νέας Δημοκρατίας.
Τα μέλη, οι φίλοι, οι ψηφοφόροι και οι πολίτες που θέλουν να έχουν λόγο στα τεκταινόμενα, με μόνη βασική υποχρέωση να εγγραφούν ως «μέλη» ή ως «φίλοι» και με την καταβολή του σχετικού αντιτίμου συμμετοχής στην διαδικασία έχουν την δυνατότητα να διαμορφώσουν την επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ και να αποφασίσουν για τον αρχηγό του κόμματος που σήμερα τουλάχιστον δημοσκοπικά κατέχει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στις επόμενες εθνικές εκλογές θα στείλει την Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην αντιπολίτευση αναλαμβάνοντας το χρέος να κυβερνήσει τον τόπο σε νέες δύσκολες και κρίσιμες για την Ελλάδα συνθήκες.
Εξάλλου, το ΠΑΣΟΚ πάντα πρότασσε το εθνικό και πατριωτικό συμφέρον έναντι του κομματικού. Σε αντίθεση με την Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία που χωρίς οι ηγεσίες τους να συναισθάνονται την ευθύνη που τους αναλογεί, για να γίνουν αρεστοί στο εσωτερικό τους ακροατήριο με έντονο λαϊκίστικο λόγο υπόσχονταν Ζάππεια και αγορές να χορεύουν υπό τους ήχους νταουλιών! Το ΠΑΣΟΚ πέρασε δύσκολα τα πέτρινα μνημονιακά χρόνια! Όμως άντεξε και με μεθοδική και σκληρή δουλειά των ηγεσιών του και όλων των στελεχών του που έμειναν πιστά στις αρχές και τις αξίες της 3ης του Σεπτέμβρη και έκλεισαν τα αυτιά τους στις σειρήνες της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε όχι μόνο να επιζήσει (βρέθηκε οριακά να μην εισέλθει στη Βουλή) αλλά να δυναμώσει και πλέον, διατηρώντας την πολιτική του αυτονομία, να αποτελεί έναν υπολογίσιμο πολιτικό πόλο και να επιδιώκει να επιστρέψει ως πρωταγωνιστής στο πολιτικό σκηνικό. Το τελευταίο επιβεβαιώνουν και τα ευρήματα των τελευταίων πολλών δημοσκοπήσεων.
Στην εκπνοή της τρίμηνης προεκλογικής αυτής περιόδου, αφού πλέον απομένουν λίγες ώρες μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες και οι δημοκρατικοί πολίτες να αποφασίσουν για το μέλλον της παράταξης, μόνο περηφάνια αισθάνομαι ως στέλεχος του ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής που έδωσα την μάχη για το κόμμα μου στις προηγούμενες εθνικές εκλογές. Περηφάνια για μια εσωκομματική διαδικασία η οποία αποτελεί παράδειγμα προς μίμιση στα πολιτικά δεδομένα της χώρας. Ο πολιτικός πολιτισμός, η ευγένεια και τα επιχειρήματα των έξι υποψήφιων προέδρων του κόμματός μας όπως αποτυπώθηκαν και στο εξαιρετικής ποιότητας debate είναι η απόδειξη πως το κόμμα μας έρχεται από μακριά και πάει πολύ μακριά. Ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία πως τα καλύτερα είναι μπροστά μας. Δεν είναι εύκολος ο δρόμος αλλά το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν επέλεγε τον εύκολο δρόμο. Έδινε πάντα δύσκολες μάχες για τη χώρα και τον λαό με μοναδική επιδίωξη την ευημερία της κοινωνίας.
Η πολιτικοποίηση της διαδικασίας, η ουσία των λόγων των υποψηφίων προέδρων και η προδιαγεγραμμένη μεγάλη συμμετοχή στην αυριανή εκλογική διαδικασία (όλα τα μηνύματα που λαμβάνουμε αυτό δείχνουν) εγγυόνται πως η επόμενη ημέρα θα βρει το όλον ΠΑΣΟΚ ενωμένο και δυνατό, αποφασισμένο να στείλει τον κ. Μητσοτάκη, τη ΝΔ και τις σκληρές πολιτικές τους στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, σαν μια κακιά ανάμνηση.
Προσωπικά, επειδή δεν έχω μάθει στη ζωή μου να κρύβομαι, θα επανεπιβεβαιώσω την εμπιστοσύνη μου στο πρόσωπο του σημερινού προέδρου μας, Νίκου Ανδρουλάκη. Τιμώ και σέβομαι όλους τους υποψήφιους αρχηγούς. Τιμώ την ιστορία τους, την κοινοβουλευτική τους παρουσία, τις μάχες που έχουν δώσει, τις νίκες που έχουν καταφέρει για το καλό του ΠΑΣΟΚ βγαίνοντας μπροστά και δίνοντας την μάχη στην πρώτη γραμμή.
Στηρίζω τον Νίκο Ανδρουλάκη γιατί με μεθοδικότητα κατάφερε να πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά και με σκληρή δουλειά, βήμα βήμα, δίνοντας τον τόνο σε όλους εμάς κατάφερε τα σημερινά αποτελέσματα: να μπει ξανά στον εκλογικό χάρτη το πράσινο χρώμα, να διπλασιάσουμε τα ποσοστά μας, να βγούμε νικητές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Έναν πρόεδρο που επί ημερών του το ΠΑΣΟΚ κατέγραψε μόνο νίκες. Άλλες μικρές, άλλες μεγάλες, αλλά νίκες!
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Πολιτική”, 5-10-2024)