Toυ Χρήστου Παπαστεργίου, επικεφαλής παράταξης “Πράξεις για τη Μακεδονία” στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας
Προφανώς και θέλουμε μια παράταξη ισχυρή προγραμματικά και μεγάλη εκλογικά, σε κάθε πεδίο αναφοράς (εθνικό, αυτοδιοικητικό, συνδικαλιστικό/κοινωνικό κ.ά.). Προφανώς και είμαστε στην καλύτερη κατάσταση από το 2012 και μετά.
Προφανώς, όμως και απέχουμε πολύ από το σημείο που μας χρειάζεται η χώρα και η πλειοψηφία της κοινωνίας.
Η απόσταση αυτή πώς καλύπτεται;
Ας κρατήσουμε ορισμένες κρίσιμες, κατά την γνώμη μου, παρατηρήσεις:
α) αυτοδιοικητικά είμαστε αναμφισβήτητα, πλέον, η “αξιωματική αντιπολίτευση” τόσο σε επίπεδο δήμων, όσο και σε επίπεδο περιφερειών.
β) κοινωνικά και συνδικαλιστικά, υπάρχουν χώροι, στους οποίους είμαστε πλειοψηφούσα παράταξη και σε πολλές περιπτώσεις η δεύτερη δύναμη.
γ) σε εθνικό επίπεδο, με βάση τις τελευταίες ευρωεκλογές, αν αφαιρέσουμε από τον εκλογικό χάρτη την Α΄και Β΄περιφέρεια Αθηνών και Πειραιά και την Α΄Θεσσαλονίκης, στις υπόλοιπες εκλογικές περιφέρειες αθροιστικά, είμαστε δεύτερο κόμμα, με βραχεία κεφαλή από τον ΣΥΡΙΖΑ (14,5% και 390.928 ψήφους, έναντι 14,23% και 383.615 ψήφους). Αντίθετα, στις αμιγώς αστικές ζώνες (Αθήνα, Πειραιά, Α΄Θεσσαλονίκης), παραμένουμε στο 9,17% με 117.471 ψήφους έναντι 16,36% και 209.518 ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ – μεγάλη απόσταση, σχεδόν διπλάσια.
Τι συμπέρασμα προκύπτει από αυτές τις τρεις παρατηρήσεις;
Ότι, όπου έχουμε προγραμματική υπεροχή (αυτοδιοίκηση) και ισχυρή διεκδικητική παρουσία (συνδικαλιστικές οργανώσεις και άλλοι κοινωνικοί φορείς), αλλά και καθημερινή παρουσία και σχέση με τον πολίτη (πράγματα αυτονόητα στη αυτοδιοίκηση και σε πολλούς κοινωνικούς/συνδικαλιστικούς φορείς) έχουμε κάνει, τα τελευταία χρόνια, το ένα από τα δυο βήματα που χρειαζόμαστε, ώστε να ξανακυβερνήσουμε την χώρα. Επί το έλασσον, αυτό το συμπέρασμα ισχύει και για το μεγάλο επίδικο, την ψήφο σε επίπεδο επικρατείας. Προφανώς και είναι καλύτερο το 14,5% και η δεύτερη θέση (γιατί στις ημιαστικές και αγροτικές περιοχές έχουμε καθημερινή παρουσία και τριβή) από το 9,17% και την τρίτη θέση, αλλά δεν οδηγούν, αυτά τα δυο μαζί, στο ότι μας υπολείπεται ένα μόνο βήμα για τον μεγάλο στόχο, παρόλο που είμαστε όσο ποτέ καλύτερα από το 2012 και μετά.
Πώς απαντούμε, λοιπόν, στο ζήτημα αυτό, ώστε να κάνουμε το βήμα ή τα βήματα που μας λείπουν ανά περίπτωση και συνολικά;
Δημιουργώντας, εκ νέου, αυτό που σταδιακά εξέλιπε τα πολλά τελευταία χρόνια, πολύ πριν το 2012. Κόμμα! Αλλά κόμμα, που θα μπορεί να θέσει και να απαντήσει τα ερωτήματα που αφορούν την επόμενη μέρα για την χώρα και την πλειοψηφία της κοινωνίας και όχι μόνο τα παρόντα. Να διακηρύξει την μελλοντική Ελλάδα. Ώστε, μεταξύ των άλλων καθηκόντων τους, η αυτοδιοίκηση και οι κοινωνικοί και συνδικαλιστικοί φορείς, με την ενεργό δράση των μελών και των φίλων μας, να θέτουν το πλαίσιο της βελτίωσης της καθημερινότητας και άρα, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, με μια ικανή κοινοβουλευτική ομάδα, να ξαναγίνουμε ΠΑΡΑΤΑΞΗ, με διακριτούς θεσμικούς ρόλους και, επομένως, φορέας εθελοντικής κινητοποίησης των πολιτών, γιατί μέσα από αυτόν θα πιστέψουν ότι μπορούν να αλλάξουν ξανά την μοίρα την δική τους και της χώρας !
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Πολιτική”, 6-7-2024)