Το Ιράν προχώρησε στη μεγαλύτερη επίθεση που έχει εξαπολύσει ποτέ κατά του Ισραήλ, εκτοξεύοντας χθες Τρίτη περισσότερους από 180 βαλλιστικούς πυραύλους προς διάφορους στόχους. Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, οι περισσότεροι αναχαιτίστηκαν από τα αντιπυραυλικά συστήματα που διαθέτουν το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Το CNN σε σημερινή του ανάλυση παρουσιάζει τις δυνατότητες αυτών των οπλικών συστημάτων και τις τεχνολογικές καινοτομίες των πιο εξελιγμένων ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων.
Η Τεχεράνη διαθέτει χιλιάδες πυραύλους, τόσο βαλλιστικούς όσο και κρουζ, όλων των βεληνεκών, σύμφωνα με την από τριετίας έκθεση «Missile Threat Project» του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (CSIS), ένας μη κερδοσκοπικός ερευνητικός οργανισμός με έδρα την Ουάσιγκτον.
Οι ακριβείς αριθμοί για κάθε τύπο βλήματος είναι άγνωστοι. Ωστόσο, ο Αμερικανός πτέραρχος Κένεθ Μακένζι, ενώπιον επιτροπής του Κογκρέσου των ΗΠΑ το 2023, είχε πει ότι το Ιράν διέθετε πάνω από 3.000 βαλλιστικούς πυραύλους, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο Iran Watch.
Οι βαλλιστικοί πύραυλοι εκτοξεύονται εκτός ή στα όρια της ατμόσφαιρας της Γης και ακολουθώντας μια υπο-τροχιακή πορεία κατευθύνονται προς τον στόχο.
Ειδικοί σε θέματα όπλων που ανέλυσαν βίντεο που αναρτήθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είπαν στο CNN ότι το Ιράν χρησιμοποίησε σε μεγάλο βαθμό παραλλαγές του βαλλιστικού πυραύλου Shahab-3 κατά τη χθεσινή επίθεση στο Ισραήλ.
Ο Shahab-3 είναι το βασικό μοντέλο για όλους τους βαλλιστικούς πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς του Ιράν που χρησιμοποιούν υγρό προωθητικό. Σύμφωνα με την αναφορά «Missile Threat Project», ο Shahab-3 τέθηκε σε λειτουργία το 2003, μπορεί να φέρει κεφαλή 760 έως 1.200 κιλών, ενώ μπορεί να εκτοξευτεί τόσο από κινητούς εκτοξευτήρες, όσο και από σταθερές εγκαταστάσεις.
Νεότερες παραλλαγές του Shahab-3, οι πύραυλοι Ghadr και Emad, έχουν ακρίβεια σχεδόν 300 μέτρων από τους επιδιωκόμενους στόχους.
Τα ιρανικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι στις επιθέσεις χρησιμοποιήθηκε και ο νέος πύραυλος Fattah-1. Η Τεχεράνη τον περιγράφει ως «υπερηχητικό», καθώς μπορεί να ταξιδεύει με ταχύτητα 5 Mach (περίπου 6.100 χιλιόμετρα την ώρα).
Στρατιωτικοί ειδικοί επισημαίνουν ότι σχεδόν όλοι οι βαλλιστικοί πύραυλοι φτάνουν σε υπερηχητική ταχύτητα κατά τη διάρκεια των πτήσεων τους, ειδικά καθώς καταδύονται προς τους στόχους τους, όμως ο όρος «υπερηχητικός» χρησιμοποιείται συχνά για να αναφερθεί σε εξελιγμένους πυραύλους που μπορούν να ελίσσονται με υπερηχητική ταχύτητα μέσα στην ατμόσφαιρα, καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολη την κατάρριψή τους.
Εντούτοις, πολλοί αναλυτές είναι δύσπιστοι ότι το Ιράν χρησιμοποίησε τον νέο πύραυλο στη χθεσινοβραδινή επίθεση.
«Είναι ένας από τους νεότερους βαλλιστικούς πυραύλους του Ιράν και έχουν πολλά να χάσουν από τη χρήση του», τονίζει ο Τρέβορ Μπολ, πρώην ανώτερος τεχνικός εκρηκτικών μηχανισμών του Αμερικανικού Στρατού, που συνεχίζει λέγοντας ότι «το Ισραήλ θα είχε μια ιδέα για τις δυνατότητές του μόνο και μόνο από τη χρησιμοποίησή του, ενώ υπάρχει επίσης η πιθανότητα να αποτύχει να λειτουργήσει, δίνοντας στο Ισραήλ μια ακόμη μεγαλύτερη ιδέα για τις δυνατότητές του».
Η «ακτινογραφία» της αεράμυνας του Ισραήλ
Το Ισραήλ διαθέτει μία πολυδιάστατη αεράμυνα που για τους ειδικούς ίσως να είναι ανώτερη σε «τεχνολογική σύνθεση» ακόμη και από αυτή των ΗΠΑ. Στη γκάμα των συστημάτων του Ισραήλ περιλαμβάνονται από αυτά που έχουν τη δυνατότητα καταστροφής υπερηχητικών πυραύλων στα όρια της ατμόσφαιρας, αλλά και αυτών που ενεργοποιούνται σε πολύ μικρότερο ύψος.
Εδώ και σχεδόν έναν χρόνο έχουν γραφτεί χιλιάδες αναλύσεις για το σύστημα του Iron Dome το οποίο είναι όμως «επιφορτισμένο» με την αναχαίτιση ρουκετών και βλημάτων από πυροβολικό, κοινώς απειλών από μικρό ύψος. Το Iron Dome όμως είναι το χαμηλότερο επίπεδο της ισραηλινής αεράμυνας και δεν είναι αυτό που εχθές χρησιμοποιήθηκε για την αναχαίτιση των ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων.
Το Ισραήλ χρησιμοποιεί δύο διαφορετικά συστήματα, τα Stunner και SkyCeptor, με τα οποία εντοπίζει και αναχαιτίζει πυραύλους όλων των τύπων σε απόσταση μέχρι και 300 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της γης.
Η αεράμυνα του Τελ Αβίβ όμως έχει ακόμη ένα «στρώμα» άμυνας. Τα συστήματα Arrow 2 και Arrow 3 αναπτύχθηκαν και χρηματοδοτήθηκαν από κοινού με τις ΗΠΑ και έχουν τη δυνατότητα να καταστρέφουν τις κεφαλές των βαλλιστικών πυραύλων κατά την κάθοδό τους προς τους στόχους (Arrow 2) ενώ το Arrow 3 ενεργοποιείται και διαλύει οποιαδήποτε πυραυλική απειλή ακόμη και στο διάστημα.
