Γράφει για το myportal.gr ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαΐδης
Πριν περίπου δύο χρόνια, όταν έκανα τηλεοπτική εκπομπή σε τοπικό κανάλι, φίλος με παρακάλεσε να καλέσω για μία συνέντευξη τον Παν. Ψωμιάδη. Αρνήθηκα. Επέμενε. Του έκανα την χάρη. Όταν τελικά τον κάλεσα, στο διάλειμμα του είπα: «καλύτερα να εξαφανιστείς και να καταλάβει ο κόσμος ότι του λείπεις ώστε να σε ξανααναζητήσει… Παρά να εμφανίζεσαι διαρκώς και ο κόσμος να λέει… «τι θέλει πάλι αυτός»…
Χαμογέλασε. Κατάλαβα ότι βαθιά μέσα του συμφωνούσε μαζί μου, έτσι ήθελε να γίνει. Αλλά δεν μπορούσε να το κάνει! Το να μείνει μακριά από τη δημοσιότητα, να μην απαντά στα τηλεφωνήματα των δημοσιογράφων και να μην στύβει το μυαλό του κάθε λίγο και λιγάκι για να σκαρώσει μία επικοινωνιακή έκρηξη, είναι εντελώς ξένο προς την ιδιοσυγκρασία του Πανίκα. Δεν θα μπορούσε ποτέ να το κάνει, ακόμη κι αν πίστευε φανατικά πως αυτή είναι η ενδεδειγμένη λύση. Είναι τέτοιος άνθρωπος, πληθωρικός, ανατρεπτικός και φασαρτζής. Η δημοσιότητα είναι γι’ αυτόν οξυγόνο. Πάντα πίστευα ότι δεν φρόντισε να γίνει διάσημος για να γίνει πολιτικός, μα το αντίθετο.
Το να ντυθεί μασκαράς και να παίξει στην πολύκροτη διαφήμιση εντάσσεται σαφώς στη νοοτροπία αυτή. Είμαι βέβαιος ότι το έκανε ώστε, με την πρώτη προβολή της διαφήμισης, να κάτσει σε μία γωνιά και να απολαύσει την (όποια) αναταραχή προκάλεσε: «σας την έφερα κουφάλες, είμαι ακόμη εδώ, μπορώ ακόμη να κάνω τον κόσμο να ασχολείται μαζί μου», σκέφτηκε και έσκασε στα γέλια, είμαι βέβαιος…
Στο πλαίσιο αυτό, δεν χρειάζεται μεγαλύτερη ανάλυση. Κάποιοι (γνωστοί και μη εξαιρετέοι «προοδευτικοί» κύκλοι), σπεύδουν να τον κατακεραυνώσουν για την… γραφικότητα και την υποβαθμισμένη αισθητική του. Δικαίωμα τους. Το γεγονός ότι δεν έκαναν το ίδιο όταν ο Μπουτάρης φωτογραφήθηκε για να διαφημίσει κοσμήματα, αποδεικνύει το στρατευμένο της λογικής τους… Είναι επίσης αστεία η προσπάθεια μερικών να ταυτίσουν τον Ψωμιάδη με τη Νέα Δημοκρατία, πάει καιρός που δεν υπάρχει καμία διασύνδεση, παρά τις προσπάθειες του…
Διαφωνώ επίσης με την προσπάθεια που γίνεται να εκπεμφθεί μία απαξία για τον κόσμο που κάποτε τον ψήφιζε. Οι πολίτες τον εξέλεξαν επανειλημμένα δημοτικό σύμβουλο, βουλευτή, νομάρχη και περιφερειάρχη για μία σειρά από λόγους. Τότε είχαν ένα μίγμα πολιτικής συμπεριφοράς, διαχείρισης, αποτελεσματικότητας και γραφικότητας. Σήμερα, λόγω μη εκλογής του πουθενά έχει απομείνει μόνο η γραφικότητα. Δεν φταίνε αυτοί εάν σήμερα, που βρίσκεται εκτός πολιτικής, το… χάνει.
ΥΓ: Μέγα λάθος η χρήση της μουσικής από τον ύμνο της Ν.Δ. Από κάθε άποψη…