Του Βαγγέλη Πλάκα, Δημοσιογράφου
Ήταν ένα μεγάλο συλλαλητήριο! Εντυπωσιακό αναφορικά με τη συμμετοχή του κόσμου που κατέβηκε στην πλατεία Λευκού Πύργου αδιαφορώντας για διοργανωτές ή ομιλητές με μοναδική προτροπή την εσωτερική ανάγκη του να φωνάξει αυτό που ήταν το κεντρικό μήνυμα πάνω στην εξέδρα, το “Μακεδονία είναι Ελλάδα” και με την μαζικότητα του να στείλει ηχηρό το μήνυμα στους κυβερνώντες. Δεν θα μπω στην αριθμολογία: σίγουρα ήταν περισσότεροι από 90.000 που είπε επισήμως (!) η αστυνομία και λιγότεροι από 500.000 που είπαν από μικροφώνου οι διοργανωτές. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία, δεν πρέπει να γίνει μια ακόμη αφορμή διαφωνιών και διχασμού. Ουδείς αμφισβητεί ότι ήταν το μεγαλύτερο συλλαλητήριο που έγινε στη Θεσσαλονίκη μετά από αυτά που είχαν γίνει και πάλι για τη Μακεδονία το 1992 στην πλατεία Αριστοτέλους και το 1994 στον Λευκό Πύργο. Πολύ μεγαλύτερο από αντιμνημονιακές συγκεντρώσεις, συγκεντρώσεις για το δημοψήφισμα του ‘ναι’ και του ‘όχι’, συγκεντρώσεις “Αγανακτισμένων” κλπ. Και αυτό πρέπει να μείνει. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν ήταν ένα επιτυχημένο συλλαλητήριο και αυτό επισκιάζει όλα τα άλλα.
Υπάρχει όμως και η διάσταση όσων συνέβησαν πάνω στην εξέδρα. Πέρα από το ποια ήταν η αντιπροσωπευτικότητα των ομιλητών ήταν ιδιαίτερα αρνητικό ότι μπήκε εξαρχής από αρκετούς που βρέθηκαν στο βήμα ένα πυρηνικό διχαστικό στοιχείο: “αυτοί” οι πολιτικοί και “εμείς” ο λαός που συνοδεύτηκε από αποδοκιμασίες και -ευτυχώς μεμονωμένες- ύβρεις προς τους πολιτικούς. Τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν απο μικροφώνου από έναν κρητικό και έτσι έκλεισε το συλλαλητήριο ήταν: “αλήτες, προδότες, πολιτικοί”. Θυμάστε φαντάζομαι ποιοι άλλοι το λένε και πότε πρωτοακούστηκε…
Ακούστηκαν και άλλα πολλά. “Η πολιτική φάρα που μας κουμαντάρει” είπε ένας εκ των επισήμων ομιλητών λέγοντας πως “η χώρα μας είναι αποικία της δύσης που παλιοί κοτζαμπάσηδες ντύθηκαν κομματάρχες που τους ενδιαφέρει να ληστεύουν τον τόπο και να εξυπηρετούν τα ξένα τους αφεντικά”. Ο δε κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης είπε απευθυνόμενος στους πολιτικούς: “τι άλλο να προδώσετε” και προειδοποίησε: “αν υπογράψουν ονομασία με τον όρο Μακεδονία θα μας βρουν μπροστά τους με ότι αυτό σημαίνει στο πλαίσιο του Συντάγματος και της αληθινής Δημοκρατίας και όχι αυτής που επαγγέλλονται”.
Προφανώς ένα μήνυμα μιας τέτοιας εκδήλωσης απευθύνεται στην κυβέρνηση και τον πολιτικό κόσμο. Άλλα όχι απαξιωτικά, όχι ισοπεδωτικά, όχι διχαστικά, όχι φθηνά λαϊκιστικά αλλά για την ενίσχυση στην όποια προσπάθεια εξεύρεσης λύσης. Tέτοια συνθήματα και απο βήματος μηνύματα δεν χωρούσαν. Ευτυχώς, είμαι βέβαιος, τα μηνύματα αυτά αφορούσαν ελάχιστους που συμμετείχαν και δεν τους εκφράζουν. Αλλά ενώ το συλλαλητήριο κάτω από την εξέδρα είχε επιτυχία δεν μπορώ να πω το ίδιο και για πάνω.
ΥΓ; Και κάτι για το ψήφισμα όπως ανακοινώθηκε και είχε αναφορές για “λαϊκή συνέλευση”, “εντολείς” και “εντολοδόχους”. Στην Ελλάδα έχουμε αντιπροσωπευτική Δημοκρατία.