Το παρόν διαρκεί πολύ

από Σαδανά Γεωργία
sms
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα προιδεάζει ολοένα και περισσότερο ακόμη και τους λιγότερο μυημένους ότι οι εκλογές είναι κοντά. Ότι, δηλαδή, η αλλαγή του χρόνου θα μας βρει να μετράμε γνωστούς, φίλους, συγγενείς ως  υποψήφιους για όλων των ειδών τις κάλπες (δημοτικές, περιφερειακές, ευρωεκλογές και βεβαίως εθνικές) ανάμεσα στα τραπέζια με τα κρασιά και τις γαλοπούλες.Τα κομματικά επιτελεία ένθεν κακείθεν επιδίδονται ήδη σε ένα ρεσιτάλ αντεγκλίσεων και εντάσεων, έχοντας ανεβάσει ιλλιγγιωδώς στροφές ενόψει της έναρξης του προεκλογικού αγώνα. Ο «Άρης (Βελουχιώτης)», το χαβιάρι και το φαγοπότι έδωσαν ήδη το στίγμα προθέσεων και προεκλογικών… θέσεων στο 12ο Συνέδριο της ΝΔ. Η σφοδρή σύγκρουση που προδιαγράφεται στον ορίζοντα φέρνει μαζί της συνθήκες ακραίας πόλωσης και πολιτικούς  τόνους ασυνήθιστα υψηλούς.

Μοιραία, η προεκλογική αντιπαράθεση γυρνά το ρολόι πίσω στα μνημονιακά χρόνια, φέρνει στην επιφάνεια τις ανοιχτές πληγές:  άλλοτε των επαχθών μέτρων, άλλοτε των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων. Αυτός ο σκληρός καμβάς θα απλωθεί με τις πρώτες μέρες του 2019, για να συσπειρώσει δυνάμεις και ακροατήρια, για να συγκινήσει και να κινητοποιήσει ψηφοφόρους στην κάλπη. Το μέλλον που έρχεται θα περιγράφει με χρώματα ζοφερά, ανάλογα κάθε φορά με το στρατόπεδο του ζωγράφου.

Σε αυτό το σκηνικό, παροχές, μοντέλα ανάπτυξης και ευκαιρίες θα μονοπωλήσουν το ρεπερτόριο για τους επόμενους μήνες, κόβοντας εισιτήρια σε πλατείες και τηλεπαράθυρα. Αλλά, πόσα εισιτήρια μπιρεί όταν το θέατρο της καθημερινότητας είναι μονίμως άδειο;

Η καθημερινότητα πριν και μετά τα μνημόνια μαστίζεται από φτώχεια,  ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Το παρόν της ανεργίας, της μερικής απασχόλησης, της υψηλής φορολογίας, της εργασιακής επισφάλειας, της έλλειψης προοπτικής είναι πιο βαρύ και από το χειμώνα στον ευρωπαικό βορρά, χωρίς να αφήνει χαραμάδα ελπίδας για την επόμενη μέρα.

Το παρόν,δηλαδή της χρεοκοπίας διαρκεί περισσότερο από το αναμενόμενο και η ελληνική κοινωνία φαίνεται να το έχει καταλάβει βαθύτερα και νωρίτερα από κόμματα και παρατάξεις. Απαιτεί χαμηλούς τόνους, πολύ δουλειά, στοχοπροσήλωση και συναινέσεις. Η ελληνική κοινωνία έμαθε να περιμένει λιγότερα από όλους και περισσότερα από την ίδια. Τα κύματα αλληλεγγύης από την προσφυγική κρίση μέχρι το Μάτι έστειλαν ένα μήνυμα μετανεωτερικής επίγνωσης.

Όσο το παρόν της χρεοκοπίας διαρκεί, η κοινωνία θα θυμάται και θα αποτιμά, θα επικροτεί και θα επιστρέφεται. Τη σιωπή της δεν την τροφοδοτεί η απάθεια, αλλά μια υπόγεια ενδοσκόπηση. Κάθε απόπειρα επαναφοράς συμπεριφορών του παρελθόντος κινδυνεύει να πέσει στο κενό και από αυτή την πτώση ούτε τα κίτρινα γιλέκα μπορούν να ανοίξουν ως αλεξίπτωτα, για να σώσουν όσους εξακολουθούν να αγνοούν την κοινωνική πραγματικότητα.