Η Συνθήκη της Λισσαβόνας τέθηκε σε ισχύ τον Δεκέμβριο του 2009. Το 2003 όταν ο τόπος μας φιλοξενούσε την ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ και οι Ευρωπαίοι ηγέτες ενέκριναν το Σχέδιο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, ξεκινούσε παράλληλα μια σημαντική ιδεολογική μάχη για το μέλλον της Ένωσης. Δημοψηφίσματα, πολιτικά ρεύματα, το ξέσπασμα ενός κινηματικού και διευρυμένου ευρωσκεπτικισμού, είχαν ως αποτέλεσμα τον «μεταρρυθμιστικό» συμβιβασμό της Συνθήκης της Λισσαβόνας αντί του Ευρωπαϊκού Συντάγματος.
Η Συνθήκη τέθηκε σε εφαρμογή το 2009, μήνες μετά τις ευρωεκλογές του ίδιου έτους και δύο χρόνια μετά την τελική της μορφή και ψήφιση. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχει πλέον αισθητά ενισχυμένο ρόλο, που αναβαθμίζεται θεσμικά και πολιτικά φιλοξενώντας στα έδρανα του πρώην, αλλά και μετέπειτα πρωθυπουργούς και πολιτικούς ηγέτες.
Τα χρόνια που ακολουθούν η Ένωση έχει αντιμετωπίσει υπαρξιακά ζητήματα. Προβλήματα δομικά, που προκύπτουν ή αναδεικνύονται από την οικονομική κρίση, το μεταναστευτικό και την τρομοκρατία. Ήδη, η πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει αναβαθμιστεί, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει πλέον μεγαλύτερη εμβέλεια, ενώ οι συμμαχίες στο Συμβούλιο δοκιμάζονται λόγω των διαρκών εκλογών στα κράτη μέλη, χωρίς όμως να κλονίζονται ιδιαίτερα. Τα άκρα ενισχύονται, ενώ αδιευκρίνιστης τοποθέτησης «υβρίδια» εμφανίζονται κατά τόπους. Η άτυπη αλλά θεσμικά ισχυρή συμφωνία κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς «σπάει» λόγω των προσωπικών φιλοδοξιών ηγετών της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Στο πλαίσιο αυτό οδεύουμε στις ευρωεκλογές του 2019.
Θεωρητικά η έξοδος των Βρετανών θα πρέπει να ολοκληρωθεί τον επόμενο Μάρτιο. Προς το παρόν αναμένουμε το Συμβούλιου να εγκρίνει την πρόταση του Κοινοβουλίου για τις 73 έδρες που τους αναλογούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά και να διατηρήσει τον πρωτοεμφανιζόμενο το 2014 θεσμό του «Spitzenkandidat», του «Κορυφαίου Υποψηφίου» δηλαδή της καμπάνιας των ευρωπαϊκών πολιτικών ομάδων. Αυτή την στιγμή, θεωρώντας δεδομένη την μη συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στις ευρωεκλογές και λαμβάνοντας υπόψη την θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η κεντροδεξιά δεν επηρεάζεται, οι ευρωσκεπτικιστές θα συρρικνωθούν και η κεντροαριστερά θα υποστεί σημαντική μείωση, κινδυνεύοντας να βρεθεί σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά ανά την ευρωπαϊκή επικράτεια.
Με τις ζυμώσεις εν εξελίξει σε κάθε επίπεδο, με τις πολιτικές ισορροπίες να διαμορφώνουν τάσεις και ρεύματα κυρίως στον κεντρώο χώρο και με την αριστερά εκτός «παιχνιδιού» το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα φαίνεται σήμερα ότι θα παραμείνει πρώτη δύναμη κερδίζοντας τις επόμενες ευρωεκλογές.
Δέκα χρόνια μετά την Λισσαβόνα, όπου η ευρωπαϊκή ενοποίηση μπήκε σε μια νέα φάση, η κεντροδεξιά, στην χαραυγή μιας νέας περιόδου, παραμένει η πρώτη, σταθερή πολιτική δύναμη που με ευθύνη της συνθέτει την ευρωπαϊκή διακυβέρνηση και θα χαράξει αυτή τις πολιτικές συνεργασίες μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων για τη νέα Ευρώπη των 27.