“Τελικά είναι αδίστακτοι»

από Νάκου Βίκυ
sms

Ζήσαμε όλοι μια πρωτοφανή, ανείπωτη ίσως τραγωδία, η οποία ξετυλίχθηκε μέσω της τηλεόρασης «μπροστά στα μάτια» όλων των Ελλήνων. Δεν μπορώ και δεν μπορούμε όλοι μας, να ξεπεράσουμε όλο αυτό που συνέβη. Θα αργήσουμε πολύ – ίσως ποτέ- όπως συνήθως συμβαίνει με τα μεγάλα τραγικά γεγονότα. Συζητάμε μεταξύ μας και τα δάκρυα τρέχουν στο πρόσωπό μας, μη αντέχοντας όλο αυτό το δράμα: ανθρώπων, που έχασαν την ζωή τους, που αγνοούνται ή που τραυματίες βρίσκονται στα νοσοκομεία. Συμπατριωτών μας, που έχασαν το βίος τους σε μια στιγμή. Τους κόπους μιας ζωής. Περιμένεις, από την πολιτεία το αυτονόητο μετά την τραγωδία της Μάνδρας τον περασμένο Νοέμβριο: Μία συγγνώμη, εξηγήσεις για το πως φθάσαμε να μετράμε 82 νεκρούς και κυρίως τις ευθύνες, που αναλογούν σε Δήμο, Περιφέρεια, Κυβέρνηση. Αντί όμως όλων αυτών ακούμε υπουργούς να ειρωνεύονται με απαξιωτικό ύφος «για προεκλογικά τερτίπια» ή για «5 νεκρούς στη θάλασσα» ή για τις «διαχρονικές ευθύνες του κράτους» ή ακόμη ακόμη, για τις «ευθύνες των πολιτών», που έχτισαν στην περιοχή. Το αποκορύφωμα όμως όλης αυτής της τραγικής συμπεριφοράς ήταν η χθεσινή συνέντευξη τύπου του αν. Υπουργού Πολιτικής προστασίας κ. Τόσκα με τον Κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Τζανακόπουλο και τους καθ’ ύλην αρμόδιους επικεφαλής του επιχειρησιακού σχεδίου, το Πυροσβεστικό Σώμα και την Ελληνική Αστυνομία. «Υπήρξε σχέδιο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πυρκαγιάς στο Μάτι και αυτό το σχέδιο εφαρμόστηκε με επιτυχία. Δεν έγινε κανένα λάθος από κανένα στέλεχος του κρατικού, του κυβερνητικού, του περιφερειακού ή του δημοτικού μηχανισμού. Οι επικεφαλής των σωμάτων ασφαλείας λειτούργησαν υποδειγματικά. Όλοι οι αρμόδιοι είχαν κάνει όλα όσα έπρεπε να κάνουν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την πυρκαγιά». Με ξεχωριστή σαφήνεια, από τα στελέχη της κυβέρνησης, της περιφέρειας και του Δήμου Μαραθώνα, δια μέσου στόματος των παραπάνω, μας διατύπωσαν ότι όλα έγιναν καλώς. Όλα τα παραπάνω είναι η πραγματικότητα βάσει της οποίας ζουν τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού και οι επικεφαλής της Πυροσβεστικής και της ΕΛΑΣ. Έτσι εξηγείται, το γιατί κανένας από αυτούς δεν έχει παραιτηθεί. Έχουν κάνει τα πάντα όσο καλύτερα γίνεται. Κανείς τους δεν έχει κάνει κανένα λάθος, κανείς τους δεν αμέλησε, κανείς τους δεν αδιαφόρησε. Όλοι τους λειτούργησαν άψογα και οι νεκροί είναι, είτε άνθρωποι που χάθηκαν εξαιτίας μιας μαζικής παράκρουσης «ανοησίας των», είτε εξαιτίας της τιμωρίας που επιφυλάσσει η φύση σε όσους χτίζουν αυθαίρετα, όπως υπονόησε σαφώς ο κ. Τόσκας και ο κ. Καμμένος και οι διάφοροι κυβερνητικοί παρατρεχάμενοι, που υποκριτικά ξεχνούν, πως και η προστασία από την αυθαιρεσία είναι κυβερνητική και κρατική επίβλεψη αλλά και ο συντονισμός της πολιτικής προστασίας σε μια σοβαρή κρίση είναι δική τους αρμοδιότητα. Η εκατόμβη των νεκρών είναι το αποτύπωμα της «χωρίς λάθη», επιχειρησιακής τους δράσης. Ακόμη κι αν πιστεύεις, πως τυπικά δεν έχεις καμία ευθύνη, η συνείδησή σου σε οδηγεί σε παραίτηση, όπως έκανε η αρμόδια υπουργός στην Πορτογαλία σε ανάλογη περίπτωση πρόσφατα, χωρίς το τραγικό αποτέλεσμα της πυρκαγιάς, που έπληξε την χώρα μας. Γιατί η συνείδησή σου δεν μπορεί να αντέξει το βάρος των τόσων θανάτων με εσένα επικεφαλής. Γιατί η συνείδησή σου, σου λέει ότι πάντα υπάρχει το παραπάνω, που ίσως να μπορούσες να είχες κάνει κι αυτοί οι άνθρωποι, ή κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους, να ήταν ζωντανοί. Δυστυχώς, για όλα τα παραπάνω η απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχεις συνείδηση. Είναι να μην είσαι μέρος σε ομάδα αδίστακτων ανθρώπων, που κυβερνά και μπορεί άνετα να σταθεί με έπαρση και να κουνά το δάκτυλο με την εξουσία της, «πάνω σε καμμένα ή πνιγμένα πτώματα». Έχουν υπάρξει και στο παρελθόν πολιτικάντηδες και επηρμένοι, φαφλατάδες κάθε λογής αλλά τέτοια αλαζονεία και θράσος, ποτέ ξανά δεν είδα στη ζωή μου. Προσπαθώ σε άλλα χρόνια να σκεφθώ, αν υπήρξε τέτοια κακία, τόσο προκλητικό και αδίστακτο ύφος από πολιτικά πρόσωπα του παρελθόντος. Όχι δεν το βρίσκω, ειλικρινά, παρά τα τραγικά λάθη ή τις παραλείψεις του παρελθόντος που οι σημερινοί κυβερνώντες, ως μέρος του πολιτικού συστήματος, εν πολλοίς προώθησαν, αφού εκείνοι έλεγαν διαδηλώνοντας «αφήστε το σπίτι του φτωχού», όταν ο μακαριστός Α. Τρίτσης σχεδίαζε πολιτική παρεμβάσεων και κατεδαφίσεων στην καμπή του προβλήματος, πριν σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Έχω όμως και την προσωπική μου μαρτυρία, όταν η οικογένεια μου υπήρξε θύμα του μεγάλου σεισμού των Αθηνών το 1999 χάνοντας στα ερείπια του «Φουρλής» ένα από τα νεότερα μέλη της, την 20χρονη τότε Νάντια, πρώτη μου εξαδέλφη, όπως κι άλλοι εκείνη την αποφράδα, 7η Σεπτεμβρίου. Θυμάμαι τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη να έρχεται στο χώρο των ερειπίων, που βρισκόμασταν περιμένοντας να βρούμε τους εγκλωβισμένους για μέρες, μαζί με άλλους κυβερνητικούς παράγοντες και με σιωπηλό ύφος να παρηγορεί γονείς και συγγενείς και με μεγάλη συστολή και εγκράτεια να περιδιαβαίνει τον χώρο. Σε κανέναν δεν κούνησε το δάκτυλο και πουθενά στο λόγο του δεν διέκρινα οποιαδήποτε έπαρση εξουσίας. Αναπόφευκτες συγκρίσεις, για εμένα. Για όλους μας. Αλλά ξέχασα όλοι αυτοί αντιπροσωπεύουν το παλιό: Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Και όλοι τούτοι οι σημερινοί, ΣυΡιΖα και ΑνΕλ το καινούργιο και το ηθικό. Αλίμονο όμως! Αν μετά από την τραγωδία στη Μάνδρα εξακολουθούν να είναι με τέτοιο επαίσχυντο και ασυνείδητο ύφος. Τόσο ασυνείδητο, ώστε εχθές να θέλουν να καταθέσουν μέσα στο εθνικό πένθος, (ν)τροπολογία για αύξηση του μισθού των δεκάδων προέδρων κ διευθυνόντων συμβούλων των κρατικών εταιριών, από 4.631€, σε 7.483€. Δεν ξέρω, αν θα τους συγχωρέσει ο Θεός. Εγώ όμως όχι. Εμείς δεν πρέπει να τους συγχωρέσουμε. Είναι θέμα της δικής μας συνείδησης και απόφασης πια!