Μετά τους «πανηγυρισμούς» και τα σταυρωτά τριπλά και τετραπλά φιλιά στις Πρέσπες, συνεχίστηκε ο απόλυτος διχασμός σε όλα τα επίπεδα.
Εν αρχή, η συγκυβέρνηση πέτυχε αυτό που την συμφέρει και προκαλεί με μεγάλη επιτυχία, ένα πλήρες χάος. Το διχασμό της κοινωνίας.
Λαός διχασμένος, πάντα νικημένος.
Είναι μια συνταγή, που φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ με ολίγον ΑΝΕΛ, την είχαν δοκιμάσει τότε με το ιστορικό δημοψήφισμα, και φυσικά πέτυχε… γιατί, λοιπόν, να μην επαναληφθεί;
Εξάλλου, η κυβέρνηση δεν υπολογίζει τον λαό και το δείχνει ευθαρσώς, υποστηρίζοντας ότι αν ήταν να κυβερνήσει ο λαός δεν χρειαζόταν εκλογές και βουλή…(και σε αυτό οφείλουμε να δώσουμε ένα δίκιο, όσο και αν μας πονάνε οι επιλογές μας για αυτούς που μας κυβερνάνε…αλλά η αλήθεια είναι ότι εμείς τους διαλέξαμε…)
Η κυβέρνηση, λοιπόν, δεν υπολογίζει (και καλά κάνει) τον λαό.
Αυτόν που την ψήφισε.
Αυτόν που ξεσήκωνε να βγει στους δρόμους και τις πλατείες.
Αυτόν που εξαπάτησε με το ηθικό πλεονέκτημα.
Αυτόν που εκμεταλλεύτηκε για να παραμείνει στην εξουσία.
Αυτόν που οδήγησε στα ψυχοφάρμακα κάνοντας το όχι…Ναι.
Αυτή είναι η κυβέρνηση της Ελλάδας, αυτοί είναι οι άνθρωποι…που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η «πάρτι» τους… δηλαδή η διατήρηση της εξουσίας για ίδιον και μόνο όφελος και για αυτό είναι ικανοί να υποκύψουν και να αποδεχτούν οτιδήποτε θα τους κρατήσει εκεί.
Είναι τραγικότεροι από οποιαδήποτε στιγμή της συγκυβέρνησης, επειδή απαξιώνουν τη λαϊκή βούληση, επειδή είναι αδιάφοροι για το εθνικό αίσθημα και κυρίως επειδή είναι ανεκδιήγητα άσχετοι ή μήπως όχι;
Η πραγματικότητα είναι ότι έπρεπε να μπει μια τάξη στη χώρα. Όμως, το ζήτημα της «ονοματοδοσίας» της γείτονος χώρας…κρατιδίου ή “Περιφέρειας” των Βαλκανίων, της FYROM, δεν είναι απλώς ένα οικονομικό ή πολιτικό ζήτημα.
Είναι κάτι ανώτερο όλων. Είναι εθνικό. Είναι ταυτότητα. Είναι ιστορία. Είναι ψυχές (των μακεδονομάχων). Είναι το μέλλον. Ένα μέλλον που δεν ενδιαφέρει τη σημερινή κυβέρνηση, γιατί ξέρει ότι δεν θα είναι πρωταγωνιστής αυτού του μέλλοντος…
Από εκεί και πέρα, η απόφαση της μοναδικής αυτής κυβέρνησης να λύσει το Σκοπιανό, φαίνεται ότι είναι μία καταπληκτική ευκαιρία για να ξεκαθαρίσει το τοπίο σε όλο το πολιτικό σκηνικό και σε όλα τα πρόσωπα που θεωρούν ότι είναι πολιτικοί ή παράγοντες.
Είναι αυτό που λένε «λαϊκά», «πέφτουν οι μάσκες»…
Έτσι, διχάστηκαν τα κόμματα εσωτερικά από την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε η ΝΔ.
Διχάστηκε η ίδια η ΝΔ, αφού δεν είχαν την ψυχραιμία να στηρίξουν την απόφαση του αρχηγού τους, όποια κι αν ήταν αυτή και θυμήθηκαν όλοι ότι κάποτε ήταν αρχηγός ο Καραμανλής, ότι κάποτε ήταν αρχηγός ο Σαμαράς, αλλά κανείς δεν «θυμόταν» ότι τώρα είναι αρχηγός ο Μητσοτάκης… Βεβαίως είχαν προηγηθεί και άλλα γεγονότα που δίχασαν το κόμμα…αλλά αυτό στην προκειμένη φάση δεν μας αφορά…
Μετά διχάστηκε ή καλύτερα τετραχάστηκε το ΚΙΝΑΛ… ούτως ή άλλως δεν είχαν ποτέ ουσιαστική συνοχή, παρά μόνον μια απέλπιδα προσπάθεια να εξασφαλίσουν στις επόμενες εκλογές έστω την είσοδο στη Βουλή, τουλάχιστον για τους επικεφαλής…
Μετά διχάστηκαν και οι ΑΝΕΛ, που μάλλον δεν χρειάστηκε και μεγάλη προσπάθεια, αφού η πλειονότητα των βουλευτών τους, από τύχη κάθισαν στα έδρανα της δημοκρατίας.
Μεγαλύτερη πλάκα είχαν οι ΧΑ… χειροκρότησαν το πραγματικό πρόσωπο του φασισμού μέσω του Μπαρμπαρούση, αλλά μετά θυμήθηκαν ότι ακόμη είναι κατηγορούμενοι και… που να μπλέκουν και σε άλλα… (αν και η στάση τους, χωρίς διάθεση να τους πληγώσω, φάνηκε περισσότερο σαν αβάντα στον ΣΥΡΙΖΑ…)
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέβαλε μεγάλο κόπο για τον διχασμό, γιατί με τόσες συνιστώσες έχουν συνηθίσει, αλλά πλέον δεν μπορεί να τους χωρίσει τίποτα, γιατί έχουν το πιο ισχυρό κίνητρο που τους ενώνει… την εξουσία και επίσης έχουν και τις λιγότερες αναστολές στα εθνικά ζητήματα, καθότι οι ίδιοι είναι διεθνιστές και όχι εθνικιστές.
Σε αυτούς που βγάζω ούτως ή άλλως το καπέλο για τις σταθερές θέσεις τους είναι το ΚΚΕ, ενώ είναι ολοφάνερο για την ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ, ότι η στάση τους για το Σκοπιανό αποτελεί την καλύτερη διατήρηση ψήφων στη Μακεδονία (την ελληνική, εκείνη την Ανατολική, Δυτική και Κεντρική…).
ΥΓ1: Κόζμε… μην πέφτεις στην παγίδα και διχάζεσαι… από το να αναλώνεις το χρόνο σου σε ατέρμονους καβγάδες για το ποιος έχει δίκιο, κάτσε και σκέψου. Μπορείς.
ΥΓ2: Ντροπή τα επεισόδια έξω από τη ΔΕΘ κατά την εκδήλωση ΣΥΡΙΖΑ για το Σκοπιανό… (μπορείτε άνετα να αντικαταστήσετε τη λέξη «ντροπή» με την εύστοχη λέξη και σε αυτή την περίπτωση λέξη «προβοκάτσια»)
ΥΓ3: Για πρώτη φορά στην ιστορία συμπίπτουν σε διαφορετικούς χώρους οι μεταγραφικές περίοδοι… ποδοσφαιριστές, τηλεοπτικοί αστέρες και βουλευτές…
ΥΓ4: Πολύ απολαμβάνω ότι κανείς δεν έχει την ψυχραιμία να κρατήσει το στόμα του κλειστό, μετά τη διαγραφή ή παραίτησή του από το κόμμα που μέχρι πρότινος υποστήριζε. Είναι πολύ καλή ευκαιρία να μάθουμε ή αν έχουμε την ικανότητα να καταλάβουμε ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο του καθενός και του καθενός κόμματος.
ΥΓ5: Μπορεί η νέα μνημονιακή υποδούλωση με τις αβάσταχτες φορολογίες, περικοπές κλπ να μην ήταν ικανή να «ρίξει» την κυβέρνηση, αλλά φαίνεται πως ένα μείζον εθνικό θέμα μπορεί και να είναι…η αφορμή
ΥΓ6: Το πιο «σημαντικό» σας το άφησα για το τέλος… δεν θέλω να «πέσει» η κυβέρνηση, γιατί θέλω να την βλέπω να υλοποιεί όσα συμφώνησε. Επίσης, δεν πιστεύω ότι θα «πέσει», γιατί αυτοί που επιχειρούν να την «ρίξουν» δεν είναι συντεταγμένοι…
ΥΓ7: Πάντως αν το δεις αποστασιοποιημένα, σαν να ζεις σε μια άλλη κανονική χώρα, με μεγάλη άνεση θα πεις έχουν «πλάκα αυτοί οι Έλληνες». Όλοι φωνάζουν ότι σε κρίσιμες στιγμές απαιτείται «εθνική συναίνεση, συνεννόηση και ομοψυχία» και την ίδια στιγμή, όχι μόνο σκοτώνονται μεταξύ τους, αλλά μεθοδεύουν έτσι τις καταστάσεις που οδηγούν στην πλήρη διχόνοια τους πάντες.
ΥΓ8: Αφιερωμένο σε «αδειανές» γραβάτες… δεν είστε πολύ σκληροί για να πεθάνετε, είστε πολύ θρασείς για να πεθάνετε το λαό και να αφανίσετε το έθνος…
ΥΓ9: Ο κλήρος που είναι ρε παιδιά; Είδα μια ανακοίνωση της κοινής Σύναξης των Αντιπροσώπων των Ιερών Μονών Αγίου Όρους… αλλά μέχρι εκεί. Τι έγινε με τον διαχωρισμό; Τον πετύχαμε ή μπα;
ΥΓ10: Οι ψηφοφόροι είναι καλύτεροι από τους υποψήφιους…(κλεμμένο, αλλά ωραίο, από συζήτηση με έναν καλό φίλο)
ΥΓ11: Υπάρχει τουλάχιστον ένας σοβαρός άνθρωπος στην κυβέρνηση, αλλά ποτέ ένας κούκος δεν έφερε την άνοιξη (επίκαιρο με τις θερμοκρασίες που επικρατούν)