Στις 8 Δεκεμβρίου 1911 γεννιέται ο Έλληνας ποιητής, στιχουργός και μεταφραστής Νίκος Γκάτσος. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στο Περιοδικό «Νέα Εστία» και στο Περιοδικό «Ρυθμός» το 1931 και το 1933 αντίστοιχα.
Το 1943 εξέδωσε το μοναδικό του βιβλίο «Αμοργός», στο οποίο κυριαρχεί το ομώνυμο ποίημα που αποτέλεσε σταθμό για τη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Θεωρήθηκε το αντιπροσωπευτικότερο βιβλίο του ελληνικού υπερρεαλισμού.
Ακολούθως, δημοσίευσε τρία ποιήματα: «Το τραγούδι του παλιού καιρού» (1936), «Το Ελεγείο» (1946) και «Ο ιππότης και ο θάνατος» (1947).
Εξίσου σημαντικό υπήρξε και το μεταφραστικό του έργο, όπου μετέφρασε στην ελληνική έργα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα: «Το σπίτι της Μπερνάντα Αλμπα» (1945) και «Ο ματωμένος γάμος» (1948). Επίσης μετέφρασε το «Ταξίδι μακριάς ημέρας μέσα στη νύχτα» (1965) του Ο’ Νιλ κ.ά..
Μεγάλη υπήρξε και η προσφορά του στο ελληνικό τραγούδι, συνεργαζόμενος με μερικούς από τους σημαντικότερους μουσικοσυνθέτες όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Σταύρος Ξαρχάκος κ.ά.. για τους οποίους έγραψε στίχους.
Από το πλούσιο στιχουργικό του έργο ξεχωρίζουν τα τραγούδια: «Αρχιπέλαγος», «Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου», «Πήρες το μεγάλο δρόμο», «America America» και «Η μικρή Ραλλού».
Πέθανε στις 12 Μαΐου 1992.