Το Καμπ Νόου, ένα από τα ιστορικότερα γήπεδα ποδοσφαίρου της Ευρώπης και έδρα της Μπαρτσελόνα, ιδρύθηκε σαν σήμερα, 24 Σεπτεμβρίου του 1957 στη Βαρκελώνη.
Ιστορία
Αρχικά ονομάστηκε Στάδιο της Μπαρτσελόνα (Estadi del FC Barcelona) ωστόσο σταδιακά υιοθετήθηκε από το κοινό η ονομασία Camp Nou, που στα καταλανικά σημαίνει “καινούργιο γήπεδο” γιατί από την 24η Σεπτεμβρίου 1957 αντικατέστησε το παλιό γήπεδο του Λες Κορτς (Camp de les Corts), το οποίο με 60.000 θέσεις δεν είχε αρκετό χώρο για τους οπαδούς του συλλόγου.
Από την περίοδο 2000-2001 το γήπεδο ονομάστηκε και επίσημα Καμπ Νόου μετά από ψηφοφορία στην οποία έλαβαν μέρος 29.102 μέλη της ομάδας, τα οποία με πλειοψηφία 68,25% ενέκριναν την αλλαγή του ονόματος. Το νέο γήπεδο έχει πάνω από 98.000 θέσεις. Κατά το 1982 επεκτάθηκε με αφορμή τη διεξαγωγή του Μουντιάλ στην Ισπανία και η χωρητικότητά του έφτασε τις 115.000 θέσεις. Επειδή όμως οι κανονισμοί της FIFA το 1998 επέβαλαν να υπάρχουν υποχρεωτικώς καθίσματα για όλους τους θεατές, η χωρητικότητα έπεσε στις 99.354 θέσεις. Εξακολουθεί όμως να είναι το μεγαλύτερο σε χωρητικότητα στάδιο στην Ευρώπη και το δεύτερο μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό γήπεδο στον κόσμο.
Στο γήπεδο βρίσκονται και το μουσείο της Μπαρτσελόνα, ένα Μίνι Στάδιο 20.000 θεατών, καθώς και το γήπεδο μπάσκετ του συλλόγου, το Παλάου Μπλαουγκράνα με χωρητικότητα 8.000 θέσεων.
Κοινωνική σημασία
Αν η Μπαρτσελόνα θεωρείται κάτι περισσότερο από μια ομάδα (“més que un club”), το Camp Nou είναι κάτι περισσότερο από ένα γήπεδο (“més que un estadi”). Σε μια εποχή όπου η Guardia Civil -το ένοπλο τμήμα της ισπανικής αστυνομίας που ήταν υπεύθυνο για τη διατήρηση της τάξης- μπορούσε να τιμωρήσει οποιονδήποτε μιλούσε Καταλανικά, ο χώρος αυτός αποτελούσε το μόνο μέρος όπου μπορούσε να ακουστεί η τοπική γλώσσα, χωρίς το φόβο της σύλληψης.
Ο διάδοχος του Καμπ ντε Λες Κορτς μετατράπηκε σύντομα σε κυψέλη αντικαθεστωτικής δράσης. Η υποστήριξη των γηπεδούχων στο λαμπερό “νέο πεδίο” τους -που παρεμπιπτόντως γιόρτασε δύο πρωταθλήματα στις τρεις πρώτες περιόδους λειτουργίας του- ήταν η πιο κοινή έκφραση διαμαρτυρίας ενάντια στη δικτατορία .