Του Βαγγέλη Πλάκα, Δημοσιογράφου
Πολλή συζήτηση έγινε για το βιντεάκι το οποίο ανέβασε στα social media του ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για τη συμπλήρωση ενός χρόνου λειτουργίας του πρωθυπουργικού γραφείου Θεσσαλονίκης. Κυρίως έμεινε στο αισθητικό του μέρος και λιγότερο στην ουσία της παρουσίας αυτής της κυβερνητικής δομής στη Θεσσαλονίκη που ίσως δεν μπόρεσε να αναδειχθεί από το βίντεο που είχε έντονη την αθηναϊκή ματιά και αντίληψη για την πόλη: λίγοι “μύθοι”, βολτίτσα στην παραλία, κουτουκάκι και… καλή ζωή στο πρότυπο της περιβόητης αντίληψης περί… ερωτικής πόλης. Ή στα συνθήματα περί εγγύτητας πολίτη και εξουσίας…
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά: ο πρωθυπουργός δημιούργησε το γραφείο του στη Θεσσαλονίκη λόγω… ΥΜΑΘ. Αφού αναγκάστηκε από τον κυβερνητικό εταίρο να το διατηρήσει, έστω και ως υφυπουργείο και να τοποθετήσει στέλεχος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, θέλησε να έχει το δικό του σημείο αναφοράς. Πολλοί κρίνοντας από τη λειτουργία του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης, ειδικά μετά το 2015 είδαν με έντονο προβληματισμό τη δημιουργία του πρωθυπουργικού γραφείου θεωρώντας πως θα είναι άλλη μια δομή σε αυτά τα πρότυπα. Χωρίς δηλαδή αντικείμενο και χωρίς παρέμβαση και μόνο για την εξυπηρέτηση ημετέρων.
Η πράξη όμως έδειξε πως κάτι γίνεται. Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί φορείς και κυβερνητικοί παράγοντες αξιοποιούν το πρωθυπουργικό γραφείο Θεσσαλονίκης για την διεκπεραίωση των υποθέσεών τους και όχι το ΥΜΑΘ. Όπως και δήμαρχοι και τοπικοί παράγοντες μιλούν με θετικό λόγο για τη λειτουργία του καίτοι στην αρχή ήταν αντίθετοι.
Το κυριότερο όμως είναι ότι πραγματικά στη Θεσσαλονίκη -είτε με γραφείο, είτε χωρίς- μετά από πολλά χρόνια αβελτηρίας κάτι επιχειρείται να γίνει, κλείνουν θέματα που σέρνονταν επί δεκαετίας και επιχειρείται να δημιουργηθεί μια νέα ατζέντα: Το Μετρό, φερ’ ειπείν που κατείχε την πρώτη θέση στην ατζέντα της δεκαετίας του ‘80 που έμεινε η Θεσσαλονίκη εγκλωβισμένη, εμπεδώνεται η πεποίθηση πως επιτέλους προχωρά χωρίς προβλήματα και θα ολοκληρωθεί στα νέα χρονοδιαγράμματα. Το θέμα της ΔΕΘ που υπάρχει μια εδραιωμένη συμφωνία για παραμονή και ανάπλαση και κορωνίδα η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΘ και του Αεροδρομίου μετά από πολλά χρόνια άσκοπων πολιτικών αντιπαραθέσεων. Προσοχή δεν κρίνω τις πολιτικές κωλοτούμπες αλλά το αποτέλεσμα. Αυτό με ενδιαφέρει. Και μια σειρά μικρότερων ζητημάτων σε πολιτικό εύρος αλλά σημαντικά για την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής όπως η απόδοση και η αξιοποίηση ελεύθερων χώρων για τις τοπικές κοινωνίες.
Πράγματα αυτονόητα θα πει κανείς που ωστόσο σε αυτήν την πόλη δυστυχώς ήταν διεκδικήσεις ένεκα της απαιτούμενης “ωρίμανσης” ή έλλειψης πολιτικής βούλησης.