Το Ποτάμι γυρίζει σελίδα

από Τσαούσης Γιώργος
sms

Την 1η του περασμένου Σεπτέμβρη, ο Σταύρος Θεοδωράκης ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την ηγεσία του ‘νέου φορέα’ της κεντροαριστεράς – ή του ‘προοδευτικού κέντρου’ όπως κάποιοι τόνιζαν, παίζοντας απλώς με τις λέξεις. Μία ανακοίνωση που ήταν αποτέλεσμα αφενός εισηγήσεων ‘συμβούλων’ του επικεφαλής του Ποταμιού και αφετέρου απόφασης του ίδιου, θεωρώντας ενδεχομένως ότι είναι καλύτερα να ενταχθεί σε έναν παραδοσιακό πολιτικό φορέα – και μάλιστα ως ευπρόσδεκτος επισκέπτης – παρά να φέρει το βάρος της επιβίωσης του Ποταμιού, σε μία δύσκολη μάλιστα για το κίνημα δημοσκοπική περίοδο. Τι κι αν η κίνησή του αυτή αποτελούσε παγκόσμια πρωτοτυπία, με τον αρχηγό ενός κοινοβουλευτικού κόμματος να είναι υποψήφιος για την αρχηγία ενός άλλου, τι κι αν η ίδια η διαδικασία «εκλογής αρχηγού από τη βάση» αποτελούσε επίσης μία παραδοξότητα: εκλέγουμε αρχηγό και μετά … βλέπουμε!

Η συνέχεια γνωστή και επώδυνη τόσο για τον ίδιο το Σταύρο όσο όμως και για το Ποτάμι, το οποίο κυριολεκτικά σερνόταν σε μία αδιέξοδη διαδρομή, χωρίς σχεδιασμό και ρόλο, πλάι μάλιστα σε όσους μέχρι πρότινος κατηγορούσε ως «φθαρμένο πολιτικό προσωπικό». Το Ποτάμι σταμάτησε να εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις ενώ ταυτόχρονα ανακοινώθηκε ότι δε θα κατέλθει αυτόνομο στις επόμενες εθνικές εκλογές. Διά χειλέων του ίδιου του επικεφαλής του μάλιστα, σε συμφωνία με τη Φώφη Γεννηματά. Άλλωστε τι να το κάνουμε το ‘αυτόνομο Ποτάμι’; Ήρθε η ώρα για «ανασύνθεση του χώρου»…!

Όσοι βλέπαμε λίγο πιο πέρα από τη μύτη μας, ήμασταν σίγουροι εξ αρχής για το τι θα συμβεί. Γνωρίζαμε μάλιστα ότι όποια κι αν ήταν η εξέλιξη στην εκλογή αρχηγού, ποτέ δε θα ταίριαζαν τα χνώτα μας μ’ αυτά των ‘συντρόφων’ της Χαριλάου Τρικούπη. Και μη μου πει κανείς ότι όταν κάνεις πολιτική αυτό δεν έχει σημασία. Ή επίσης ότι εκτός του ΠΑΣΟΚ, δίπλα μας ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Θεοχαρόπουλος, ο Ανδρουλάκης και ο Καμίνης, με διάθεση μάλιστα να στηρίξουν τις απόψεις μας. Δυστυχώς, ορισμένοι χρησιμοποίησαν τέτοια αλλά και άλλα απίθανα επιχειρήματα. Άλλωστε ‘συμβούλους’ ή ‘αναλυτές’, με περιορισμένη αντίληψη της κοινωνικής πραγματικότητας αλλά και μηδενική πολιτική διορατικότητα, γνωρίσαμε πολλούς εσχάτως. Αυτοί μας έκαναν τελικά και τη μεγάλη ζημιά!

Την 1η του ερχόμενου Ιούλη, το Ποτάμι καλείται να γυρίσει σελίδα, να κοιτάξει κατάματα το αύριο. Να αφήσει πίσω του το χαμένο αυτό 10μηνο, αναγνωρίζοντας αρχικά τα σφάλματά του με θάρρος και προσπαθώντας στη συνέχεια να επιστρέψει στην αρχική του κοίτη, καλύτερο μάλιστα από πριν. Με αλλαγές και τομές αναγκαίες, επιβεβλημένες. Με τη συμμετοχή όλων όσων έμειναν πιστοί στις αρχές και τις αξίες του Ποταμιού, ειδικά όσων στάθηκαν συνειδητά μακριά από το ‘πείραμα’ του Κινήματος Αλλαγής. Για να επανιδρύσουμε το Ποτάμι, ως ένα πολιτικό κίνημα που προτάσσει τις ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες, εμπιστεύεται τους ανθρώπους του και έχει διαρκώς στραμμένο το βλέμμα του στην κοινωνία, από τη μία άκρη της χώρας ως την άλλη! Το έναυσμα για τη νέα αυτή πορεία οφείλει να δώσει ο ίδιος ο ιδρυτής του, ο Σταύρος Θεοδωράκης. Με συναίσθηση της ευθύνης που τον βαρύνει αλλά και με την τόλμη που απαιτεί η κατάσταση που διαμορφώθηκε. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα αποτελέσει ακόμη ένα – και ίσως το μοιραίο – λάθος.