Καλή η ανάπτυξη και η βελτίωση των οικονομικών δεικτών. Αλλά απο καθημερινότητα άρξασθαι.
Στην Ελλάδα μας λείπουν τα βασικά. Όπως η απουσία αισθήματος προστασίας και ασφάλειας του βασικού αγαθού, της ζωής. Απο όσους είναι εντεταλμένοι για αυτό.
Στα Χανιά ένα 22χρονο παιδί χάθηκε άδικα στην άσφαλτο απο έναν μεθυσμένο οδηγό ο οποίος οδηγούσε χωρίς δίπλωμα, που του το είχαν αφαιρέσει για οδήγησε σε κατάσταση μέθης, και ενώ λίγο νωρίτερα είχε πάλι εντοπιστεί να οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ. Αντί να βρεθεί άμεσα απο τους αστυνομικούς που τον έλεγξαν στο κρατητήριο, παρέμεινε ελεύθερος.
Μια κοπέλα πήγε στο αστυνομικό τμήμα να βρει προστασία, την έδιωξαν και δολοφονήθηκε απο τον σύντροφό της μπροστά στα μάτια των αστυνομικών.
Ένα νέο παιδί σκοτώθηκε σε ένα παιχνίδι σε λούνα παρκ που λειτουργούσε χωρίς άδεια απο τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Και οι ευθύνες χάνονται μέσα στο γαϊτανάκι της γραφειοκρατίας, της πολυνομίας, της αδιαφορίας, της ατιμωρησίας, της δικαιολογίας για υποστελέχωση.
Κανένας έλεγχος, καμία μέριμνα για την ανθρώπινη ζωή.
Αυτά πρέπει να λυθούν πρώτα. Με ένα νέο κράτος, με έλεγχο και ποινές. Και αίσθημα καθήκοντος από όλους που δυστυχώς σήμερα λείπει απο το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας διοίκησης όλων των βαθμίδων.