Του Νίκου Οικονόμου
«Οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν είναι σήμερα η προτεραιότητά μας. Αυτό που επείγει είναι η κυβερνητική αλλαγή». Αυτή είναι μια σχεδόν μόνιμη επωδός που ακούγεται αυτές τις ημέρες από υψηλόβαθμα στελέχη της ΝΔ στην Αθήνα σε όσους εκφράζουν ανησυχία και προβληματισμό ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών. Την ίδια στιγμή έμπειρα στελέχη, που είχαν συμμετάσχει στο παρελθόν συχνά στην επιλογή των αυτοδιοικητικών προσώπων, μού επαναλαμβάνουν μονότονα: «Είναι ακόμη νωρίς. Με τις αυτοδιοικητικές εκλογές ασχολείστε μόνο εσείς». Και όπου με το «εσείς» εννοούν τους δημοσιογράφους
Μπορεί να έχουν και δίκαιο. Γιατί στα κομματικά πράγματα ισχύει συχνά η καραμανλική φράση: «Αστο για αύριο».
Παρόλα αυτά επειδή το ρεπορτάζ κινείται με άλλους ρυθμούς, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα.
Προσέξτε λοιπόν τι προκύπτει από μια πρόχειρη καταγραφή των μέχρι στιγμής παρασκηνιακών κινήσεων στους 14 δήμους της Θεσσαλονίκης, όπου υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά.
Στους λεγόμενους πασοκικούς δήμους, δηλαδή στους δήμους όπου οι δήμαρχοι που εκλέχτηκαν το 2014 προέρχονται από το χώρο της κεντροαριστεράς (στη Θεσσαλονίκη είναι συνολικά 5), το τοπίο στα κατά τόπους γαλάζια στρατόπεδα είναι πολύ θολό. Δηλαδή, δεν υπάρχουν ισχυροί αντίπαλοι για να αμφισβητήσουν τους σημερινούς πράσινους δημάρχους. Οι λόγοι πολλοί, αλλά η πραγματικότητα δεν αλλάζει: Η ΝΔ είναι εκεί αδύναμη.
Αυτό συμβαίνει στους δήμους Θεσσαλονίκης, όπου δήμαρχος είναι ο Γιάννης Μπουτάρης και όπου επικρατεί το απόλυτο αλαλούμ στο χώρο της ΝΔ, στους δήμους Νεάπολης-Συκεών (Σίμος Δανιηλίδης), Θέρμης (Θόδωρος Παπαδόπουλος), Καλαμαριάς (Θεοδόσης Μπακογλίδης) και Θερμαϊκού (Γιάννης Μαυρομάτης). Είτε γιατί οι δήμαρχοι είναι ισχυροί και ικανοί, όπως συμβαίνει στη Θέρμη, την Καλαμαριά και τις Συκιές, είτε γιατί η ΝΔ δεν έχει αναδείξει κάποιον δικό της ισχυρό παίχτη, όπως συμβαίνει στον Θερμαϊκό, με βάση τα σημερινά δεδομένα θεωρείται δύσκολο να υπάρξει ανατροπή στους συγκεκριμένους δήμους. Για τη Θεσσαλονίκη το θέμα είναι πιο περίπλοκο, αλλά και πάλι η ανατροπή δε θα είναι καθόλου απλή υπόθεση.
Στους υπόλοιπους 9 δήμους της Θεσσαλονίκης η ΝΔ είχε αναδείξει το 2014 τον δικό της υποψήφιο. Εδώ καταγράφεται το εξής διπλό φαινόμενο: Σε δύο περιπτώσεις (δήμοι Αμπελοκήπων-Μενεμένης και Πυλαίας-Χορτιάτη) οι δήμαρχοι (Λάζαρος Κυρίζογλου και Ιγνάτιος Καϊτεζίδης) έχουν επιδείξει έργο και η επανεκλογή τους δύσκολα θα αμφισβητηθεί. Γι΄ αυτό και στους δύο δήμους δεν εμφανίστηκαν γαλάζιοι δελφίνοι.
Αντίθετα σε όλες σχεδόν τις άλλες περιπτώσεις τα «αντάρτικα» είναι προ των πυλών. Αυτό ισχύει στο δήμο Ωραιοκάστρου, όπου οι μνηστήρες είναι πάνω από 4, στον δήμο Κορδελιού-Ευόσμου, στον δήμο Παύλου Μελά, αλλά και στον Λαγκαδά, ενώ συζητήσεις γίνονται στους δήμο Δέλτα, Χαλκηδόνα και Βόλβης. Κάτι που σημαίνει ότι η ΝΔ μπορεί να κινδυνέψει από δικούς της ανθρώπους.
Ολα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν στην ΝΔ (τόσο κεντρικά όσο κυρίως τοπικά) είχε διαμορφωθεί μια στοχευμένη στρατηγική, που θα αποσκοπούσε στην προώθηση και την ανάδειξη νέων αυτοδιοικητικών στελεχών εκεί που κυριαρχεί ο αντίπαλος. Γιατί το περίφημο Μητρώο Στελεχών μάλλον αλλού στοχεύει…
Ζητάω πολλά θα μου πείτε από τα σημερινά κόμματα. Μπορεί. Αλλά μόνο έτσι κτίζονται οι μεγάλοι κομματικοί μηχανισμοί, που όσο και αν αμφισβητούνται τα τελευταία χρόνια είναι απαραίτητοι για τη δημοκρατία.
Έτσι κερδίζουν πόντους απέναντι στους αντιπάλους τους. Και έτσι τελικά ανανεώνουν το ανθρώπινο δυναμικό τους.