Του Χρήστου Τσαλικίδη
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην συγκλονίστηκε βλέποντας τις σπαρακτικές εικόνες από την κηδεία του Υποσμηναγού Μάριου-Μιχαήλ Τουρούτσικα που χάθηκε τόσο άδικα, τόσο νωρίς, μαζί με τον Σμηναγό Ευστάθιο Τσιτλακίδη. Δεν υπάρχει ανθρώπινος νους και καρδιά που να μην λύγισαν από τους συγκλονιστικούς επικήδειους της μητέρας και του πατέρα του.
Ποια λόγια παρηγοριάς μπορούν να απαλύνουν τον πόνο τους; Από τη συγκλονιστική παρουσία τους επιβεβαιώθηκε ο άγραφος κανόνας που θέλει τους ήρωες να γεννιούνται από σπουδαίους γονείς, όπως εκείνοι που αποχαιρέτησαν το παιδί τους με τη γαλανόλευκη. Όπως έγραψε και ο Θουκυδίδης: «Άνδρες πόλις και ου τείχη, ουδέ νήες ανδρών κεναί». Δηλαδή «η ισχύς της πόλης είναι οι άνδρες και όχι τα τείχη ούτε τα άδεια πλοία».
Και όμως, την ώρα του θρήνου ο διαδικτυακός υπόκοσμος βρήκε την ευκαιρία να σκυλέψει τη μνήμη των παλικαριών. Κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία του πληκτρολογίου συγκεκριμένοι opinionleaders, ο Θεός να τους κάνει, επιχείρησαν να βεβηλώσουν τη μνήμη των δυο ηρώων ισχυριζόμενοι ότι δεν «έπεσαν» εν ώρα καθήκοντος αλλά κατά τη διάρκεια μιας «τυπικής άσκησης». Είναι οι ίδιοι που υποστήριζαν φανατικά το αίτημα ενός κατά συρροή δολοφόνου που αφαιρούσε ζωές στο όνομα της… ιδεολογίας του, να εκτίσει την ποινή του όπως εκείνος ήθελε. Είναι οι ίδιοι που διέσυραν τη χώρα το εξωτερικό για τη δήθεν… νεκρή Μαρία στη νησίδα του Έβρου. Είναι οι ίδιοι που τάσσονται υπέρ των «ανοιχτών συνόρων» και της μειωμένης αποτρεπτικής στρατιωτικής ικανότητας της πατρίδας μας. Είναι οι ίδιοι που υποστηρίζουν ότι ο πατριωτισμός είναι συνώνυμος της πατριδοκαπηλίας.
Όχι… Δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη!
Έννοιες όπως έθνος και πατρίδα δεν είναι απολιθώματα της ιστορίας. Και ο αγνός, ο άδολος πατριωτισμός έχει ως βάση την αγάπη για την πατρίδα. Και όπου «αγάπη» βάλτε το σεβασμό και την προστασία των συνόρων που συνεπάγεται την ατομική και εθνική ελευθερία.
Επίσης, υγιής πατριωτισμός είναι να αγωνίζεσαι για την αδιάκοπη προάσπιση της Δημοκρατίας και να γίνεται παράδειγμα ήθους στη δημόσια παρουσία. Διό, το ήθος της πολιτικής γίνεται και ήθος της κοινωνίας. Μέσα, λοιπόν, από τον πατριωτισμό που δίδαξαν οι ήρωες, όπως οι δυο πιλότοι, διαμορφώνεται μια νέα ισχυρή συλλογική εθνική ταυτότητα.
Γιατί, όσο και αν ενοχλεί τους μηδενιστές, όπως παρατήρησε παλαιότερα σε μια αποστροφή του λόγου του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η ιστορία του τόπου μας δεν είναι γραμμένη σε χρόνο αόριστο, αλλά συνεχίζει να γράφεται σε χρόνο ενεστώτα. Όχι με λεονταρισμούς και με κορώνες, αλλά με υπευθυνότητα, σύνεση και συμπατριώτες μας που δίνουν τη ζωή τους σε κάτι που είναι μεγαλύτερο από τους ίδιους.