Του Θεόδωρου Χατζηπαντελή*
Με την εκλογή του νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ λήγει μια περίοδος αναζήτησης και ανοίγει μια άλλη. Παράλληλα ο Στέφανος Κασελλάκης, τέως αρχηγός ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε την ίδρυση ενός νέου κόμματος! Έτσι φτάνουμε στα 10 κόμματα στην παρούσα Βουλή και αν υπολογίσουμε και ένα-δύο ακόμη εκτός Βουλής, το κομματικό μας σύστημα βρίσκεται σε μια πολυδιάσπαση που είναι αμφίβολο τι θα φέρει.
Ας γυρίσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ. Στις δύο προηγούμενες εκλογές αρχηγού ψήφισαν 150 χιλιάδες. Τώρα ψήφισαν 70 χιλιάδες εκ των οποίων 10 χιλιάδες καινούρια μέλη. Άρα συμμετείχε 40% των προηγούμενων! Σίγουρα ο Στέφανος Κασελλάκης θα θεωρεί ότι κατάφερε να περιορίσει τον παρόντα ΣΥΡΙΖΑ σε μειοψηφία του προηγουμένου.
Καλή τύχη στον νέο αρχηγό –ο Σωκράτης Φάμελλος είναι ένας συνεπής πολιτικός χωρίς ακραίες και μεροληπτικές θέσεις. Είναι αβέβαιο αν καταφέρει να ισορροπεί με τις διαθέσεις του δεύτερου Παύλου Πολάκη που πρόλαβε να δηλώσει την διάθεση του να είναι ο εκπρόσωπος του μισού ΣΥΡΙΖΑ. Ο μισός αυτός θα είναι διαφορετικός; Θα φανεί από τις θέσεις και την στάση στα θέματα πολιτικής.
Αν γυρίσουμε στο 2012 και δούμε την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ και των κομμάτων που προέκυψαν από αυτόν θα καταλάβουμε ότι ο καθένας και η καθεμία από το στελεχικό του δυναμικό θεωρεί ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια και έχει προφανώς δίκαιο.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Γιάννης Βαρουφάκης, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο Στέφανος Κασελλάκης, η Νέα Αριστερά απομακρύνονται θεωρώντας ότι αποτελούν την εκδοχή της Αριστεράς που χρειαζόμαστε.
Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Γιατί το συνδετικό στοιχείο του ΣΥΡΙΖΑ του 2012 ήταν η αναζήτηση της κατάληψης της εξουσίας με την συνδρομή των Ανεξάρτητων Ελλήνων! Άλλωστε η αναφορά «πήραμε την Κυβέρνηση, δεν πήραμε την εξουσία» και η αναφορά «η δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς» είναι αποκαλυπτικές.
Κυρίως δε η μη σαφής αναφορά σε ευρωπαϊκή πολιτική ομάδα –ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στην Αριστερά στο Ευρωκοινοβούλιο που βρίσκεται σε αποδιάρθρωση, και η στάση προς τον απομονωτισμό αντί προς την συνεργασία δημιουργεί το πολιτικό θέμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται στους ψηφοφόρους του σχεδόν ότι ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος για «τα δικά μας παιδιά» αντί να κινήσει διαδικασίες να προκύψει ένα αμερόληπτο σύστημα διορισμών και συγκρότησης του Κράτους.
Επαναλαμβάνει την πρόθεση διορισμού όλων ξεχνώντας αυτό που έλεγαν οι αλήστου μνήμης σοβιετικοί «είναι απλό να τους διορίσεις όλους, το δύσκολο είναι να τους πληρώνεις»!
Μα πάμε σε ένα βεμπεριανό –δηλαδή αμερόληπτο, Κράτος είναι ζητούμενο από την αρχή.
Αλλά τότε στην αρχή ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε για να διατηρηθούν τα φέουδα!
Ας ελπίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθεί διαφορετικά και μαζί με άλλους θα επεξεργαστεί πολιτικές για την ανάταξη και την αναμόρφωση. Ας ελπίσουμε ότι ο Στέφανος Κασελλάκης θα λειτουργήσει επίσης θετικά. Θα δείξει!
*Καθηγητής Εφαρμοσμένης Στατιστικής, διευθυντής του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Πολιτικής Έρευνας του ΑΠΘ
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Πολιτική”, 30-11-2024)