Ήταν αναμενόμενο πως η σθεναρή στάση του Νίκου Δένδια μέσα στην Άγκυρα, στη συνέντευξη Τύπου με τον τούρκο ομόλογό του, δεν θα έμενε αναπάντητη από την γειτονική χώρα. Ως απάντηση επέλεξε το δρόμο των προκλήσεων καθώς είναι ο μόνος που ξέρει ο Ερντογάν και η στρατηγική που υπαγορεύει η φαντασίωση αναστύλωσης του «οθωμανικού μεγαλείου».
Το χτύπημα δε από την αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας από τον πρόεδρο των ΗΠΑ ήταν τόσο ισχυρό, που η Τουρκία αναζητεί κινήσεις τόνωσης κύρους και ηθικού στο εσωτερικό της. Μια Τουρκία που διαρκώς απομονώνεται σε διπλωματικό και πολιτικό πεδίο. Το τσαλάκωμα είναι διαρκές και ενώπιον του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, όπως με το κάλεσμα της ομολόγου του της Λιβύης να αποχωρήσουν οι τουρκικές δυνάμεις από τη χώρα της.
Έστειλαν λοιπόν στη Θεσσαλονίκη και τη Θράκη τον αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών Κιράν, της εμπιστοσύνης του Τούρκου προέδρου, να κάνει ένα ακόμη σόου και να αναφερθεί και πάλι σε «τουρκική» μειονότητα. Ορθή και άμεση η απάντηση του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών με την επίκληση της Συνθήκης της Λωζάνης που αναγνωρίζει ρητώς θρησκευτική μουσουλμανική μειονότητα. Εκεί, η συζήτηση τελειώνει δεδομένης της δύναμης των υπογραφών και των επίσημων στοιχείων και συνεχίζεται μόνο στο εσωτερικό ακροατήριο. Πολύ σωστά δε στην απάντηση του ελληνικού ΥπΕξ αναφέρθηκαν επίσημα στοιχεία για τα μειονοτικά σχολεία και τεμένη που λειτουργούν. Μόνο οι πολιτικές για τη μειονότητα μπορούν να απαντήσουν στους ακραίους κύκλους και την τακτική της Άγκυρας να δημιουργεί θύλακες της επιρροής της.
Mε τις εξελίξεις στις διεθνείς σχέσεις της Τουρκίας και τα εσωτερικά της προβλήματα πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως θα συνεχίσει στο δρόμο των εντάσεων, των προκλήσεων και της αδιαλλαξίας όπως αποτυπώθηκε και στην πενταμερή για το Κυπριακό. Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει σταθερή στη γραμμή του διεθνούς δικαίου, της ψυχραιμίας και του διαλόγου αλλά και της απάντησης: διπλωματικής και ετοιμότητας για όποια άλλη μορφή χρειαστεί.
ΥΓ.: Περιμένω εκπρόσωπο της πολιτικής ηγεσίας του ελληνικού Υπ.Εξ. να πραγματοποιήσει “ιδιωτική” επίσκεψη στο Φανάρι, τους ομογενείς της Πόλης, την Ίμβρο και την Τένεδο.