Του Χρήστου Τσαλικίδη
Τρεις εβδομάδες μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών η κοινή γνώμη παραμένει μουδιασμένη. Λογικό και αναμενόμενο, διότι όλοι ταυτιστήκαμε με τους γονείς που πενθούν τα παιδιά τους. Συμπάσχουμε μαζί τους και οργιζόμαστε επειδή η Πολιτεία αποδείχθηκε ότι δεν ήταν σε θέση να εγγυηθεί την ασφάλεια στις σιδηροδρομικές μεταφορές.
Όσο, όμως, περνούν οι ημέρες και καταλαγιάζει ο θυμός οφείλουμε και πρέπει να δούμε κατάματα τη μεγάλη εικόνα. Να αναλογιστούμε με ψυχραιμία τι διακυβεύεται τα επόμενα χρόνια και τι έχουμε να χάσουμε από τις επιλογές που θα κληθούμε να κάνουμε σε περίπου 60 ημέρες από σήμερα. Ιδίως από τη στιγμή που όλα τα κόμματα έχουν κυβερνητικό παρελθόν, ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε…
Κάπως έτσι, η πρόσφατη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Σταύρο Θεοδωράκη σηματοδότησε την έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Οι πρώτες κάλπες θα στηθούν τον Μάιο και μικρή σημασία έχει αν θα είναι στις 21 ή στις 28 του μήνα. Με το πολιτικό ρολόι να μετράει αντίστροφα, διαμορφώνονται και τα διλήμματα στα οποία θα κληθούμε να απαντήσουμε με την ψήφο μας. Νέα Δημοκρατία ή ΣΥΡΙΖΑ; Μητσοτάκης ή Τσίπρας;
Κατά την προσωπική μου άποψη το κυβερνών κόμμα υπερέχει στο ζήτημα της κυβερνησιμότητας και της πολιτικής σταθερότητας. Γι’ αυτό, σε πείσμα των καιρών, εκτιμώ ότι το θέμα της αυτοδυναμίας στη δεύτερη κάλπη δεν έχει τελειώσει. Ασφαλώς το θυμικό προκαλεί οργή στον κόσμο, όμως οι λόγοι της νίκης του Κυριάκου Μητσοτάκη στις εθνικές εκλογές του 2019 δεν αναιρούνται. Τουλάχιστον όχι ακόμη, γιατί στην πολιτική όσα φέρνει η ημέρα δεν τα φέρνουν τα χρόνια. Εξ ου και το 3% που χάνει δημοσκοπικά επί του παρόντος η Νέα Δημοκρατία δεν καταλήγει ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ ούτε στο ΠΑΣΟΚ αλλά επιλέγει να παραμένει θυμωμένο στους «αναποφάσιστους», γεγονός που αποδεικνύει γιατί δεν αλλάζουν οι συσχετισμοί των πολιτικών δυνάμεων.
Κατά τη δική μου οπτική των πραγμάτων ο μόνος άγνωστος Χ των εκλογών του Μαΐου είναι οι νέοι, καθώς συγκριτικά με τις εθνικές εκλογές του 2019 σε αυτές του 2023 θα βρεθούν για πρώτη φορά στην κάλπη περισσότεροι από 420.000. Πρόκειται για τους γεννηθέντες τα έτη 2003, 2004, 2005 και 2006, οι οποίοι πραγματικά δημιουργούν μια άγνωστη εξίσωση για όλα τα πολιτικά κόμματα.