Με αφορμή το άρθρο γνώμης του Βαγγέλη Πλάκα για τις σχέσεις της Νέας Δημοκρατίας με τη Βόρεια Ελλάδα και ειδικά τη Θεσσαλονίκη, θεώρησα σκόπιμη την παράθεση μίας λίγο διαφορετικής οπτικής με τα μάτια ενός τρίτου. Ως εκ τούτου το παρόν δεν διεκδικεί αντικειμενικότητα, παρά είναι μία άποψη που συναθροίζεται με τόσες άλλες.
Επί του θέματος, η Νέα Δημοκρατία εδώ και δεκαετίες απολαμβάνει μία προνομιακή σχέση με τη Βόρεια Ελλάδα. Οι βραδιές των εκλογικών αναμετρήσεων βρίσκουν τον εκλογικό χάρτη χρωματισμένο συνήθως μπλε, είτε το κόμμα έχει χάσει τις εκλογές, είτε τις έχει κερδίσει.
Είναι όμως αυτό αρκετό; Μήπως η εκλογική κυριαρχία του κόμματος της κεντροδεξίας επιφέρει λανθάνουσες παρενέργειες; Μήπως υπάρχουν επιπτώσεις στην ίδια την πόλη και τη Μακεδονία;
Τα θέματα της επικαιρότητας είναι στην πόλη η ύδρευση, ο ΠΑΟΚ, το μετρό και το μακεδονικό ζήτημα. Αυτά «δοκιμάζουν» τις σχέσεις κόμματος και εκλογικής περιφέρειας, τις σχέσεις κόμματος και εκλογικής βάσης. Θέματα της προηγούμενης δηλαδή 25ετίας σε μία χώρα που βρίσκεται σε μνημόνιο επί 9 χρόνια και όφειλε να αλλάξει τα πάντα.
Η Νέα Δημοκρατία τα τελευταία 20 χρόνια έχει αναδείξει συγκεκριμένα άτομα σε θέσεις ευθύνης. Βουλευτές , υπουργοί και αυτοδιοικητικοί που προέρχονται από την κεντρική Μακεδονία μπορεί να υποστηρίξει κανείς πως είναι λίγο πολύ γνωστοί. Με μικρές δόσεις ανανέωσης, τα πρόσωπα είναι τα ίδια εδώ και πολλά χρόνια.
Έχει ακούσει ή διαβάσει ποτέ κανείς τις απόψεις των Θεσσαλονικέων Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας για το τι πρέπει να κάνουμε στην πόλη και την ευρύτερη περιφέρεια; Γνωρίζει κανείς τις προτάσεις των βουλευτών για μια σειρά θεμάτων της πόλης; Μετακινήσεις , ελεύθεροι χώροι, χωροταξία, ΔΕΘ, αεροδρόμιο, κενά στρατόπεδα, ΟΑΣΘ κοκ. Έχει ακούσει κανείς τη φωνή της αντιπολίτευσης στο Δήμο Θεσσαλονίκης; Ο συμπαθής κ. Καλαφάτης έχει πει κάτι;
Ποιο το σχέδιο για την ατζέντα της νέας εικοσαετίας; Έχει ακούσει κανείς τι προτείνει ο κ. Γκιουλέκας και η κ. Ράπτη για τη σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά; Για τις δυνατότητες της χώρας μας στην ευρύτερη Βαλκανική; Για το πώς θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε την πόλη μας σε κέντρο εμπορίου, γνώσης, τουρισμού; Για το πώς θα αναβαθμίσουμε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, πως θα αναδιατάξουμε την επαγγελματική εκπαίδευση ώστε σε λίγα χρόνια να παραχθεί νέος πλούτος; Μήπως έχει ακούσει ή διαβάσει κάποιος ποιο το σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας για παράδειγμα στον αγροτοδιατροφικό τομέα όπου η χώρα έχει πολλές δυνατότητες λόγω κλίματος και ηλιοφάνειας και θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια παγκόσμιας εμβέλειας δύναμη με υψηλής αξίας εξειδικευμένα προϊόντα;
Αντί αυτών των ενδεικτικών έχουμε βουλευτές, πολιτευτές, εκλεγμένους και μη, αυτοδιοικητικούς όπου περιορίζονται στα συνήθη. Κυριακάτικες θείες λειτουργίες, εκκλησία, πανήγυρεις, εμποροπανήγυρεις, έπαρση σημαιών, μακεδονομαχίες κάθε 20 χρόνια, παρελάσεις, βαπτίσια και διευθετήσεις σε μίκρο-κομματικό και μίκρο-πολιτικό επίπεδο.
Αντί μιας δυναμικής παρέμβασης έστω για τα βασικά του γεωγραφικού αυτού τμήματος της επικράτειας ( μεταφορές, ύδρευση, ενέργεια, ανεργία, αργούν κεφάλαιο, εμπόριο) έχουμε διαγωνισμό αφωνίας.
Και είναι κρίμα διότι η Νέα Δημοκρατία είναι παράταξη ιστορικών επιλογών και κόμμα εν αναμονή εξουσίας. Είναι κρίμα διότι η Ελλάδα περιμένει από αυτήν πολλά μετά τη σημερινή κάκιστη κυβέρνηση. Είναι κρίμα το πολιτικό προσωπικό της στη Θεσσαλονίκη να παρουσιάζει αυτήν την τρομακτική πολιτική οκνηρία και την επιλογή πεπατημένων δημοσιοσχετίστικων τρόπων πολιτικής.
Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό είναι πως το οργανωμένο κόμμα σχεδόν δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει διότι δεν έχει διαδικασίες πολιτικής ζύμωσης από όπου μπορούν να προκύψουν τα νέα στελέχη – εξ’ ου και η προσπάθεια της νέας ηγεσίας με το μητρώο στελεχών. Ο χώρος της κεντροδεξιάς δηλαδή δεν οργανώνεται στη βάση κομματικών δομών και διαδικασιών αλλά αντιθέτως με φεουδαρχικό τρόπο γύρω από εμπεδωμένες προσωπικές δομές και επάλληλους κύκλους. Η αδυναμία ανάδειξης στελεχών για παράδειγμα από την ισχυρή ΔΑΠ ΝΔΦΚ και ΟΝΝΕΔ επιβεβαιώνει τα ανωτέρω καθώς σειρά νέων ανθρώπων περιορίστηκαν και δεν εντάχθηκαν αρμονικά στην κομματική δομή παρά μόνον ως συμπληρωματικές και υποβοηθητικές μονάδες σε βουλευτικά γραφεία.