Από χθες το βράδυ τα social media γέμισαν με φωτογραφίες διαφόρων παραγόντων της πολιτικής -και όχι- ζωής του τόπου μας από τη δεξίωση στους κήπους του Προεδρικό μεγάρου για την 48η επέτειο αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας, το 1974. Σε λίγο είμαι σίγουρος ότι θα δω και τα «καθιερωμένα» ρεπορτάζ για τις εντυπωσιακές παρουσίες στα σκαλιά που οδηγούν στον κήπο. Και «τάδε» φόρεμα η κυρία τάδε, και «δείνα» τουαλέτα η κυρία «δείνα».
Η άποψή και πρότασή μου είναι να σταματήσει πια αυτή η δεξίωση που φοβάμαι πως έχει μετατραπεί σε μια παρέλαση δημοσίων σχέσεων. Οι περισσότεροι πάνε για να δουν και να τους δουν και να βγουν selfies και άλλες φωτογραφίες. Άλλοι δε πάνε από «υποχρέωση». Kάποιοι επιδεικνύουν την πρόσκληση που τους έχει δοθεί ως “μαγικό χαρτάκι”, άλλοι απαξιώνουν την εκδήλωση με εμφανίσεις που δεν συνάδουν με την περίσταση.
Αναμφίβολα η δεξίωση ενέχει και συμβολισμούς και σημειολογικές αναφορές. Η εικόνα όλων των εκπροσώπων της πολιτειακής και πολιτειακής ηγεσίας είναι το πρώτο και μείζον. Όπως και οι προσκλήσεις πέρα του πρωτοκόλλου που απευθύνονται, σε πρόσωπα που άφησαν ένα αποτύπωμα στην κοινωνική ζωή του τόπου.
Όμως τα μηνύματα αυτά μπορούν να εκπέμπονται και με άλλους τρόπους. Δεν είναι απαραίτητα τα κοκτέιλ, τα καναπεδάκια και τα πηγαδάκια. Η επέτειος μπορεί να τιμηθεί διαφορετικά και πιο ουσιαστικά. Με την ομιλία της Προέδρου και την παρουσία όλων των πολιτικών ηγετών. Όχι με μια ξεπερασμένη «φανταχτερή» εκδήλωση που τελικά δεν αγγίζει σε τίποτα την κοινωνία στην οποία θα έπρεπε να απευθύνεται.