Λίγες μόλις ημέρες μετά την απόφαση της Νέας Δημοκρατίας να δώσει το επίσημο χρίσμα του κόμματος στον σημερινό περιφερειάρχη Χρήστο Μέτιο, ο αντιπεριφερειάρχης Έβρου, Δημήτρης Πέτροβιτς έρχεται να ταράξει τα νερά ανακοινώνοντας την απόφασή του να θέσει υποψηφιότητα για τη θέση του περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, ηγούμενος ενός ανεξάρτητου συνδυασμού, μακριά, όπως δηλώνει, από κομματικά στεγανά.
Όπως τονίζει στην ανακοίνωσή του, η απόφασή του να ηγηθεί ενός ανεξάρτητου συνδυασμού, αποτελεί προσωπική επιλογή, αλλά και παρότρυνση πολλών συμπολιτών, κυρίως νέων, που αντιλαμβάνονται τις ανησυχίες και τον προβληματισμό που επικρατούν το τελευταίο χρονικό διάστημα στην Περιφέρειά μας.
«Η διαδρομή μου, επαγγελματική, κοινωνική και πολιτική είναι γνωστή σε όλους τους συμπολίτες της Περιφέρειάς μας. Στην καθημερινή μας πορεία, ο καθένας αξιολογείται. Αξιολογούνται οι δραστηριότητές του, οι θέσεις, η στάση και οι πρακτικές του» σημείωσε, με το επόμενό του βήμα ως υποψήφιος Περιφερειάρχης, να έχει στόχο να (επαν)έρθει η Περιφέρειά μας σε τροχιά ανάπτυξης.
Η ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του γίνεται τώρα, καθώς θεωρεί πως το εγχείρημα αυτό απαιτεί σοβαρή και σε βάθος προετοιμασία, ώστε να υπάρξουν οι κοινωνικές συνθέσεις και οι πολιτικές συμπράξεις που χρειάζεται η πρόταση αυτή, για να πετύχει ευρεία συναίνεση.
«Η συγκρότηση του συνδυασμού μας θα ξεπεράσει τα κομματικά στεγανά. Ήδη άξιοι και ικανοί άνθρωποι, από όλο το πολιτικό φάσμα, πλαισιώνουν τον αρχικό πυρήνα της πρωτοβουλίας αυτής. Θα συνεργαστούμε με νέους ανθρώπους, όχι μόνο σε ηλικία, αλλά πρωτίστως σε ιδέες και νοοτροπία» αναφέρει, σημειώνοντας πως η Αυτοδιοίκηση απαιτεί συνεννόηση και συνέργεια, απαιτεί όρεξη για δουλειά και διάθεση προσφοράς, γνωρίσματα που θέλει να πιστεύει πως αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του οι συμπολίτες μας.
«Επιθυμούμε να αξιοποιήσουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα που παρέχει η γεωγραφική θέση και η αξιοσύνη των ανθρώπων που κατοικούν στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Πλέον δεν μένουμε θεατές και αδρανείς, περιμένοντας…» καταλήγει.