Κωνσταντίνος Ζέρβας: «Η πιο όμορφη κουβέντα που άκουσα ήταν ‘Δήμαρχε, σε ζηλεύουμε που ζεις σε αυτήν την πόλη’»

από Team MyPortal.gr
sms

Συνέντευξη στη Μαρία Στύλου

Δεν είναι εύκολο πράγμα να «ανοίξεις» σε μια συνέντευξη τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης.  Δεν θα έλεγα, μετά τη συνέντευξή μας, το ίδιο για τον Κωνσταντίνο Ζέρβα.  Μίλησε ανοικτά για όσα αναπολεί, όσα τον συγκινούν –κυρίως από το παρελθόν- για την οικογένειά του και την πολιτική και το αν χωράει σε αυτήν έστω και λίγο χιούμορ.  Μίλησε και για τα πιο καθημερινά όπως αν χρησιμοποιεί λεωφορείο ή αν έχει γράψει ποτέ σύνθημα σε τοίχο.  Δηλώνει κατά της «δηθενιάς», κάτι που εκτιμάει τον ενώνει με τους νέους ενώ στέλνει και μήνυμα σε όλους τους πολίτες: «να πιστεύουμε περισσότερο στις δυνάμεις μας και να είμαστε περισσότερο αισιόδοξοι.  Όσο εμείς δουλεύουμε και διεκδικούμε με τον κατάλληλο τρόπο, δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να μας αδικήσει».  Κυρίες και κύριοι, ο πρώτος πολίτης της Θεσσαλονίκης μαζί μου σε ένα fireside chat

 

 

Πότε αποφασίσατε να διεκδικήσετε αυτή τη θέση και τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να πάρετε αυτήν την απόφαση;

Η πιο κρίσιμη και δύσκολη απόφαση ήταν το 2010, όταν κατάλαβα τον ρόλο και τη σημασία της αυτοδιοίκησης για την καθημερινότητα των πολιτών και αποφάσισα να διεκδικήσω τη θέση του δημοτικού συμβούλου. Όσον αφορά την απόφαση για τη διεκδίκηση της δημαρχίας, αυτό έγινε το 2018 -περίπου την άνοιξη, αν θυμάμαι καλά. Έβλεπα τις δυνατότητες της πόλης από τη μία και την πραγματικότητα της καθημερινότητας από την άλλη. Ε, υπήρχε χάσμα…

 

Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης σ’ ένα περιβάλλον αγάπης και ασφάλειας, χαρακτηριστικά που δομούν την προσωπικότητα του ανθρώπου. Τι σημαίνει οικογένεια για σας;

Οικογένεια για μένα σημαίνει ασφάλεια, αγάπη και στήριξη. Και στα εύκολα και στα δύσκολα. Από εκεί και πέρα στη δική μου οικογένεια υπήρχε και η έννοια του σεβασμού σε αρχές και σε αξίες, ειδικά όσον αφορά τη δημόσια συμπεριφορά.Και αυτό διαμόρφωσε σε καθοριστικό βαθμό τον τρόπο που λειτουργώ.

 

Όταν μιλάτε για την μητέρα σας, αλλάζει η έκφραση στο πρόσωπό σας. Πώς σας αποκαλεί; Είναι κλασική ελληνίδα μάνα; Ποια ήταν η τελευταία κατσάδα που σας έβαλε; 

Μάνα είναι μόνο μία. Δεν αλλάζει η έκφραση το πρόσωπό μου μόνον όταν μιλάω για αυτήν, αλλά κι όταν τη σκέφτομαι. Με αποκαλεί Κωνσταντίνο, Κωνσταντινάκο από τότε που θυμάμαι και βέβαια έχει πάντα μια συμβουλή να μου δώσει. Δεν συνηθίζει να με μαλώνει. Μάλλον εγώ τη μαλώνω καμιά φορά,  αλλά μετά χαλιέμαι και στενοχωριέμαι. Αυτή μου κρατάει μούτρα για λίγο, αλλά μετά με μια αγκαλιά όλα ξεχνιούνται.

 

Ο φοιτητής Κωνσταντίνος στο τμήμα των Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ πώς φανταζόταν τον εαυτό του εκείνα τα χρόνια; 

Άλλα χρόνια εκείνα, άλλος αιώνας… κυριολεκτικά. Τότε το όνειρο ήταν η επαγγελματική σταδιοδρομία, τα ταξίδια, οι εμπειρίες ζωής. Το ‘μικρόβιο’ της πολιτικής ήταν σε ύπνωση. Με ενδιέφερε, ενημερωνόμουν, διάβαζα, είχα άποψη, αλλά δεν έβλεπα τον εαυτό μου μέσα σε όλο αυτό. Ήμουν φοιτητής των μαθημάτων και όχι τόσο των αμφιθεάτρων –δεν το μετάνιωσα.

 

Αλήθεια ποιο ήταν το αντικείμενο των μεταπτυχιακών σας σπουδών στην Αμερική;

Ήμουν πολύ καλός στα μαθηματικά, στη θεωρητική μηχανική. Είχα κάνει ένα μεταπτυχιακό στην αντοχή των υλικών -αρκετά θεωρητικό- κάτι το οποίο τελικά δεν αξιοποίησα ποτέ πέρα από την εμπειρία που είχα από το εξαιρετικό πανεπιστημιακό περιβάλλον στις ΗΠΑ.

 

Αν δεν διαλέγατε τον δρόμο της ενασχόλησης με τα κοινά, θα μένατε στη Θεσσαλονίκη; 

Μου δόθηκε στη ζωή μου, στην καριέρα μου, τρεις φορές η δυνατότητα να δουλέψω, να σταδιοδρομήσω εκτός Θεσσαλονίκης. Αλλά η Θεσσαλονίκη είναι έρωτας και επέλεξα να παραμείνω εδώ στην πόλη όπου γεννήθηκα.

 

Πότε ήταν η τελευταία φορά που στριμωχτήκατε σε ένα λεωφορείο; 

Η αλήθεια είναι ότι έχω αρκετό καιρό να πάρω αστικό –για να λέμε την αλήθεια τώρα και όχι ‘άλλα λόγια να αγαπιόμαστε’. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να βλέπω την πραγματικότητα και να ξέρω από πρώτο χέρι ποια είναι η κατάσταση με τις δημόσιες συγκοινωνίες στην πόλη.

Εμείς ως Δήμος κάναμε πολλαπλές υπερβάσεις –δαπανήσαμε χρήματα, αγοράσαμε οχήματα, πιέσαμε και πιέζουμε με κάθε τρόπο για λύσεις, χωρίς να είναι οι συγκοινωνίες στην αρμοδιότητά μας.

Η κατάσταση βελτιώθηκε συγκριτικά με την προηγούμενη πενταετία, όμως, αν θέλουμε και εδώ να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, απέχουμε αρκετά από μια ικανοποιητική καθημερινότητα.

 

Κάπου στα στενά της Άνω Πόλης έχει ένα σύνθημα στον τοίχο που λέει Πολλές φορές πεθυμάω τον εαυτό μου“. Υποθέτω πως δεν το γράψατε εσείς. Σας λείπει κάποιο κομμάτι του εαυτού σας από το παρελθόν; Ανέμελες στιγμές; Λιγότερες ευθύνες; Περισσότερη ελευθερία ίσως; 

Πολλές φορές, βλέποντας ζευγάρια, φίλους και φίλες να κάθονται αμέριμνα πίνοντας τον καφέ τους και απολαμβάνοντας τα τόσο όμορφα κομμάτια της πόλης και όχι μόνο της Άνω Πόλης, πραγματικά επιθυμώ τις ανέμελες στιγμές από το παρελθόν. Ναι, ξεκάθαρα μου λείπουν πολλά από τον προηγούμενο εαυτό μου –θα ήταν πολύ στημένο να πω ‘όχι, δεν μου λείπει τίποτε’. Στιγμές, φίλοι, ταξίδια, χόμπι, μικρές καθημερινές απολαύσεις –όλα αυτά άλλαξαν. Για μια πλήρη εικόνα όμως θα έπρεπε να με ρωτήσετε αν το μετάνιωσα που έμπλεξα με τα του Δήμου και εκεί θα σας έλεγα εμφατικά ‘όχι –δεν το μετάνιωσα καθόλου’ και για αυτό όλες οι πιέσεις και οι αλλαγές είναι ανεκτές.

 

 Έχετε γράψει ποτέ σύνθημα σε τοίχο; 

Με πετυχαίνετε σε μια φάση που ψάχνω χρήματα και πόρους, για να σβήνω τις μουντζούρες από τον δημόσιο χώρο. Για να απαντήσω στην ερώτησή σας, όχι, δεν θα μπορούσα να κάνω ποτέ κάτι το οποίο με ενοχλεί κυρίως αισθητικά. Δεν είμαι κατά των συνθημάτων ούτε κατά των graffiti, όμως ειδικά σήμερα που μπορείς να εκφραστείς δημόσια με πάρα πολλούς εναλλακτικούς τρόπους θεωρώ λίγο ‘passé’ τα συνθήματα στους τοίχους. Οργανωμένα, ναι.  Έτσι χύμα να βρωμίζουμε τα πάντα, όχι.

 

 

Πριν κάποια χρόνια μπορεί να κυκλοφορούσατε στον δρόμο και οι περισσότεροι να μη σας γνώριζαν. Αυτό έχει αλλάξει. Σας γοητεύει ή σας απωθεί η αναγνωρισιμότητα; 

Αν δεν με ήξεραν τώρα που είμαι δήμαρχος, θα έπρεπε να με προβληματίσει πολύ η κατάσταση. Πλέον οι περισσότεροι με γνωρίζουν, αλλά κι εγώ επιδιώκω σχεδόν καθημερινά την επαφή μου με τους πολίτες. Η πανδημία λίγο μας εμπόδισε, αλλά το ξεπεράσαμε. Είμαι της άποψης ότι ο δήμαρχος πρέπει και οφείλει να συναντά και να συνομιλεί με τους πολίτες. Εγώ προσωπικά μαθαίνω πάρα πολλά από αυτήν τη σχέση:1 μπράβο και 2 προβλήματα, αλλά πιστέψτε με αυτή είναι μια καλή αναλογία.

 

Τι είναι πιο δύσκολο και ψυχοφθόρο για σας; Η άσκηση πολιτικής κατά τη διάρκεια της θητείας ή η εκλογική αναμέτρηση; 

Ξέρετε, υπήρξαν και υπάρχουν πολιτικοί σε Ελλάδα και εξωτερικό που ήταν μαέστροι στα προεκλογικά, στις καμπάνιες και στα ‘μπαλκόνια’ και πιο αδύναμοι στη διοίκηση. Όπως επίσης άνθρωποι μεθοδικοί, αποτελεσματικοί, που ήξεραν τη δουλειά, αλλά δεν μπορούσαν να πείσουν και να συγκινήσουν ούτε την οικογένειά τους. Κάθε φάση έχει τις δικές της δυσκολίες. Αναμφίβολα πιο δημιουργική περίοδος είναι αυτή των εκλογών –ψάχνεις ατάκες, φτιάχνεις το σχέδιό σου, την καμπάνια σου. Στη διοίκηση έχεις λιγότερα περιθώρια. Όμως, για να είμαστε δίκαιοι, η ικανοποίηση που λαμβάνεις όταν πετυχαίνεις ως διοίκηση έναν στόχο, ένα μεγάλο έργο που αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων, τότε λες ‘χαλάλι όλες οι δυσκολίες και οι εργατοώρες’.Νομίζω λοιπόν ότι χρειάζεται μια ισορροπία και μια επάρκεια και στις δύο αυτές φάσεις της πολιτικής.

 

Έχει μοναξιά η εξουσία; 

Η εξουσία για μένα σημαίνει κυρίως ευθύνη και καθήκον. Τώρα για τη μοναξιά, σίγουρα έχει, ειδικά όταν καλείσαι  να πάρεις, όπως οφείλεις, τις τελικές αποφάσεις.

 

Τι σας θυμώνει περισσότερο; Να καταστρέψουν κάποιο  έργο σας ή να το δυσφημίσουν; 

Κοιτάξτε, όταν δυσφημίζουν ένα έργο, κυρίως αδικούν αυτούς που εργάστηκαν για αυτό. Άδικο, αλλά ανεκτό.Όταν όμως το καταστρέφουν, αδικούν τους πολίτες και αυτό είναι πραγματικά εξοργιστικό. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να βάζει το προσωπικό του συμφέρον πάνω από το συμφέρον των πολλών.

 

Φίλοι σας αποκαλύπτουν πως έχετε ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ. Κάτι που δεν βγαίνει στη δημόσια εικόνα σας. Επιλογή; άμυνα; Δεν χωράει στην πολιτική το χιούμορ; 

Πιστεύω ότι στην πολιτική χωράει και το χιούμορ και κυρίως ο αυτοσαρκασμός, κάτι που μάλλον λείπει στην πολιτική σκηνή. Πίστεψέ με, πολλές φορές το χιούμορ με έβγαλε από δύσκολες καταστάσεις.Σε κάθε περίπτωση εκτιμώ τους ανθρώπους που έχουν αλλά και που εκτιμούν το καλό χιούμορ.

 

Τι είναι αισθητική για σας; 

Αισθητική είναι η εικόνα, είναι η συμπεριφορά, είναι η στάση ζωής. Αισθητική έχει κάθε συμπεριφορά μας, κάθε έργο μας, κάθε προσπάθειά μας.

 

Όταν τοποθετήθηκε το METEORON του Κωστή Γεωργίου κοντά στο Δημαρχείο κάποιοι μίλησαν για περιττή πολυτέλεια σε μια πόλη που δίνει αγώνα για έργα που θα διευκολύνουν την καθημερινότητα. Είναι η τέχνη πολυτέλεια ή αναγκαιότητα; 

Η τέχνη, ως μέρος της αισθητικής για την οποία ρωτήσατε προηγουμένως, είναι μια αναγκαιότητα τόσο για τη βελτίωση της καθημερινότητας όσο και για την προβολή και την ελκυστικότητα της πόλης.Για να ξεκαθαρίσουμε, πάντως, τα δεδομένα, το έργο αυτό αποτέλεσε δωρεά.

 

Ποιο σημείο της Θεσσαλονίκης σας συγκινεί και γιατί; 

Με συγκινεί το πατρικό μου κάθε φορά που το επισκέπτομαι. Με συγκινεί το δημοτικό σχολείο στην Ικτίνου, όπου έμαθα τα πρώτα μου γράμματα. Με συγκινεί το πειραματικό σχολείο,όπου πέρασα μια τόσο δημιουργική εφηβεία, και το Πολυτεχνείο στο ΑΠΘ, που διαμόρφωσε τη γνώση και την προσωπικότητά μου.

 

Είστε κοσμοπολίτης. Έχετε ταξιδέψει σε πολλές χώρες, έχετε γνωρίσει διάφορες κουλτούρες. Ποια πόλη ζηλέψατε και γιατί; 

Καμιά πόλη δεν ζήλεψα. Ζήλεψα πολλές μικρές τους επιτυχίες, κάποιες υποδομές και πάντα σκεφτόμουν τη δική μας πόλη με αυτές τις προσθήκες. Η Θεσσαλονίκη είναι για μένα το καλύτερο ταξίδι και μπορεί να γίνει πόλη-πρότυπο. Αν τώρα δίπλα στις υποδομές βάλουμε και λίγο καλύτερες νοοτροπίες, τότε θα απογειωθούμε. Σε επίπεδο υποδομών κάποια υλοποιούνται ήδη, άλλα δρομολογούνται.

 

Από τις εκλογές του 2019 έχουν δικαίωμα ψήφου όσοι έχουν συμπληρώσει τα 17. Πόσο κοντά πιστεύετε πως είστε στον 17χρονο ψηφοφόρο;

Είχα αρκετούς καινούριους ψηφοφόρους που με στήριξαν το ’19. Θέλω να πιστεύω ότι το ίδιο θα συμβεί και το ’23. Αγαπώ τους νέους και νομίζω ότι το κοινό μας σημείο είναι το ότι δεν μας αρέσει η δηθενιά. Προτιμάμε την ειλικρίνεια και την αυθεντικότητα. Από την άλλη αυτό που λέω πάντα στα νέα παιδιά είναι ότι κανείς δεν σου χαρίζει τίποτε και όλα θέλουν προσπάθεια και επιμονή.

 

Ποια ήταν η πιο όμορφη κουβέντα που ακούσατε από ταξιδιώτη άλλης χώρας για τη Θεσσαλονίκη;

Άκουσα πολλές τέτοιες όμορφες και θετικές κουβέντες στις γιορτές που πέρασαν. Η πιο όμορφη κουβέντα ήταν ‘Δήμαρχε, σε ζηλεύουμε που ζεις σε αυτήν την πόλη’. Κι είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι αυτήν την κουβέντα την άκουσα από τον βασιλιά μιας ευρωπαϊκής χώρας και από τον πρέσβη μιας πολύ μεγάλης χώρας.

 

Ο Θωμάς Κοροβίνης είχε πει Δεν είναι πόλη για απροσκύνητους η Σαλόνικα. Θέλει κάθε ώρα να της κάνεις τεμενάδες. Ισχύει αυτό; Πιστεύετε πως η κεντρική πολιτική σκηνή μας αντιμετωπίζει σαν το κακομαθημένο παιδί της οικογένειας; 

 

Η Θεσσαλονίκη είναι μια δύσκολη πόλη και οι Θεσσαλονικείς είναι απαιτητικοί πολίτες. Παραφράζοντας έναν διάσημο στίχο του Φρανκ Σινάτρα, θα έλεγε κανείς, άμα τα καταφέρεις στη Θεσσαλονίκη, μπορεί να τα καταφέρεις παντού. Πιστεύω πάντως ότι ήρθε ο καιρός να σταματήσουμε να βλέπουμε πως οποιοσδήποτε άλλος μας αντιμετωπίζει διαφορετικά από αυτό που πραγματικά είμαστε.  Να πιστεύουμε περισσότερο στις δυνάμεις μας και να είμαστε περισσότερο αισιόδοξοι.  Όσο εμείς δουλεύουμε και διεκδικούμε με τον κατάλληλο τρόπο, δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να μας αδικήσει.

 

Κάτι τελευταίο. Ποιο από τα 45άρια που έχετε στο Jukebox σας περιγράφει αυτή την περίοδο;

Η μουσική είναι ο καλύτερος τρόπος να χαλαρώνω και να παίρνω έμπνευση. Κάθε ένα τραγούδι από τα 100 σαρανταπεντάρια του Jukebox, καθένα από τα χιλιάδες τραγούδια που αγαπάω περιγράφουν μια συγκεκριμένη στιγμή.

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Πολιτική”, 14-1-2022)