Η Κύπρος ζητώντας επισήμως από την Τουρκία την προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης για την μεταξύ τους οριοθέτηση της ΑΟΖ της δημιουργεί μεγάλο διπλωματικό αδιέξοδο.
Στις δηλώσεις του ο Έλληνας Πρωθυπουργός, μετά την συνάντηση με τον Ερντογάν στο Λονδίνο είπε: Η Ελλάδα και η Τουρκία είχαν, έχουν και θα έχουν διαφωνίες και πως κάλεσε τον Τούρκο πρόεδρο να πει αν το πρόβλημα είναι οικονομικό με τους πρόσφυγες, ή γεωστρατηγικό.
Τώρα, αν αυτό είναι αποφασιστική εξωτερική πολιτική, έχω αμφιβολία.
Η Κύπρος το 2004 κατέθεσε τους χάρτες στον ΟΗΕ για τα όρια της Κυπριακής ΑΟΖ, αμέσως ξεκίνησε τους διαγωνισμούς για την ανάθεση των ερευνών για υδρογονάνθρακες σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες και ήδη τα αποτελέσματα είναι σημαντικά.
Συμφώνησε την ΑΟΖ με Ισραήλ, Συρία και Λίβανο και σήμερα με την πρότασή της στριμώχνει διπλωματικά την Άγκυρα, γιατί είναι βέβαιο ότι θα το αρνηθεί.
Η χώρα μας πολύ ορθά ξεκίνησε την προετοιμασία για τους διαγωνισμούς ανάθεσης της έρευνας για υδρογονάνθρακες στο Ιόνιο και νοτιοδυτικά της Κρήτης, και ήδη στο Ιόνιο οι έρευνες έχουν ξεκινήσει και νοτιοδυτικά της Κρήτης άρχισε τις αναθέσεις με διαγωνισμούς σε πολυεθνικούς κολοσσούς, με την συμμετοχή και ελληνικών εταιρειών.
Ταυτόχρονα, την ίδια περίοδο, ξεκίνησε και την συνεργασία με την Αίγυπτο, το Ισραήλ, την Ιορδανία και φυσικά την Κύπρο, για θέματα υδρογονανθράκων, άμυνας και περιβάλλοντος.
Η πολιτική αυτή δημιούργησε πολλά πλεονεκτήματα απέναντι στην Τουρκία, όμως μέχρι σήμερα δεν έγινε το αποφασιστικό βήμα, ενώ η Τουρκία έχει συγκεντρώσει τα τελευταία δύο χρόνια πρακτικά πλεονεκτήματα στην Συρία με την εισβολή, στην Ανατολική Μεσόγειο με τις γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ, και τώρα με την υπογραφή του μνημονίου οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου.
Βεβαίως τα θέματα είναι πολύπλοκα και δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, όμως η πραγματικότητα λέει ότι αυτό πού κάναμε μέχρι χθες απέδιδε, εδώ και λίγα χρόνια δεν αρκεί.