Η 26η Μαΐου μας έδειξε το δρόμο για το πώς πρέπει να βαδίσουμε μέχρι τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, πολύ περισσότερο όμως μας έδειξε τον τρόπο που θα κυβερνήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων. Θα συνοψίσω το δυνατόν τους λόγους για τους οποίους έπεισε τους Έλληνες ότι είναι αυτό εφικτό, να είναι δηλαδή για όλους και όχι για τους λίγους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρώτα και πάνω από όλα εμπιστεύτηκε μια σειρά νεότερών του πολιτικών, όπως τη Σοφία Ζαχαράκη, αλλά και πολλά άλλα στελέχη, σε μια κρίσιμη μάχη, δείχνοντας πολιτική «μεγαλοθυμία». Έδειξε λοιπόν ότι εμπιστεύεται τους νέους, τους εμπιστεύεται το μέλλον τους, γιατί υπάρχει ΜΕΛΛΟΝ.
Επίσης, αφουγκράστηκε την κοινωνία αποδεικνύοντας ότι έχει εξαιρετικά αντανακλαστικά. Άμεσα αντιλήφθηκε ότι οι «κοκορομαχίες» από βήματος της Βουλής αποδοκιμάζονται από τους πολίτες. Η κοινωνία έχει κορεστεί από τέτοιου είδους συμπεριφορές –που άλλωστε είναι και το δυνατό επικοινωνιακό σημείο του Αλέξη Τσίπρα. Επέλεξε λοιπόν να μην είναι συγκρουσιακός, αλλά εποικοδομητικός. Επέλεξε να ενώσει και όχι να διχάσει. Επέλεξε να έχει την κοινωνία με το μέρος του. Άλλωστε όλοι μας εκπροσωπούμε ένα κομμάτι της και είμαστε όλοι απαραίτητοι. Επέλεξε το θετικό πρόσημο σε κάθε συζήτηση, αποκαθιστώντας την έννοια και την ουσία της ελπίδας για το μέλλον, γιατί υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ.
Μετέφερε το πεδίο της σύγκρουσης από τα τηλεπαράθυρα στην πραγματική ζωή, όπου χρειάζονται επιχειρήματα ουσίας, όπου το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας παρουσιάζεται στους πολίτες και σε πολλές περιπτώσεις συνδιαμορφώνεται με τη συμμετοχή τους, γιατί υπάρχει ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ.