Πριν το θέμα του τρόπου κατασκευής του σταθμού Βενιζέλου του Μετρό Θεσσαλονίκης μπει στην τοπική διελκυστίνδα, διαβλέποντας άλλη μια τοπική διαμάχη που θα οδηγήσει σε καθυστερήσεις στην υλοποίηση του έργου, είχα ταχθεί υπερ της μη κατασκευής του συγκεκριμένου σταθμού. Αυτό θα ξεπερνούσε το πρόβλημα του τρόπου κατασκευής (με απόσπαση και επανατοποθέτηση των αρχαίων ή παραμονή In situ) και παράλληλα βεβαίως θα αναδεικνύονταν τα σπουδαία ευρήματα. Πρόταση που είχε διατυπωθεί και απο πολιτικά πρόσωπα της Θεσσαλονίκης αλλά για μια σειρά λόγων, τεχνικά επικαλέστηκαν, πιστεύω κυρίως πολιτικά, δεν υιοθετήθηκε, δεν συζητήθηκε καν σοβαρά.
Χθες το ΣτΕ απέρριψε τις προσφυγές επί της απόφασης για κατασκευή του σταθμού με απόσπαση και επανατοποθέτηση κάτι που αποτελεί ορόσημο για την πορεία του πολύπαθου έργου. Η απόφαση είναι δεδομένη και προφανώς κάποιους ικανοποίησε, κάποιους τους βρήκε αντίθετους. Οι αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων πρέπει να γίνονται σεβαστές. Με ικανοποίηση είδα πως από την πλευρά όσων στήριζαν την πρόταση για απόσπαση-επανατοποθέτηση δεν υπήρξαν θριαμβολογίες και πανηγυρισμοί, με προβληματισμό βλέπω μια επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται από χθες στα κοινωνικά δίκτυα απο υπέρμαχους της κατασκευής με παραμονή κατά χώρας των αρχαίων για την οριακή πλειοψηφία 13-12 με την οποία λήφθηκε αυτή.
Εκτιμώ πως δεδομένης πλέον της απόφασης είναι ώρα δουλειάς. Ο τρόπος κατασκευής κρίθηκε απο το ΚΑΣ και απο ΣτΕ και πλέον το “μπαλάκι” ειναι στην πλευρά του Υπουργείου Υποδομών και της “Αττικό Μετρό” ώστε να τρέξουν τάχιστα την κατασκευή του έργου και να εκπληρώσουν τη δέσμευση για ολοκλήρωση τον Απρίλιο του 2023. Που προσωπικά μου φαίνεται πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Έχει ρόλο και η πόλη φυσικά. Όχι πάλι να διαφωνεί. Πλέον να ενωθεί προς την κατεύθυνση άσκησης πολιτικού ελέγχου για την κατά το δυνατόν ταχύτερη ολοκλήρωση του έργου, για ένα σύγχρονο Μετρό και προστασία, επανατοποθέτηση και ανάδειξη των σημαντικών αρχαιολογικών ευρημάτων.