Όπως υπάρχει η σκοτεινή πλευρά της ζωής, έτσι υπάρχει και η φωτεινή. Έτσι υπάρχει και η φωτεινή πλευρά της Θεσσαλονίκης.
Καθώς τον κόσμο τον βλέπουμε με τα μάτια μας, ό,τι υπάρχει στην ψυχή μας προβάλλεται και στα μάτια του άλλου. Έτσι νομίζουμε ότι και ο άλλος σκέφτεται όπως εμείς.
Ο σκοτεινός τύπος αναζητά παντού το σκοτάδι και ο αυθάδης άνθρωπος νομίζει ότι όλοι είναι το ίδιο με αυτόν. Όμως δεν είναι έτσι.
Η Θεσσαλονίκη δεν είναι ούτε σκοτεινή ούτε αυθάδης. Η Θεσσαλονίκη έχει ρίζες βαθιές και φύλλωμα πυκνό. Τίποτα δεν συμβολίζει καλύτερα τη Θεσσαλονίκη από τον πλάτανο τον παλιό, στην μικρή πλατεία δίπλα στον Λευκό Πύργο, Παύλου Μελά και Νικηφόρου Φωκά. Και τίποτα δεν είναι τυχαίο, ούτε και τα ονόματα των δρόμων ακόμη.
Ρίζες βαθιές και φύλλωμα πυκνό που τα καλύπτει όλα και τα αγκαλιάζει με τη γλυκιά δροσιά του. Η Ορθόδοξη Θεσσαλονίκη με τις βυζαντινές εκκλησιές της και με τα θρησκευτικά μνημεία όλων των λαών και των πολιτισμών, στοργικά υποδέχτηκε και αγκάλιασε και παλιότερα και πρόσφατα όλους τους λαούς του κόσμου, Εβραίους, Αρμένιους, αργότερα Καθολικούς, Έλληνες από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία, παλιότερα και πρόσφατα, Βαλκάνιους, Σλάβους και Αλβανούς, Κινέζους και Αφρικανούς κι όλους τους οικονομικούς μετανάστες και τους πρόσφυγες της σύγχρονης εποχής, που μέχρι σήμερα όλοι μαζί, μπορούν να ζουν αγαπημένοι και να προοδεύουν.
Αυτή η ρομαντική διάθεση του αυθεντικού σύγχρονου Θεσσαλονικιού, γίνεται πείσμα όταν αποκρουστικές και διχαστικές απόψεις, ταυτίζουν περιθωριακά πρόσωπα και απάνθρωπες συμπεριφορές με την πόλη ολόκληρη.
Ε, λοιπόν η Θεσσαλονίκη δεν είναι αυτό που με περισσή επιπολαιότητα και με ιδιοτελείς σκοπούς λέγεται από τα πλέον επίσημα χείλη.
Πώς μπορεί μία νεανική πόλη με τα Πανεπιστήμιά της να είναι σκοτεινή; Τα νιάτα είναι το πιο φωτεινό και χαρούμενο κομμάτι της κοινωνίας μας.
Πώς μπορεί μία τόσο φιλόξενη και ανοικτή πόλη να είναι σκοτεινή; Η πολυμορφία της Θεσσαλονίκης είναι ο πλούτος της.
Πώς είναι δυνατόν μία πόλη τόσο καλά τοποθετημένη στο χάρτη, σε σταυροδρόμι, με τα λιμάνια της από την θάλασσα και τον αέρα, να είναι μια κλειστή πόλη;
Εδώ εντοπίζονται οι τεράστιες κυβερνητικές και δημοτικές ευθύνες.
Και καθώς όπως είπαμε, τον κόσμο τον βλέπουμε με τα μάτια μας, την δική μας αποτυχία την βλέπουμε ως αποτυχία των άλλων.
Αποτυχημένες κρατικιστικές πολιτικές, ρηχές και μόνο θεωρητικές αναζητήσεις και περισσή αλαζονεία και φιλαυτία. Αυτά δημιούργησαν τα νέα αδιέξοδα στην πόλη και στη χώρα. Από αυτά τα αδιέξοδα μόνον με την ψήφο του ο λαός μπορεί να βγει πλέον.
Υπάρχει όμως και η φωτεινή πλευρά της ζωής. Με ειλικρίνεια, με γνώση, με σχέδιο και προπαντός με φιλελεύθερη ψυχή, ο ρομαντισμός που έγινε πείσμα, τώρα, επιτέλους, μπορεί να γίνει πολιτική και να αλλάξει η μορφή της πόλης και η μοίρα των πολιτών της.
Στη δημοκρατία λοιπόν, επιλέγουμε μεταξύ των επιλογών που μας προσφέρονται κάθε στιγμή. Και σήμερα σχηματίζεται μπροστά μας, ήδη έχει διαμορφωθεί και τεκμηριωθεί, μία πρόταση. Είναι η φιλελεύθερη πρόταση του λιγότερου και καλύτερου κράτους, των πολλαπλών επιλογών για τον πολίτη και το όραμα για μία πιο δίκαιη, ασφαλή, προοδευτική και ελεύθερη κοινωνία που θα γίνει πραγματικότητα με την απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας μας.
Στο χέρι μας είναι να κάνουμε την σωστή επιλογή όχι μόνο για την Θεσσαλονίκη αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα.