H δικτατορία των μειοψηφιών δεν θα περάσει

από Καράογλου Θεόδωρος
sms

Κάποτε πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Επί 17 ημέρες η πρυτανεία του ΑΠΘ τελεί υπό κατάληψη από οργανωμένη μειοψηφία η οποία προσπαθεί να επιβάλλει με τη βία την άποψή της στο μεγαλύτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα της Βόρειας Ελλάδας.

Πρόκειται για 80 μπαχαλάκηδες, εκ των οποίων δεν γνωρίζουμε πόσοι και ποιοι εξ αυτών είναι πραγματικοί φοιτητές, που κρατούν «όμηρο» το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και μαζί του περίπου 80.000 φοιτητές.

Με λίγα λόγια, το 0,1% έχει καταλάβει παράνομα την Πρυτανεία και ζητεί από την Πολιτεία να τους αντιμετωπίσει ως ίσο συνομιλητή. Είναι κάτι πρωτοφανές και πρωτάκουστο, που αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση μιας δικτατορίας της μειοψηφίας η οποία δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή, ούτε φυσικά να περάσει!

Δυστυχώς, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο βιώνουμε τις συνέπειες μιας ανορθόδοξης λογικής που κάποιοι επιχείρησαν να μονιμοποιήσουν στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Οι ελάχιστοι επιχειρούν να επιβάλλουν τα θέλω τους στους πολλούς. Και από δίπλα, ως πολιτικές μαριονέτες, τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, σε ρόλο αυτόκλητων δικηγόρων, εκμεταλλεύονται και συντηρούν την ανομία με τον πλέον μικροπολιτικό τρόπο.

Διερωτώμαι, σε ποια άλλη χώρα του κόσμου Βουλευτές του Κοινοβουλίου θα υποστήριζαν με τη φυσική τους παρουσία κατάληψη δημόσιου κτηρίου…

Σε ποια  άλλη χώρα του κόσμου πέντε καθηγητές, από τους συνολικά 1.900 του εκπαιδευτικού ιδρύματος, θα υπέγραφαν κείμενο συμπαράστασης στους καταληψίες αδιαφορώντας για την εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστήμιου…

Η απάντηση είναι απλή, σε καμία! Γι’ αυτό πρέπει να μπει ένα τέλος στα φαινόμενα καταπάτησης των δημοκρατικών θεσμών. Να τραβήξουμε διαχωριστικές γραμμές με όσους αναζητούν αφορμές για να επαναφέρουν εμφυλιακούς ιδεασμούς στήνοντας σκηνικά έντασης και να ξεκαθαρίσουμε, επιτέλους, ποια χώρα θέλουμε.

Η Κυβέρνηση πορεύεται έχοντας στο πλευρό της τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Όχι εκείνους που ονειρεύονται «Μελιγαλάδες» και φαντασιώνονται «επαναστάσεις», αλλά εκείνους που στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν στα ελληνικά πανεπιστήμια και «ματώνουν» οικονομικά για να τα δουν να προκόβουν. Εκείνους που ζητούν επιστροφή στην κανονικότητα και όχι μια νέα τεχνητή περιπέτεια.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, ενώπιον μιας μεγάλης πρόκλησης. Να οριοθετήσουμε το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης εντός της λογικής και των επιχειρημάτων και να απομονώσουμε όσους επιχειρούν να σπρώξουν ξανά τη χώρα στα άκρα δημιουργώντας τη γενιά των «νέο-αγανακτισμένων».

Γνωρίζουμε ότι στο ΣΥΡΙΖΑ αρέσκονται να ζουν με τα φαντάσματα του παρελθόντος αφού από εκείνα αντλούν τις ιδεολογικές τους εμμονές. Υπάρχουν όμως και όρια, δεδομένου ότι η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία πέρασε πρόσφατα ένα ιστορικό στρες τεστ.

Οι θεσμοί μας δοκιμάστηκαν κλυδωνίστηκαν, άντεξαν!  Και αυτό έχει σημασία, διότι τώρα που  βρισκόμαστε ενώπιον μιας μεγάλης υγειονομικής δοκιμασίας και αντιμετωπίζουμε προκλήσεις σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, το πολιτικό σύστημα οφείλει να κατευνάζει τις εντάσεις και όχι να τις υποδαυλίζει.

Αυτό τουλάχιστον θα έπραττε μια υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ που διακρίνεται για τον πολιτικό φανατισμό, τη μισαλλοδοξία και τον κιτρινισμό.

Γι’ αυτό, συνοψίζοντας, καλώ τους συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που τους ενώνει με τους μπαχαλάκηδες και να αποκηρύξουν τη ρητορική του μίσους. Δύσκολο έως ακατόρθωτο, αφού η κουλτούρα αυθαιρεσίας είναι εγγεγραμμένη στο DNA τους. Ωστόσο, θα ήταν μια σημαντική αρχή για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα.

Εκτός αν αυτό είναι κάτι που δεν εξυπηρετεί τον Αλέξη Τσίπρα και τους «συντρόφους» του…