Του Φάνη Παπά
Βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης ΝΔ
Η πρόσφατη νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, που αφορά το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, έρχεται να υπενθυμίσει σε όλους μας ότι υπάρχουν ορισμένοι τόποι και σύμβολα που οφείλουν να στέκονται υπεράνω κάθε πολιτικής ή ιδεολογικής διαφωνίας. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της χώρας μας. Ένα μέρος που μιλά ήσυχα και σταθερά στο συλλογικό μας υποσυνείδητο, χωρίς να φωνάζει ή να προκαλεί.
Το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη δεν τιμά κάποιον επώνυμο ήρωα. Τιμά όλους τους ανώνυμους υπερασπιστές της πατρίδας, που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι. Είναι ένα σύμβολο παγκόσμιας εμβέλειας, με αντίστοιχα τέτοια μνημεία να συναντώνται σε πολλές χώρες του κόσμου. Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα μνημεία αντιμετωπίζονται με σεβασμό και φροντίδα, ως σημεία εθνικής μνήμης και αυτογνωσίας.
Στο πλαίσιο αυτό, η απόφαση της Πολιτείας να αναθέσει τη φροντίδα, τη συντήρηση και την εποπτεία του Μνημείου στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αποτελεί μια θεσμικά ορθή και ιστορικά τεκμηριωμένη επιλογή. Το Υπουργείο, ως θεματοφύλακας της στρατιωτικής μας παράδοσης και της εθνικής μας μνήμης, διαθέτει την απαραίτητη συνέχεια, εμπειρία και αίσθημα ευθύνης για να διασφαλίσει ότι το Μνημείο θα παραμείνει πάντοτε αξιοπρεπές, προστατευμένο και αντάξιο της σημασίας του.
Είναι αυτονόητο ότι ένα τέτοιο Μνημείο πρέπει να διατηρείται υποδειγματικά συντηρημένο και φροντισμένο. Ο λόγος είναι ένας και απόλυτος: η τιμή προς τους νεκρούς. Προς εκείνους που πρόσφεραν τη ζωή τους για να υπάρχει σήμερα πατρίδα ελεύθερη και δημοκρατική. Μέσα από αυτή την τιμή, μεταλαμπαδεύουμε το μήνυμα της θυσίας και του σεβασμού όχι μόνο στους Έλληνες, αλλά και στους ξένους επισκέπτες που στέκονται με δέος μπροστά στο Μνημείο. Γιατί κάθε φορά που φροντίζουμε αυτόν τον ιερό τόπο, δεν τιμούμε απλώς το παρελθόν. Επιβεβαιώνουμε ότι ως λαός ξέρουμε να αναγνωρίζουμε την προσφορά, να σεβόμαστε τη μνήμη και να προβάλλουμε μια Ελλάδα που σέβεται την Ιστορία της.
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι αν συμφωνούμε όλοι με τη συγκεκριμένη τροπολογία. Το ζήτημα είναι αν συμφωνούμε ότι το Μνημείο πρέπει να το σέβονται όλοι. Αν αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν αξίες που παραμένουν σταθερές, κοινές για όλους, πέρα και πάνω από ιδεολογίες.
Η Ιστορία δεν είναι προνόμιο κανενός, όπως και ο σεβασμός δεν ανήκει αποκλειστικά σε καμία πλευρά. Τέτοια σύμβολα, αν τα αντιμετωπίσουμε με την ωριμότητα που τους αρμόζει, μπορούν να γίνουν αφορμές συλλογικής υπερηφάνειας. Όχι διχασμού.
Ας σταθούμε, λοιπόν, όλοι με σεβασμό, σιγή και νοερά προσευχή μπροστά σε αυτό το Μνημείο. Πολίτες και πολιτικοί, αγρότες, εργάτες, φοιτητές, μαθητές, γονείς, παιδιά. Γιατί αυτός ο τόπος δεν προσφέρεται για αντιπαράθεση, αλλά για ενότητα, ομοψυχία και σιωπηλή ευγνωμοσύνη.
Και ας αναρωτηθούμε: θα έδινε άραγε ο Άγνωστος Στρατιώτης το αίμα και τη ζωή του, αν γνώριζε ότι η θυσία και το Μνημείο του θα αποτελούσαν για τις επόμενες γενιές πεδίο μικροπολιτικής και διχασμού;
Η απάντηση είναι αυτονόητη. Πολέμησε και θυσιάστηκε για να μπορούμε, παρά τις διαφορές μας, να στεκόμαστε μπροστά του με ομόνοια, αξιοπρέπεια και εθνική συνείδηση, ατενίζοντας με σεβασμό την Ιστορία και με αισιοδοξία το κοινό μας μέλλον.
Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα “Πολιτική” στις 1/11/2025