Φ. Ουγγρίνης: Δε φταίμε οι Θεσσαλονικείς για όλα

από Team MyPortal.gr
sms

Η Θεσσαλονίκη, κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί η χειρότερη ευρωπαϊκή πόλη αυτή τη στιγμή. Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι συνδυάζει τα μειονεκτήματα του Ανεπτυγμένου Κόσμου με εκείνα του Τρίτου. Δεν είμαστε μίζεροι, τυφλοί, κουφοί ή σχιζοφρενείς όσοι το λέμε και το ξαναλέμε, ούτε μας βασανίζουν αντιαθηναϊκές εμμονές. Η παρακμή της πόλης είναι υπαρκτή και ολοφάνερη, αποτελεί αντικειμενικό γεγονός, χειροτερεύει, και δε μπορεί να κρυφτεί άλλο κάτω από το επικοινωνιακό χαλί. Η εγκατάλειψη της Θεσσαλονίκης δε κάνει μόνο χειρότερη τη ζωή των μόνιμων κατοίκων της, μα παράλληλα αποδιωχνει τους καλύτερους νέους της και απογοητεύει τους επισκέπτες της.

 Η απογοήτευση -ειδικα- από τη διοίκηση του κεντρικού δήμου είναι διάχυτη, ακόμη και ανάμεσα σε όσους στήριξαν τον Κωνσταντίνο Ζέρβα στον πρώτο γύρο. Δε μιλάμε για αναιμική ανάπτυξη και ελλιπείς υποδομές, δε μιλάμε για ατελή ανάδειξη της ιστορίας της πόλης, δε μιλάμε καν για την οικονομική και πολιτιστική στασιμότητα της. Αρκεί η καθημερινή τριτοκοσμική εικόνα που εκπέμπει η Θεσσαλονίκη, μια εικόνα σίγουρα πολύ χειρότερη από “βαλκανική”, ώστε να μελαγχολεί οποιοσδήποτε άλλοτε περήφανος κάτοικος της. Είναι εύλογος ο προβληματισμός των κατοίκων για την παραμονή του σημερινού σχήματος στο Δημαρχείο.

 Ωστόσο, από την εποχή που επιρρίπταμε κάθε ευθύνη στο “αθηνοκεντρικό κράτος”, τώρα πια έχουμε περάσει στο εντελώς αντίθετο άκρο, αποδίδοντας στη μεταξύ μας φαγωμάρα και στο χαρακτήρα μας κάθε κακοδαιμονία του τόπου. Κι όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Για παράδειγμα, τα γκράφιτι, το κυκλοφοριακό χάος, τα κυκλώματα επαιτείας, οι διάσπαρτοι άστεγοι με όλο τους το…νοικοκυριό, οι ανενόχλητοι Ρομά “έμποροι μετάλλων”, το λαθρεμπόριο στην πιο κεντρική πλατεία της, οι συμμορίες πορτοφολάδων, οι οδηγοί “πειραγμένων” ΙΧ που καμαρώνουν στην Τσιμισκή, με το εξωπραγματικό ηχοσύστημα τους να παίζει τσιφτετέλια σε φουλ ένταση: όλα τα παραπάνω φαινόμενα οφείλονται κυρίως στην ελλιπέστατη αστυνόμευση της πόλης, κατάσταση για την οποία δεν ευθύνονται οι τοπικοί άρχοντες, μα οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές.

 Την ίδια στιγμή, οι βαμμένες αλλ’ αντ’ αλλων κεντρικές πολυκατοικίες, οι αμέτρητες κεραίες στις ταράτσες, η εγκατάλειψη του Κελαρίου Όρμου, οι εγκαταλειμμένοι αρχαιολογικοί χώροι, οι μη διανοιγμένες οδοί, οι δυσκολίες για την απόδοση των στρατοπέδων στην τοπική κοινωνία, η ανυπόφορη ανεπάρκεια του ΟΑΣΘ, η συνέχιση της εκκρεμότητας για την τεράστια άτυπη βιομηχανική συγκέντρωση στο Καλοχώρι, η κατασκευή νέων σχολικών μονάδων, η έγκριση των μεγάλων επενδύσεων και αποκρατικοποιήσεων, η παροχή ειδικών κινήτρων για επενδύσεις στην καινοτομία, οι αστικές αναπλάσεις, η πολεοδόμηση ημιαστικών περιοχών, η περιθωριοποίηση των επιμελητηρίων, η ενεργοποίηση της πανεπιστημιακής κοινότητας υπέρ της οικονομίας της Κεντρικής Μακεδονίας, η απαξίωση του σιδηροδρομικού δικτύου στη δυτική Θεσσαλονίκη, ο ευρύτερος στρατηγικός σχεδιασμός αποτελούν ζητήματα που είθισται τελικά να ρυθμίζονται και να δρομολογούνται στην Πρωτεύουσα, όταν συχνά είναι εντελώς τοπικής σημασίας.

 Η Θεσσαλονίκη του ενός εκατομμυρίου, με ακόμη ένα εκατομμύριο να κατοικεί στην μητροπολιτική περιοχή της, αντιμετωπίζεται από το κράτος σχεδόν ακριβώς όπως κάθε επαρχιακή πόλη. Αντίθετα η Αττική έχει σαφώς πιο άνετη πρόσβαση στις κεντρικές διοικητικές υπηρεσίες της ιδιαίτερα συγκεντρωτικής ελληνικής κρατικής μηχανής. Η κατάσταση αυτή δεν είναι βιώσιμη και υπονομεύει ολέθρια τις προοπτικές μιας πόλης με σημαντικά στρατηγικά πλεονεκτήματα για τη χώρα, ενώ οδηγεί τους κατοίκους της είτε στη μετανάστευση, είτε στην παραίτηση και στις ακραίες πολιτικές επιλογές που τη συνοδεύουν. Πρέπει επιτέλους να γίνει αντιληπτό ότι είναι αυτοκαταστροφικός ο έλεγχος των πάντων από την πρωτεύουσα. Το θεσμικό πλαίσιο της ενοποίησης και αξιοποίησης του παραλιακού μετώπου θα μπορούσε να λειτουργήσει ως νέα αφετηρία για την πόλη και ως νέο υπόδειγμα τοπικής ανάπτυξης.

* Ο Φάνης Ουγγρίνης είναι στέλεχος επιχειρήσεων