Τελευταία πληροφορία θέλει τα στελέχη του Υπουργείου Μεταφορών να ζητούν από τους εργαζόμενους να αναστείλουν τις κινητοποιήσεις και δεσμεύονται για ψήφιση των τροπολογιων εντός της εβδομάδας. Μάλιστα, οι εργαζόμενοι κλήθηκαν σε συνάντηση την ερχόμενη Τετάρτη, στην Αθήνα. Η απόφαση των εργαζομένων θα ληφθεί σε συμβούλιο που θα γίνει σε λίγη ώρα.
Από εκεί και πέρα όμως,
Αναρωτιέμαι…Αναρωτιέμαι…
Είναι ένα θέμα-πρόβλημα που δε μπορεί να λυθείς
Είναι ένα θέμα- πρόβλημα που δε πρέπει να λυθεί;
Ως κάτοικος Θεσσαλονίκης, πέρα από δημοσιογράφος, δεν μπορώ να διανοηθώ πως η πόλη έχει καταντήσει μια πόλη καμία συγκοινωνία.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η κυβέρνηση αλλάζει, η ΝΔ εκλέγεται. Πρώτος στόχος του υπουργείου Μεταφορών είναι να αυξήσει τον στόλο των λεωφορείων και με διάφορους τρόπους το επιτυγχάνει. Μια κίνηση προς την σωστή κατεύθυνση καθώς τα λεωφορεία σχεδόν διπλασιάστηκαν. Τα παράπονα μειώθηκαν για τη συχνότητα των δρομολογίων και αυτό φάνηκε σε σημαντικό βαθμό. Ένα πολιτικό αφήγημα που προκάλεσε την εντύπωση πως η κατάσταση στον ΟΑΣΘ φάνηκε να αλλάζει συνολικά προς την ορθή κατεύθυνση.
Γιατί φτάσαμε σε επίπεδο αναταραχής στις συγκοινωνίες ;
Η σπίθα υπήρχε, έκαιγε και το υπουργείο Μεταφορών δε φρόντισε να τη σβήσει για περισσότερα από δύο χρόνια. Η διευθέτηση των δύο επιδομάτων, θέσης και ανθυγιεινό αλλά και η υπογραφή της συλλογικής σύμβασης εργασίας αποτελούν την αιτία του κακού.
Θα πει κάποιος πως αυτά τα ζητήματα είναι τυπικής διαδικασίας και δεν έπρεπε να απασχολούν την κοινωνία της πόλης.
Εδώ προκύπτει το μεγάλο ερώτημα.
Για ποιο λόγο δε βρίσκεται λύση και φτάσαμε στο σημείο, η Θεσσαλονίκη να μην έχει συγκοινωνία ανά τακτά χρονικά διαστήματα;
Να σημειωθεί πως οι ελεγκτικές αρχές του Κράτους εντόπισαν πως οι εργαζόμενοι στον ΟΑΣΘ λάμβαναν παράνομα τα δύο επιδόματα. Η διοίκηση του οργανισμού διέκοψε την καταβολή τους και οι εργαζόμενοι αντέδρασαν προχωρώντας σε κινητοποιήσεις. Όλα αυτά συνέβησαν πριν έξι ολόκληρους μήνες.
Η διοίκηση του ΟΑΣΘ απέστειλε όλα τα απαιτούμενα έγγραφα στο υπουργείο και στον γενικό γραμματέα Μεταφορών από την πρώτη στιγμή για τη διευθέτηση τους.
Χαρακτηριστικό είναι πως η διοίκηση του συνδικάτου συναντήθηκε με τον γ.γ. του υπουργείου Μεταφορών πριν το Πάσχα και σύμφωνα με τα λεγόμενα του προέδρου του συνδικάτου, ο ίδιος έλαβε την υπόσχεση πως όλα τα ζητήματα θα έβρισκαν λύση εντός ολίγων ημερών.
Οι μέρες έγιναν μήνες και έως σήμερα η πόλη δοκιμάζεται καθώς πολλές μέρες δεν υπάρχουν λεωφορεία.
Βασικά ερωτήματα ειναι:
Γιατί το υπουργείο Μεταφορών, δια του αρμόδιου Υφυπουργού και Γενικού Γραμματέα, δεν έχει λύσει αυτά τα ζητήματα εδώ και τόσους μηνες;
Γιατί τα αρμόδια στελέχη του υπουργείου Μεταφορών δεν έχουν πει την παραμικρή κουβέντα; Γιατί δεν έχουν δώσει ένα χρονοδιάγραμμα; Γιατί δε δημιουργούν ένα κλίμα εμπιστοσύνης με τους εργαζόμενους ώστε να αποφευχθούν οι κινητοποιήσεις;
Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι γιατί επιτρέπεται η ταλαιπωρία των Θεσσαλονικέων;
Αναπάντητα ερωτήματα εδώ και μήνες.
Σιγή ιχθύος από το υπουργείο και εδώ προκύπτει ένα άλλο ερώτημα.
Αν η πόλη της Αθήνας έμενε χωρίς λεωφορεία για λίγες ώρες;
Κι όμως αυτό συνέβη. Σε αντίστοιχη κινητοποίηση των εργαζομένων στις συγκοινωνίες της Αθήνας, ο υπουργός Μεταφορών Κώστας Καραμανλής αντέδρασε άμεσα και εντός δύο ωρών η συγκοινωνία επανήλθε στην υπηρεσία των επιβατών. Μάλιστα, η αντίδραση του κ. Καραμανλή ήταν οργισμένη για την απεργία στην Αθήνα, στις 29 Ιουνίου.
Αυτό γιατί δε συμβαίνει για την Θεσσαλονίκη;
Οι πρώτες κινητοποιήσεις των εργαζομένων άρχισαν τον περασμένο Απρίλιο.
Φτάσαμε στον Ιούλιο και σας είχα ενημερώσει πως οι εργαζόμενοι είχαν πάρει την απόφαση για επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις μετά τις πανελλαδικές εξετάσεις. Αυτό και έγινε.
Τα προβλήματα δε λύθηκαν. Οι εργαζόμενοι αποφάσισαν σειρά κινητοποιήσεων τον Ιούλιο.
Τώρα ποιος έχει την ευθύνη;
Δειλά δειλά, οι αιρετοί της πόλης άρχισαν να βγάζουν ανακοινώσεις, προσεκτικές βέβαια για πολιτικούς λόγους. Είδαμε ανακοινώσεις όταν ο έφτασε ο κόμπος στο χτένι.
Αυτό που δεν εχει αντιληφθεί ο πολιτικός κόσμος είναι πως ο κίνδυνος να μην υπάρχουν λεωφορεία τη περίοδο της ΔΕΘ είναι ορατός.
Το αυτονόητο όμως είναι, οι πολιτικοί μας να ασχολούνται με την πόλη και τους κατοίκους αυτής πριν ένα πρόβλημα προκληθεί ή να πιέσουν προκειμένου να υπάρχει άμεση λύση.
Δυστυχώς, δε συνέβη τίποτα από τα δύο.
Έτσι καταλήγουμε με τον αθλητικό όρο μια πόλη καμία συγκοινωνία.
 |
|