Του Θόδωρου Καράογλου, βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης ΝΔ
Το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών ήταν αποτέλεσμα μιας αλληλουχίας ανθρώπινων λαθών, έλλειψης πρωτοκόλλων και ανεπαρκών τεχνολογικών υποδομών. Ο συνδυασμός τους οδηγεί στην «καρδιά» αυτού που αποκαλούμε «βαθύ κράτος», το οποίο βασίζεται σε ανεύθυνες συμπεριφορές και νοοτροπίες τις οποίες καλούμαστε να ανατρέψουμε. Και θα το πετύχουμε!
Από την πρώτη στιγμή του τραγικού γεγονότος η Κυβέρνηση ανέλαβε με ευαισθησία και εντιμότητα την ευθύνη που της αναλογεί και εργάζεται πυρετωδώς για την εξεύρεση της λύσης που θα διασφαλίσει ότι δεν θα βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με περιστατικό ανάλογης έντασης. Ωστόσο, ο συλλογικός πόνος που μας έχει κυριεύσει αναδύει το ομόθυμο κοινωνικό αίτημα να «ξεριζώσουμε» από την εθνική μας συνείδηση λογικές και αντιλήψεις που έχουν τη ρίζα τους στο χθες και οι οποίες δεν επιτρέπουν στη χώρα να εκσυγχρονιστεί.
Η απόφαση να προχωρήσουμε σε βαθιές δομικές αλλαγές στη λειτουργία και την εποπτεία του Κράτους είναι ειλημμένη. Αυτό είναι, άλλωστε, το μεγάλο διακύβευμα και η μεγαλύτερη πρόκληση της σύγχρονης Ελλάδας. Η μετάβαση στη νέα εποχή δεν θα είναι εύκολη, αφού πέραν της κυβερνητικής ατσαλένιας αποφασιστικότητας προϋποθέτει και τη συμμετοχή της κοινωνίας στην προσπάθεια να απαλλαγούμε από τη νοοτροπία της λογικής «αυτή είναι η πατρίδα μας». Όχι, δεν είναι!
Εμείς δεν συμβιβαζόμαστε με αυτήν την Ελλάδα και αγωνιζόμαστε για την πιο αξιοκρατική και ορθολογική οργάνωση του Κράτους, ώστε να επιτελεί καλύτερα την αποστολή του που είναι να εγγυάται την ευημερία και την ασφάλεια των πολιτών. Θα το πράξουμε με «όχημα» την αλήθεια που ετυμολογικά σημαίνει «μη λήθη». Διότι στην πολιτική, όπως στη ζωή, όποιος πορεύεται με οδηγό την αλήθεια ζει ελεύθερος. Επίσης, η αδιαπραγμάτευτη αρχή μας να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια είναι κάτι περισσότερο από αρχή πολιτικού ήθους καθώς συνδέεται με την αυτοπεποίθηση της πολιτείας να ζητά λογοδοσία για οποιαδήποτε θεωρία και ενέργεια.
Προσέξτε την ποιοτική διαφορά…
Ο Αλέξης Τσίπρας, για παράδειγμα, επισκέφθηκε πρόσφατα ένα… γιαπί στη Λάρισα, που η Κυβέρνηση πρώτη ξεκαθάρισε ότι είναι υπό διαμόρφωση, στήνοντας ένα κακό επικοινωνιακό σόου μαζί με έναν συνταξιούχο από το 2010, που είναι μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, παίζοντας ουσιαστικά με τις συνειδήσεις των συμπατριωτών μας και με το πόνο των συγγενών τω 57 θυμάτων στα Τέμπη. Μιλώ για τον ίδιο άνθρωπο που στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι ρωτούσε εάν υπήρχαν νεκροί και στη Θεσσαλονίκη εγκαινίαζε… μουσαμάδες.
Δεν τα υπενθυμίζω για να… ξύσω πληγές, μα για να καταστήσω σαφές ότι οι πολίτες θα κληθούν τους επόμενους μήνες να συγκρίνουν και να κρίνουν με την ψήφο τους συμπεριφορές και πρακτικές.
Σε ό,τι μας αφορά το μεγαλύτερο «όπλο» είναι το έργο μας, το οποίο πρέπει να επικοινωνούμε με στοιχεία, αριθμούς, παραδείγματα και επιχειρήματα. Σε τελική ανάλυση το έχω επισημάνει πολλές φορές, θα το επαναλάβω μια ακόμη… Οι εκλογές δεν κερδίζονται δια μαγείας αλλά πόρτα-πόρτα.