Είναι αργά για δάκρυα, την έχουμε αναγνωρίσει τη «μακεδονική» γλώσσα

από Πλάκας Βαγγέλης
sms

Πέφτουμε από τα σύννεφα διαρκώς σε αυτή τη χώρα και κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα.  Πολλή συζήτηση έγινε με αφορμή την δημιουργία σωματείου για τη «μακεδονική» γλώσσα. Σιγά μην άφηναν οι γείτονες αναξιοποίητη την ευκαιρία που εμείς τους δώσαμε με τη «Συμφωνία των Πρεσπών».  Που λέγαμε τότε πως μπορεί να ικανοποιεί την πάγια επίσημη θέση για ονομασία erga omnes με γεωγραφικό προσδιορισμό αλλά στις «λεπτομέρειες», όπου ως συνήθως κρύβεται ο διάολος, παραχωρεί πολλά. Και βαριά. Τους παραχώρησε το δικαίωμα να έχουν μια πλήρη «μακεδονική ταυτότητα», όπως πάγια ζητούσαν και εμείς αρκεστήκαμε σε υποσημειώσεις και ψιλά γράμματα για το τι περιεχόμενο έχει ο προσδιορισμός «μακεδονικός» που τους παραχωρήσαμε. Και στη γλώσσα.

Στο άρθρο 1, παράγραφος 3, εδάφιο 1, «ξεγυμνωθήκαμε» σε ότι αφορά το εν λόγω ζήτημα: «Η επίσημη γλώσσα του Δεύτερου Μέρους θα είναι η «Μακεδονική γλώσσα», όπως αναγνωρίσθηκε από
την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, που
διεξήχθη στην Αθήνα το 1977, και περιγράφεται στο Άρθρο 7 (3) και (4) της παρούσας Συμφωνίας».

Και για να νιώθουμε εμείς καλύτερα πέρασε και στο άρθρο 7, παράγραφος 4 η διευκρίνιση, λες και θα ασχοληθεί κανείς με αυτήν: «Το Δεύτερο Μέρος σημειώνει ότι η επίσημη γλώσσα του, η Μακεδονική γλώσσα, ανήκει στην ομάδα των Νότιων Σλαβικών γλωσσών. Τα Μέρη σημειώνουν ότι η επίσημη γλώσσα και άλλα χαρακτηριστικά του Δεύτερου Μέρους δεν έχουν σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους».

Αφού τα δώσαμε λοιπόν, οι άλλοι θα τα αξιοποιήσουν. Προς τι η έκπληξη; Ήταν κάτι αναμενόμενο και συμφωνηθέν στις Πρέσπες μετά βαϊων και κλάδων από την προηγούμενη κυβέρνηση.  Ούτε να ακούω περί επαναδιαπραγμάτευσης από την σημερινή κυβέρνηση, ουδέποτε το είπε αυτό προεκλογικά η Νέα Δημοκρατία.  Είπε πως θα σεβαστεί τις συμφωνίες της χώρας αλλά με το όπλο του βέτο θα παρακολουθεί την τήρηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η γειτονική χώρα.  Για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Τα δύσκολα για την κυβέρνηση είναι αλλού: στην κύρωση των Συμφωνιών που απορρέουν από τις Πρέσπες στη Βουλή.  Εκεί όσο και να το καθυστερεί θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να τις φέρει στη Βουλή.

Γενικότερα όμως η Ελλάδα πρέπει να διεκδικήσει  απέναντι σε μια χώρα που θα πρέπει να καταλάβει ή μάλλον καλύτερα θα πρέπει να καταλάβουμε εμείς πως η ευρωπαϊκή της πορεία περνάει από την Ελλάδα.