Είναι αλήθεια πως καλόπιστα- θέλω να πιστεύω- μας ασκείται κριτική, επειδή εκτιμούν ότι ως αντιπολίτευση, θα έπρεπε να ακολουθήσουμε τη γραμμή που είχε ο κ. Μητσοτάκης , όταν ο ίδιος ήταν στη θέση αυτή, δηλαδή άνευ περιεχομένου και ουσίας, μεστή όμως σε fake news, μισαλλοδοξία, καταστροφολογία, υποσχετικές και ρεβανσισμό.
Ωστόσο, εμείς επιλέξαμε την σκληρή αλλά με επιχειρήματα αντιπολίτευση, ιδιαίτερα μάλιστα τη στιγμή που υποφέρουν οι συμπολίτες μας, αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα, από την πανδημία. Και αυτό δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως άτολμο, αλλά υπεύθυνο. Δεν σημαίνει, εντούτοις, πως «χαριζόμαστε» ή ότι υιοθετούμε τη λογική του ώριμου φρούτου, βλέποντας τα συνεχή μέτρα, που πλήττουν την πλειονότητα της κοινωνίας- από την υγεία μέχρι την οικονομία, την παιδεία και την εργασία.
Δυστυχώς, τα χειρότερα έμελλε να γίνουν ζοφερή πραγματικότητα με την πανδημία, με αποτέλεσμα σήμερα να θρηνούμε πάνω από 10 χιλιάδες νεκρούς – έναν ανά χίλιους κατοίκους- και την κυβέρνηση ανέμελα να αρνείται την ενίσχυση της δημόσιας υγείας, με μόνιμες προσλήψεις και μέτρα ενίσχυσης του ΕΣΥ και πρωτίστως της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Εμείς, επιμένουμε να αντιστεκόμαστε στη διάλυση του ΕΣΥ, στο βωμό της εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων και καταθέτουμε συνεχώς προτάσεις για την προστασία και ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας, προτάσεις στήριξης του κοινωνικού κράτους.
Θυμίζω πως η δική μας κυβέρνηση, κάτω από αντίξοες οικονομικά συνθήκες, εξασφάλισε την πρόσβαση όλων σε όλες τις βαθμίδες υγείας -και των ανασφάλιστων- και ενίσχυσε τις κοινωνικές πολιτικές.
Στο σημείο αυτό, δεν μπορώ παρά να επαναλάβω την φράση του Αλέξη Τσίπρα, που περικλείει όλη την ουσία του ζητήματος: «Ο κ. Μητσοτάκης για να ξεπληρώσει τις προεκλογικές του υποχρεώσεις οδηγεί τους εργαζόμενους στις ερπύστριες του οδοστρωτήρα».
Η οπισθοδρόμηση είναι και πάλι παρούσα και αυτό δεν μπορεί να κρυφτεί, παρά την πανάκριβη για τους φορολογούμενους επικοινωνιακή διαχείριση εκ μέρους της κυβέρνησης.
Στα ελληνοτουρκικά επισημάναμε, ήδη, από το καλοκαίρι του 2019, τη λανθασμένη τακτική της αδράνειας και του κατευνασμού, που ακολούθησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, βασιζόμενη ενδεχομένως σε ευρωπαϊκές υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος.
Ανάλογες προσδοκίες και φρούδες ελπίδες είχε η ΝΔ και από τον Ντόναλντ Τραμπ, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να γίνεται ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός, από το 1974, που δεν έκανε αναφορά στο Κυπριακό και τον τουρκικό στρατό κατοχής, κατά την ομιλία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Κι αυτό, ενώ δεν περνούσε από κανένα απαρατήρητη η τουρκική παραβατικότητα και η κλιμάκωση της επιθετικότητας του Ερντογάν.
Για μας, η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω της συνέχισης των εξορύξεων εντός της Κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και της πρόσφατης απόλυτα καταδικαστέας και παράνομης –βάσει των αποφάσεων του ΟΗΕ- απόφασης για άνοιγμα της παραλίας των Βαρωσίων, έπρεπε να λάβει μια συντονισμένη και αποφασιστική απάντηση.
Δεν είναι άλλωστε κρυφό πως ζητούμε –πάνω από ένα χρόνο- τη Σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών για την χάραξη εθνικής στρατηγικής, που βλέπουμε ότι εκλείπει.
Σας θυμίζω ότι ο Αλέξης Τσίπρας, πριν από την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων του Ιανουαρίου 2017 για το Κυπριακό, όχι μόνον είχε σαφή στρατηγική την οποία είχε συμφωνήσει με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη αλλά και ενημέρωσε αναλυτικά τους πολιτικούς αρχηγούς. Στη Γενεύη, λοιπόν πρέπει να προωθηθούν οι πάγιες εθνικές θέσεις, για να υπάρξει, επιτέλους, μια δίκαιη και βιώσιμη λύση, προς όφελος του συνόλου του Κυπριακού λαού.
Για μας μόνη βάση για λύση αποτελεί η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή εκπροσώπηση, με κατάργηση των εγγυήσεων και αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο.
Σχετικά με την επανεκκίνηση της οικονομίας, τέλος, σπεύσαμε, από το ξέσπασμα της πανδημίας, να καταθέσουμε διαδοχικά προγράμματα με τον εύλογο τίτλο: «Μένουμε Όρθιοι» κι αυτό επειδή κρίναμε πως θα πληγούν πρωτίστως οι πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και θα είχαμε ένα ντόμινο ύφεσης, που θα οδηγούσε σε έξαρση την ανεργία και την επισφαλή και κακοπληρωμένη εργασία.
Δεν φανταζόμασταν, ωστόσο, ότι θα έφτανε ο νεοφιλελεύθερος ζήλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη μέχρι το σχέδιο κατάργησης του οκταώρου και των υπερωριών με μια πρωτοφανή ταυτόχρονη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα.
Όμως, εκτιμώ ότι σύντομα ένα πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα, θα σαρώσει τον Αρμαγεδώνα, που σχεδιάζει ο κ. Μητσοτάκης για τον κόσμο της εργασίας. Αρμαγεδώνας, που θα βυθίσει στην ύφεση την οικονομία, ανεβάζοντας ξανά στα ύψη την ανεργία και τη μαύρη εργασία.
Βρισκόμαστε, ήδη, σε θέσεις μάχης προκειμένου να υπερασπιστούμε, από κοινού με τους εργαζόμενους, το οκτάωρο, τις συλλογικές συμβάσεις, το δικαίωμα στην καταγραφή και την πληρωμή των υπερωριών, να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη κανονικότητα, στην εργασία, να υπερασπιστούμε τις ζωές μας, που διακυβεύονται, στο μέτρο που αυτό εξυπηρετεί την αύξηση των κερδών κάποιων ελίτ, στις οποίες η κυβέρνηση Μητσοτάκη μοιάζει να έχει ανειλημμένη πολιτική υποχρέωση.