Γράφει για το myportal.gr ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαΐδης
Μόνο ικανοποίηση γεμίζει τον κάθε Θεσσαλονικιό η ανέγερση ενός μνημειακού κτιρίου για την εβραϊκή κοινότητα της πόλης, που εξολοθρεύθηκε από τους ναζί εγκληματίες. Η χτεσινή τελετή, σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο, ήταν η ενδεικνυόμενη για το μέγεθος και την αξία του εγχειρήματος…
Η οφειλόμενη τιμή προς το παρελθόν μας γίνεται από αγνά και άδολα συναισθήματα. Και όχι ένεκα συλλογικών τύψεων, όπως διάφοροι γραφιάδες επιχειρούν να ισχυριστούν. Τα μαύρα χρόνια του πολέμου και της εξόντωσης πέρασαν. Οι υπομνήσεις λειτουργούν συμβουλευτικά για την κατανόηση των ανθρώπινων παθών και λαθών. Όχι για αυτομαστιγώματα! Προκαλεί έκπληξη η προσπάθεια μερικών, μέσα στην πρεμούρα τους να σπιλώσουν καθετί που προέρχεται από την συμβατική ιστορία, να γενικεύουν αυθαίρετα και να αναγάγουν σε συλλογικό κάτι που τότε ήταν, πέρα από εγκληματικό και περιθωριακό!
Ωστόσο, δεν μπορώ να μην σημειώσω, με τον κίνδυνο τα γραφόμενα μου να παρεξηγηθούν, την όμορφη τακτοποίηση που χαρακτηρίζει οτιδήποτε αφορά την ανάδειξη της εβραϊκής μνήμης. Λες και ένα αόρατο χέρι υπερίπταται διαρκώς και φροντίζει να ξεπερνιούνται όλα τα προβλήματα και να επισπεύδεται η ανάδειξη. Έτσι, ο ΟΣΕ, που πρόσφατα πωλήθηκε, παραχώρησε μέσα σε χρόνο-ρεκόρ το οικόπεδο για να ανεγερθεί το Μνημείο του Ολοκαυτώματος. Ένας οργανισμός, που επί δεκαετίες δεν χάριζε ούτε νερό στον άγγελο του, εμφανίζεται χαμογελαστός να ικανοποιεί το αίτημα για το συγκεκριμένο μνημείο. Προ 15ετίας είχε αρνηθεί πεισματικά στον Δήμο Θεσσαλονίκης να παραχωρήσει μικρότερη έκταση, σε διπλανό σημείο για να κατασκευαστεί κυκλοφοριακός κόμβος, αλλά είχε αρνηθεί. Προ 20ετίας είχε κάνει έξωση στον μοναδικό πυροσβεστικό σταθμό του κέντρου για να νοικιάσει το ακίνητο σε επιχείρηση σούπερ-μάρκετ, προκειμένου να εισπράττει το ενοίκιο!
Όλοι ψάχνουν για κονδύλια για βασικά έργα υποδομής της πόλης. Στην περίπτωση του Μνημείου υπάρχουν άφθονα. Ωστόσο, η ίδια η πόλη εξοβελίζονται από το project της κατασκευής. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης δεν είναι ούτε στη διοίκηση το φορέα. Όπως έγραψε χτες ο πρώην αντιδήμαρχος Νίκος Ταχιάος «θεσμικά ο δήμος δεν υπάρχει στο Ίδρυμα που εμφανίζεται ως διαχειριστής του Μουσείου. Ο Μπουτάρης και συνεργάτες του ως φυσικά πρόσωπα συμμετέχουν, ναι, ο εκάστοτε δήμαρχος όχι. Ο δήμος, που διαθέτει διαχειριστική επάρκεια εκτέλεσης πολύ μεγαλύτερων έργων είναι εντελώς αμέτοχος της κατασκευής, με αυτήν θα ασχοληθεί μία αστική μη κερδοσκοπική εταιρία (αν είναι δυνατόν). Διεθνής διαγωνισμός για ένα κτίριο ειδικού προορισμού δεν θα γίνει, επελέγη ένα αρχιτεκτόνημα one size fits all, το διάταγμα ρυμοτομίας δεν πέρασε καν από το δημοτικό συμβούλιο, κανείς δεν ξέρει εάν θα ακολουθηθούν οι κανόνες περί δημοσίων συμβάσεων της Ε.Ε. για την ανάδειξη του εργολάβου. Και το σημαντικότερο: Η έδρα του Μουσείου θα είναι στις Βρυξέλλες, όχι στην Θεσσαλονίκη. Γιατί; Δεν έχω βρει επαρκή αιτιολόγηση».
Στην καλύτερη περίπτωση πρέπει να σχολιάσουμε: μακάρι να είχαμε την ίδια «τακτοποίηση» και σε άλλα θέματα της Θεσσαλονίκης. Μακάρι να υπήρχε η ίδια σπουδή και η ίδια συνεργασία και σε άλλα έργα που είναι αναγκαία στην πόλη.
ΥΓ: Επί 25 χρόνια εκκρεμεί η τοποθέτηση ενός αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην πρωτεύουσα, καθώς ο Δήμος Αθηναίων αδυνατεί να βρει το κατάλληλο σημείο. Καμία σχέση με την προηγούμενη υπόθεση…